"Dudakların Taeyong.. onlar benim için yaratılmış."
İstenmeyen çocuk olarak büyümüştü Taeyong. Hayatta kalması için genç yaşına rağmen çalışmak zorundaydı. Eve gitmek için bindiği metroda büyülenerek çizdiği adam aynı günün akşamı ona çarpmak üzerey...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Hiç sevmediği hastane ortamına bugün tekrar girmişti. Gergince elleriyle oynuyordu, sevgilisi fark etmiş olacak ki Taeyong'un ellerini avuçlarının içine almıştı. Kafasını çevirip burukça gülümsemişti.
"Bebeğim bu kadar stres yapma, kötü bir şey olmayacak."
"Sevmiyorum burayı elimde değil."
Jaehyun sevgilisine telkinlerde bulunurken doktorun asistanı çıkıp Taeyong'un adını seslenmişti.
Kafası eğik bir şekilde odaya girmişti, doktorun masasının karşısındaki sandalyelere oturduktan sonra klasik sorular sorulmuştu. Jaehyun hepsine tek tek cevap verirken kadın Taeyong'a tartıya çıkmasını söylemişti.
"Üç kilo almışsın, gayet iyi bir başlangıç."
Taeyong sevgilisinin yanına geri oturmuş, duyduğu cümleyle gülümsemişti.
"Bu kontrolde senden kan istemeyceğim şimdilik her şey iyi gözüküyor."
Rahatladığını belirten derin bir nefes almıştı sonrasında elini kavrayan parmaklarla irkilip başını yana çevirmişti. Jaehyun büyük bir ilgiyle doktoru dinleyip cevap veriyordu, bazen gamzeleri beliriyordu. Stresini bu görüntü biraz daha azaltmıştı, sevildiğini bilmek, hissetmek Taeyong'un yeni tanıştığı duygulardı.
Doktor ve Jaehyun ayaklanınca Taeyong kontrolün bittiğini anlayıp gülümsemişti, gerçekten nefret ediyordu.
"Bir ay sonra tekrar görüşürüz."
Jaehyun büyük bir mutlulukla vedalaşıp odanın kapısını açmıştı, sevgilisinin önden geçmesi için biraz geriye çekilip beklemişti.
Arabaya bindiklerinde sohbet etmeye başlamışlardı, markete uğrayacaklardı biraz ne alacaklarından bahsetmişlerdi.
"Bizim okulun bursluluk sınavları başlıyormuş, bir denemek ister misin?"
"Aslında olabilir, hem eve gitmemiz uzun sürmez."
"Taeyong, cidden." kahkaha atmıştı, belki dediği o kadar komik değildi ama bugün çok mutluydu Jaehyun denilen her şeye dakikalarca gülebilirdi.
...
Taeyong buzdolabına aldıklarını yerleştirirken Jaehyun akşam yemeklerini hazırlamaya başlamıştı. Saat 18:00'e geliyordu, okuldan çıkıp doktora geçmişleri, markette oyalanırken saat epey ilerlemişti.
"Yardım edebileceğim başka bir şey var mı?"
"Hayır bebeğim keyfine bak."
Taeyong koltuğa oturduğunda yaslandığı yastığın altında kalan telefonu titremeye başlamıştı, telefonunu yastığın altından kurtarıp gelen aramayı cevaplamıştı. Doyoung arıyordu.
"Hey ne oldu biliyor musun?!"
"Hayır ne oldu?"
"Sarışın çocukla tanıştım!"
"O kim?"
"Bahsetmedim mi sana?! Nasıl olur, size geldiğim gün kargoyu bana bırakan bir sarışın çocuk vardı. Sürekli denk gelmeye çalıştım meğer evimin dibindeymiş!"
"Bana nasıl böyle bir şeyi söylemezsin!" Taeyong şakasına alınmış gibi yapıyordu iki arkadaş arasında geçen küçük bir espriydi.
"Bilmiyorum söylediğimi sanıyordum."
"Bana yarın bütün detayları anlatıyorsun."
"Kapamadan söyleyeyim kahve içmeye gittik bi de."
"Vay Doyoung bey bende diyorum neden beni arayan yok."
"Yarın anlatacağım sana şimdi kapıyorum."
"Tamam~"
sınavlar iptal olduğu için eski düzende (düzensizlik desek) neyse işte iki gün arayla bölüm atmaya başlayacağım
