"Dudakların Taeyong.. onlar benim için yaratılmış."
İstenmeyen çocuk olarak büyümüştü Taeyong. Hayatta kalması için genç yaşına rağmen çalışmak zorundaydı. Eve gitmek için bindiği metroda büyülenerek çizdiği adam aynı günün akşamı ona çarpmak üzerey...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Arkadaşlarıyla geçirdikleri güzel tatilden döneli neredeyse iki ay olmuştu ve şimdiki hayatları tamamiyle bir koşuşturmadan ibaretti. Taeyong artık sağlığının yerinde olduğunu söyleyip işe girmişti, Jaehyun onu engellemeye çalışsa bile Taeyong gizlice halletmişti.
Aynı şekilde Jaehyun'da düzgün bir iş bulmuştu ve okulunu dondurmuştu, ikisini bir arada yapamıyordu okuduğu bölümden başarılı bir şekilde mezun olmak istiyordu böylece verebileceği en mantıklı kararı vermişti.
Saat 16:00'yı bulurken Jaehyun izin alarak işten çıkmıştı, geçen hafta sipariş verdiği yüzükler bugün gelmişti. Çok fazla düşünmüştü bunun için, her şey fazla mı erkendi, yaşları daha bunun için küçük müydü? Aklını bir sürü soru kurcalarken sonunda kendini kuyumcuda bulmuştu. Hemen evlenmek değildi isteği sadece parmaklarında bir çift yüzük olması, ilişkilerinin olduğunu belirten bir sembol mutluluk vericiydi.
Yüzündeki büyük gülümsemeyle arabasına binmişti. Sonunda bu gece ona teklif edecekti, bir haftadır uykuları mutluluktan kaçıyordu sadece bugünü hayalliyordu.
Yolların saatten dolayı boş olmasıyla kısa sürede kuyumcuya ulaşmıştı. Küçük denilebilecek siyah kadifemsi kutunun ona uzatılmasıyla kalbi hızlanmıştı. Kutuyu açtığında gördüğü yüzükler beklediğinden çok daha şirindi, bir an için parmaklarında hayal ettiğinde sanki dünya Jaehyun'un olmuştu.
İçlerinde baş harflerinin ve küçük bir kalbin olduğu düz gümüş yüzüklerdi, on yıl önceden kalmış gibi eskitme görünümüne sahiplerdi ama oldukça şık duruyorlardı.
Teşekkür edip dükkandan çıkmıştı. Arabasına geri bindiğinde elindeki küçük paketi tekrar tekrar inceleyip yanındaki koltuğa bırakmıştı.
Şimdiyse markete gidiyordu güzel bir yemek hazırlamak istiyordu, belki pastaneye uğrayıp her zaman yedikleri tatlıdan alırdı. Bir de şarap en önemlisi oydu kesinlikle unutmamalıydı.
Taeyong için yorucu bir iş günüydü. Eskiden çalıştığı kafeye geri dönmüştü onun için çok özeldi. Artık burası dolup taşıyordu, Melina hala kafeye devam ediyordu aynı şekilde Doyoung'da. Şimdiki şartlar için burada üç kişi olmaları bazen yetersiz bile kalabiliyordu, Taeyong için yer yer zorlayıcı da olsa çalışmak, kafeyle arasında olan bağdan dolayı bırakmak gibi bir düşüncesi yoktu.
Bugünse Doyoung erken çıkması için ısrarcı olmuştu. Anlam verememişti ama geri çevirmek istediği bir teklif de değildi, hiç olmadığı kadar yorgundu. Eve gidip Jaehyun'un hazırladığı yemeklerden yemek istiyordu -genelde Jaehyun eve daha erken geldiği için yemekleri o hazırlıyordu- kolundaki saate bakıp iç çekmişti daha bir buçuk saati vardı.
