AHİT

Eğitim

-Rose... Açıklamama izin ver bitanem.

Emilian'ın sesi öfkemi körükledi. Daha büyük bir beyin patlaması ile onu yere serdim.

Konuştuğum da çıkan ses ise kesinlikle bana ait değildi.

-Açıklamanı istemiyorum. Ölmeni istiyorum Fortune..

İçimde nefret dalga dalga Emilian'ın beynine giderken Emilian'ın burnundan ve gözlerinden kan gelmeye başlamıştı.

Bu kadar güçlü değildim biliyordum. Hiç bu kadar güçlü olamazdım. Ama şu an o kadar sinirlenmiştim ki dünya karşıma dikilse beni durduramazdı.

-Hangi hakla Emilian! Hangi hakla utanmadan onun resimlerini çizip evin her yerine asarsın ? Hiç mi canın acımadı be. Hiç mi canın acımadı adi herif. Sen o kızı yaktın Emilian. Kendi elinle ateşe verdin. Kardeşin yanında çığlık atarken kılını kıpırtatmadın. Hiç mi için acımadı? Hiç duymadın onun çığlıklarını rüyanda? Benim her gece rüyama giriyor. Her gece kalbim sıkışıyor. Hiç mi acımıyor canın Emilian?

Bağırarak başladığım konuşmamın sonunu ağlayarak bitirirken nefretim geçmiş yerini acıya bırakmıştı. Nefretim geçtiği için büyüm etkisini kaybetmiş Emilian'ın artık beyni patlamıyordu. Son kalan gücümü de çevremizdeki kalkanın emdiğini fark edip kalkanı yok ettim.

Yok etmemle beraber dizlerimin üzerine düştüm. Canım acıyordu. Emily benim canımdı. Her şeyimdi. Olmayan kız kardeşim,en yakın arkadaşımdı.

Emilian son kalan gücüyle çevresine toplananları iteledi. Kimse bana gelmedi. Ailem olsa koşa koşa gelirlerdi. Sarıp sarmalarlardı beni.

Nefret ediyordum buradan. Nefret ediyordum Emilian'dan.

-Rose. Hiç bir şey bildiğin gibi değil.

Ona nefret dolu gözlerle bakıp kafamı tekrar yere eğdim. İnatla kimse gelmiyordu. Faye bile bana yaklaşamıyordu...

-Onu odasına çıkarın.

Emilian emir verdiğinde bile kimse gelmedi..

En sonunda kararsız ve korkak adımlarla bana yaklaşan birini gördüm.

-Seni götüreyim komutan.

Dediğinde karşımda ki kişiye baktım. Bu Gary idi. Herkese ders olsun diye vücudunda ölümcül yaralar açıp iyileştirdiğim Gary. Beni önce yürütmeye çalışsa da yürüyemeyeceğimi anlayıp beni kucağına alıp ışınlamaya hazırlanırken Madison bizi durdurdu.

-Bir saate hazır ol. İşini yap artık Michaelson. Buraya tatil yapmaya gelmedin.

Bunun derdi neydi ? Daha demin sevdiğini öldürüyordum. Kendini ne sanıyordu ? Ama seninde hesabın sorulacak. Sıra sana da gelecek Madison.

-Gidelim Gary.

Kafasını sallayıp bizi odama ışınladı.

Odama geldiğimizde Gary beni usulca yatağıma koyup çıkmak için kapıya doğru gitti. Kapıyı tuttuğu sırada çıkmak yerine tekrar bana döndü.

-Tehlikeli sularda yüzüyorsun komutan. Dikkatli ol.

Ona bakıp hafifçe kafamı salladım. Şimdi kimsenin tavsiyesini dinleyecek durumda değildim.

Emilian'a olan kinim yavaş yavaş geçerken neden bir anda böyle sinirlendiğimi anlamaya çalışıyordum.

Yani resimler de ki kızın sadece gözleri Emily'e benziyordu. Ama onun dışında yüz hatları Emily'e benzemiyordu. Belki Emilian başka birini çizmişti. Veya kardeşine yaptığından pişmandı. Belki gözleri çıkmıyordu aklından. Neden öyle bir şey yapmıştım. Neden sinirlenmiştim ki?