AHİT

Aptal Aşık

Pekala bu sefer saçmalamıştı. James'in derdi neydi ?? Çoğunlukla böyle şeylere kızmazdım. Umrumda bile olmazdı. Ama o kız prensesdi. Alexis'e döndüğümde bana mağrur gözlerle bakıyordu. Evet kızın bi çekimi vardı. Ama Emilian varken bi prensese bu kadar aptalca aşık olmak...Al kardeş hayatımı sana verdim al onun içine et hadi ben acısını çekerim demekle birdi.

Bir ders Alexis'in abimi üzmeyeceğine dair lakırtılarını dinledim. Ona da üzüldüm. Yaptığım tepkinin kendisinden dolayı olduğunu sanıyordu garibim.Canım benim sen zaten üzemezsin o çakalı o ne anasının gözüdür o.Ama işte Emilian diye bir gerçek var ortada.

Çıkışta Victor'ı bulmak istedim. Ama sanki aklımı okumuşçasına sınıfın kapısında duruyordu. Ki zaten aklımı okumayı biliyordu da.Okusa da şaşırmazdım.

Onu gören Alexis koca bi sevinç çığlık atıp sarıldı. Ama Victor'un gözlerinde de endişe vardı.Kızın yaşama sevinci karşısında yeniden kusmak istedim. Bunlar hep çocuk olduğundandı... Daha 500 yaşındaydı. Sen hele bi bin yaşına gel bakalım hala böyle olabiliyor musun.

En azından ağabeyinin aklı vardı sanırım.Bana ciddi bakışlar atıp Alexisden ayrıldı.

-Sen git Alexis.Benim yapmam gereken şeyler var .

Alexis önce şaşırdı.Bir ona bir bana baktı.Sonra abisiyle konuşmaya karar verdi.Victor'un şu an ne hissettiğini anlayabiliyordum.Şaşırmıştı.Neden onu görmek istemiştim?

-İyi misin Victor biraz endişeli gözüküyorsun ,dedi Alexis. Anlamadığım şey ise Alexis' in hislerini de hissediyor oluşumdu. Saf kız aramızda ki gerilimi fark ediyor ama nedenini anlamıyordu.

Hem Alexis'in hem de Victor'un hisleri beni biraz zorlamıştı. Yine kalbim sıkışmaya başladı. Ama sorun bu sıkışmanın hep Alexis korktuğu zaman ortaya çıkmasıydı.Ama şu an pek korkuyor gibi değildi.Derin bir nefes alıp kendimi onun iyi olduğuna ikna ettim.

-Alexis tatlım git, öğle yemeğinde görüşürüz. Deyip küçük bi buse kondurdu Victor Alexis'e . Ve sadece bi nano saniye sonra dolabımın yanındaydı. Mükkemmel kurtulmuştu gerçekten.

-Niye beni görmek istedin?

Sonunda onun ciddi olduğu bir zamana denk gelmiştim.Bende bu fırsatı kaçırmadan direk konuya girdim.

-Kardeşlerimizi ayıralım.

Eski dizilere dönmüştü.Al şu parayı kardeşimi bırak.Kaç para istiyorsun uleyn...

Ama o da benim dediklerime aldırmadı.

-Prensesse nolmuş? Sizin prenses koruyucularıyla sevgili olmanız yasak mı ??

Bilmiyordu. Hem de hiç bir şey bilmiyordu.Onlar şu zamana kadar nasıl böyle hayatta kalmışlardı.Olaydan habersiz kalarak.

-Neyi bilmiyorum Jane. Bana anlatacak mısın!!

Peki bu onu ilk sinirli görüşümdü ve gerçekten korkutucu olabiliyordu. Ama korkutucudan ziyade daha çok yakışıklıydı.

Bi an bunu düşündüğüme pişman oldum. Victor karşımda o yoğun öfkesi kalkmış hafifçe sırıtıyordu. Ama öfke hala oradaydı.

-Yeter artık bunu yapmaya bir son vermelisin. Bu iş canımı sıkmaya başladı.

Gülüşü küçüldü. Sonra o ciddi ve birazda endişeli havasına geri döndü.

-Cidden Jane onun prenses olmasıyla sorunun ne ??

Sesi inanılmaz derecede yumuşamıştı. Tekrardan endişeli gözlerle baktım.