AHİT

Madison

Yavaş yavaş gözüme girmeye çalışan ışıkları engellemek adına yorganımı üstüme çektim. Ama Victor vazgeçmiyordu. Yorganı üstümden çekti. Ben de yüz üstü dönüp uyumaya koyuldum. Victor inatçıydı. Belimden tuttu. Kaldırmaya çalışırken ben tepinince yatağa düştük. Onun vücudu altta kalırken o da benim ayaklarımı kendi ayaklarına sıkıştırtı. Pislik herif. Kalkmaya çalıştığımda belimden tutup kendine çekti.

-E daha demin yatmak istiyordun. Hadi gel dedi. Her zaman ki çarpık gülüşüyle gülerken.

Yanına iyice sokuldum ve kulağına :

-Çok beklersin derken bu sefer aynı sırıtış bendeydi.

Ayağa kalktığım da o da benle beraber kalkmak yerine hala yerinde yatıyordu.

-Victor çıkta giyineyim.

-Böyle de giyinebilirsin tatlım çekinme. Rahat ol.

-Pis sapık deyip yastığı ona fırlattığımda hala gülüyordu. Bende giysilerimi alıp banyoya geçtim. Güne çok hızlı başlamıştım. Gerçekten Victor bazen sinirlerimi bozsada şu an gülümsememin sebebi de oydu. Bu düşünceyi kafamdan uzaklaştırdım. Nedense rahatsız olmuştum. Onunla biz ..

Onunla benim biz diye bir şeyimiz yoktu. Olamazdıda. Düşünceyi kafamdan uzaklaştırıp giyindim.

Dışarı çıktığım da Victor'ın çarpık gülüşünün yerinde yeller esiyordu.

-Sen iyi misin ? Ne önünde giyinmedim diye mi herşey deyip dalga geçtim.

Ama bırakın işe yaramayı bir gram güldürmedi bile.

-Sen iyi misin Victor dediğimde ise beni dinlemedi bile kapıya doğru yöneldi. Gitmeden önce durup bana döndü :

-Neden biz diye bir şey olmuyor ?

O anda kalmıştım. Yani bütün somurtmasının sebebi benim düşündüklerim miydi ? Ben bir açıklama yapamadan Victor gitmişti bile.

°°°

Okula gittiğimde ilk işim Victor'ı bulmak oldu. Evde kahvaltı ya kalmadan kalkmış gitmişti. Şimdi ise ortak dersimize girmemişti. Telefonlarıma ise bakmıyordu bile.

En son yemekhaneye gitmek için yöneldiğimde içerden deli gibi sesler geliyordu. Büyük ihtimalle kavga dedim ve nedense aklıma Jared geldiğinde kendimi gülmekten alamadım. İçerde Jaredla dövüşene şimdiden acımıştım. İçeriye büyük bir gülümseme ile girdim. Girdiğimde ise bütün gülümsemenin yerini büyük bir şaşkınlık aldı. Bense ne yapacağımı bilemeden durmuştum.

Victor içerde bir kızla öpüşüyordu. Ben ne olduğunu anlamadan Victor kafasını kaldırmış bana bakıyordu. Şükür ki öpüşmesini sonlandırmıştı. Hiç bir şey demeden geldiğim yerden çıktım.

Koca bir vücuda çarptığımda Emilian orda duruyordu.

-Çekil önümden Emilian.

Emilian beni kendine çekip sarılmaya çalıştı. Tam müdahale etmek için Emilian'ı itmiştim ki Victor gelip beni kendine çekti. Bu sefer onuda ittim.

-İkinizde bende uzak durun anladınız mı?

-Ne o artık prensin değil mi ? Yoksa içerde yaptığı gösteri hoşuna gitmedi mi ?

Emilian bilerek damarıma basmaya çalışıyordu. Bende ışınlandım. Her zaman ki çözümümdü. Her zaman ve en işe yarayan çözüm..

°°°

-Beni dinlemelisin.

Victor yarım saattir başımda dikilmiş sabah olanları açıklamaya çalışıyordu. En sonunda ona döndüm.