"Dudakların Taeyong.. onlar benim için yaratılmış."
İstenmeyen çocuk olarak büyümüştü Taeyong. Hayatta kalması için genç yaşına rağmen çalışmak zorundaydı. Eve gitmek için bindiği metroda büyülenerek çizdiği adam aynı günün akşamı ona çarpmak üzerey...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Jaehyun karşısında oturan sevgilisinin yüzünü izliyordu, sonrasında gözleri üstündeki okul üniformasına kaymıştı.
"Üstündekiler sana çok yakışıyor."
Taeyong gülümseyip kıyafetlerine bakmıştı sonrasında konuşmuştu.
"Yanında çok küçük gözüküyorum, özellikle formayla."
"Bence böyle daha tatlı."
Taeyong utanarak kafasını eğmişti.
"Burayı nerden buldun, çok güzelmiş."
"Arkadaşım açtı."
"Ciddi misin, adı ne?"
"Yugyeom."
"Bizi tanıştırmalısın!"
"İçerdedir büyük ihtimalle." Jaehyun cümlesini tam bitirmişken içeriden Yugyeom çıkmıştı.
"Jaehyun, uzun zaman oldu!" köşede kalan masaya seslenip yanlarına ilerlemişti.
Jae ayağa kalkıp arkadaşıyla sarılmıştı lisede sınıf arkadaşıydılar, hayatını ve yaşadıklarını yakından görmüş birisiydi bu da daha yakın olmalarını sağlıyordu.
"Çocuklardan burayı açtığını duydum, bizde hemen geldik."
Yugyeom masanın diğer tarafında kalan Taeyong'a elini uzatmıştı. Tae biraz utangaçça elini sıkmıştı.
"Yugyeom ben yoksa sen.. Jaehyun'un sevgilisi misin?"
"Evet, Taeyong bu arada." demişti gülerek, yanaklarındaki ısısıyı hissedince kıpkırmızı olduğuna emindi.
"Ne yiyeceğinizi seçtiniz mi?"
"Hayır daha yeni geldik."
"Ben hemen sizin için ayarlıyorum, sonra görüşürüz." Yugyeom ikiliyi yalnız bırakıp içeriye dönmüştü.
"Aslında konuşmak istediğim bazı şeyler var o yüzden dışarıda yemek istedim."
Taeyong'un gülen yüzü ciddi bir hal almıştı her şeyin düzeleceğini düşündüğü anda kötü bir olay yaşamaktan artık bıkmıştı.
"Geçmişim hakkında gerçek ailemin kim olduğunu, neden bu saçma işe bulaştığımı ve hala neden peşimizde olduklarını anlatmak istedim."
"Babam bir işadamı, kendi şirketi var genelde herkes onun ne kadar iyi biri olduğu hakkında konuşur ama gerçekler öyle değil. Annemi kaybettim.. babam yüzünden, yanlışlıkla yapılan bir çocuğum babam hep anneme beni aldırmasını söylemiş ama annem doğuracağını ve aldırmayacağını söyleyince hem fiziksel hem psikolojik şiddet başlamış. Ben doğunca biraz daha azalmış ama bu sefer eve sevgililerini getirmeye başlamış sonrası çok hızlı gelişti annem kendi canına kıydı, ben evden kaçtım. Başımı sokabileceğim hiçbir yer yoktu, ben de salaklık edip bu lanet işe bulaştım olayların bu noktaya gelebileceğini hiç düşünmemiştim, kafam rahattı. Bana denilen rolleri yapar paramı alırdım ama sen bu oyunun içine girince bütün her şey değişti."
Taeyong Jaehyun'un yüzüne yaklaşmıştı, dudağının kenarındaki yara izi hala belli oluyordu baş parmağıyla okşarken konuşmuştu.
"İkimiz de sorunlu ailelerin istenmeyen çocuğuyuz şu an ettiğimiz kavgalar bile içimizde kalan travmalardan doğuyor. Aşamadığımız şeyler var, ama inanıyorum sevgilim bunların üstesinden geleceğiz. "
"Başımızdakilerden kurtulsak.. onlar yüzünden her şey mahvoluyor. İşi öylece bırakıp oyun kurulan kişiyle sevgili olduğum için böyle yapıyorlar. Nasıl kurturuluruz ya da en fazla ne yapabilirler bilemiyorum, kestiremiyorum."
"Polise gitsek? Bu sefer senin bu işin içinde olduğun öğrenilecek, çıkmaz sokaktayız şu an."
"Babamla konuşacağım sanırım, en nefret ettiğim durum da bu ondan uzaklaşmaya çalıştıkça ona muhtaç kalıyo-
Konuşmasını sevgilisinin telaşlı sesi kesmişti.
"Jaehyun bugün doktora gidecektik!" telefondan saate bakarken aklına gelmişti.
"Ah tamamen çıktı aklımdan, yarına alırım hemen randevu."
"İstersen bir ay sonrasına al ben rahatım." mutlu mutlu sırıtmıştı, sevmiyordu o ortamı.
Konuşmaları devam ederken yemekleri gelmişti, kasvetli sohbetlerine ara verip daha güzel konular konuşmaya başlamışlardı.
bu bölüm hiç içime sinmedi ve ficin bitmesine çok az kaldı ama hala finali nasıl yapacağımı bilemiyorum lütfennn fikirlerinizi benimle paylaşınnn
