AHİT

Sahiplenmek

Bence büyük ihtimalle aşıktır. 15 yydan beri Alexis için bekledim. Bu cümleden başka bi anlam çıkmazdı. İki tür erkek bir kızı böyle sahiplenirdi; kardeşi ya da sevgilisi. Alexis de onun kardeşi olmadığına göre...

Benim derdim neydi? Bananeydi canım. İster sevgilisi ister eşi beni ne ilgilendirir. Ducan'dan beri böyle bir şey olmamıştı ve olmasına da izin vermeyecektim. Elim yine istemsiz karnıma gitti. Hemen geri çektim.

Sanırım biraz saçmalamaya başlamıştım. Daha adını bile bilmeyen ben şimdi onunla ilgili hayaller kuruyordum.Hayal de değildi gerçi ama düşünmek bana garip geliyordu.

- Victor ,Victor Terbatery.

Tanıdık sigara ve nane kokusu.

-Efendim ? Dedim dönerken;

-Adımın ne olduğunu bilmediğini ama benimle ilgili hayaller kurduğunu duydum. Tüh ya asıl hayallere yetişmek isterdim dedi ve pis pis sırıttı.

Gerçekten ama.Ben hayatım boyu bir insandan bu kadar nefret etmemiştim.Şu hareketleri beni nefret ettiriyordu.Aklı fikri sadece karıda kız da olan erkeklerden nefret ediyordum.Acaba neden ?İçimdeki sesi hızla susturup sinirimi çocuğa aktardım.

-Bak dostum nasıl bir ucube olduğunu bilmiyorum ama bunu yapmaya devam edersen seni öldürürüm.

Yine o gıcık gülüşünü atıp baktı.

-Hadi ama bana kıyamayacağını biliyorum Johannalina. Ayrıca ucube mi daha dün çok yakışıklı olduğumu düşünüyordun,dedi. Yine o pis sırıtma eşliğinde.

Ona çok sinirli bir bakış attım.

Elini omzuma attı. Elini tutup çevirdim canı acıdı, küçük bi çığlık attı. Ve bende bundan psikopatça bi zevk aldım .

-Sen benim umurumda değilsin asla da olamazsın dedim. Pis pis sırıtma sırası bendeydi.

Bu sefer o kolumu ters döndürüp beni duvara dayadı. Kolunu boyun boşluğumdan duvara uzattı. Sigara ve nane ciğerlerimi dolduruyordu.

İttim. Bunu neden yaptım bilmiyorum ama ittim. Sinirle döndüm ve gittim.O buna nasıl cüret edebilirdi.Bir iki konuştuk diye kendini adam mı sanmıştı? Karnımın yeniden acıması ile içimi bir korku dalgası kaplasa da bunu hemen nefrete çevirmek istedim.Bu benim kurtuluşumdu.

-Dur ben kötü bir şey yapmak istememiştim.

Korkak kalbimi sakinleştirmeye çalışıp konuştum.

-Benden uzak dur seni serseri. Git başka kız bul kendine. Üzgünüm ama ben seni görünce üzerine üşüşen o kızlardan değilim. Eğer bi daha bana dokunursan o dokunan elini... kırarım.

Çıktım gittim. Olayın etkisi ile bu sefer sesim her tarafı dondurdu.Yanlış hamle.Herkesin bir damarı vardı.Basmamalıydı.

Ducandan beri kimse bana dokunmamıştı ve kimsenin dokunmasını da istemiyordum. İsteyemezdim de.Elimde olan bir şey olsaydı keşke.Sinirlerim bozulmuştu. Sınıfa girdim ve gördüğüm ilk sıraya oturdum. Ders programını kontrol ettim. Anlaşılan bu benim tek kişilik dersimdi. Kardeşlerim olmayacaktı.Derin bir nefes alıp tekrardan kendimi sakinleştirmek istedim.

Sakin Janey.Sakin.Sen artık kendini koruyabilirsin.İstemediğin sürece sana kimse asla dokunamaz.

Biraz sonra kalbimde bi kıpırtı oluştu ve Alexis geldi. Gözleri beni buldu. Yanıma geldi ve oturdu.Bu kızın da haddi olmadan bu kadar samimi olması beni korkutuyordu.Onu Magle bir odaya koyduğumuzu hayal ettim Mag ya katil olurdu ya da beni kurtarın diye yalvarırdı.

-Özür dilerim. Victor hep böyledir. Biraz kabadır affet.

Kabul edelim şaşırmıştım. Aslında birazdan küçük dilimi yutacaktım. Onu bu kadar iyi tanıyordu demek.Ve onun adına özür dileyecek kadar samimi.

-Ben.. şey asıl ben özür dilerim o manzarayı görmeni istemezdim.

Bahsettiğim tabi ki Astro idi.Ne kadar çaktırmasam da kızı her gördüğümde aklıma korku dolu bakışları geliyordu.

-Sorun değil Jane. Victor ve ben o manzarayla çok karşılaştık. Sorun bunu bir kızın yapmasıydı ve aslında sana hayranlık duyduğumu söylemeliyim.

İşte bu kalbimi ısıtmıştı. O çok iyiydi ve inanılmaz derece... Ems. O Ems'e çok benziyordu ve ben iki bin yılın ardından onu çok özlemiştim.Bunu ilk defa fark etmiştim.Çünkü daha önce hiç kız arkadaşın olmadı.

Şu iç sesler...Kapanma modu yok mu bunların?Alexis sanırım uzun süren sessizlikten rahatsız olup konu aranmaya başladı.Sonra bir anda konuştu.

-Biz Victor'la kardeşiz biliyor muydun ?

-Sen... Ne ? Ama o 15.yy da geldim dedi. deyip deli gibi kekelemiştim. İçimden bir lanet daha okudum.

-Evet ama ona bakarsan Jared da sizden kaç yıl sonra geldi .

O... bunları... nasıl bilebilirdi. Bizi nereden tanıyordu? Demeden Alexis'in gözleri arkama kaydı. Gözlerine bir sıcaklık yayıldı ve öpücük attı. Arkamı döndüğüm de James oradaydı.

İçimden geçen sinir dalgasına hakim olup James'e döndüm.

Hain ona her şeyimizi anlattın mı??

Fren yap Jane. Fren...

Çoğunu değil. Sadece azıcığını Johanna. Affet.

Bu çocuğun beyninin yerinde pamuk vardı herhalde.Önemli olan benim affetmem mi hırto.Faye'i nasıl unutabilirdi.Nasıl bu kadar tedbirsiz hareket ediyorsun be?

Defol James. Cidden gözüm görmesin.

Alexis'e öpücük attı ve gitti.Harekete bak harekete. Bana bakmadı bile. Bu çocuğun aklı neredeydi??

Ah Jordan şunları görsen kime kızarsın acaba?