AHİT

Bölüm 1 : Aydınlık Evre

-İstemiyorum.Kafanız almıyor mu kardeşim?Ne işimiz var bizim orada.Hem şanslıysak iki üç güne buluruz.Şanslı değilsek ya?Ben asla gitmem oraya.

Jordan derin bir nefes alıp verdi.Artık sinirlenmeye başlıyordu.Ama umrumda değildi.Harbi ne işim vardı benim orada.Yıllarca koruyucu bulmak için gitmediğimiz mekan kalmamıştı.Bir defasında çocuk barmen diye bara müzik grubu olarak girmiştik .Bak bu gerçekten çok eğlenceliydi.Korkmayın şarkıyı ben söylememiştim.Solist şaşırtıcı şekilde Johann olmuş bütün kızlar peşinde dolaşmıştı.Ben keman çalmıştım. Jordan inanır mısınız Jordan baterist olmuştu ve gayet iyiydi bu konuda.Diğer iki salakta gitardaydı. Kabul onlarda iyiydi. Bir keresinde de kız garson diye tuvalet temizleyicisi olarak işe girmiştim.O bile bana bu kadar itici gelmemişti.Asla binlerce ergenle dolu bir binaya kendimi kapatamazdım.

-Jane. Aptallaşma bebeğim.En fazla üç gün veriyorum bak sana.O kızı ilk gün bulacağım bak.Üç güne işimizi bitirir eve döneriz ha?

James'e sakince döndüm.Beni herşeye ikna edebilen kardeşimdi o.Hepsi hevesle bana dönmüş bakıyordu.

-Hayır.

-Hay senin inadına!

Jared'a bakıp en alaycı bakışlarımı takındım.

-Bir şey mi dedin ayı yavrusu.

Jared elindeki yastığı hızla fırlatmak istese de Betsy'nin sinirli bakışları onu durdurdu. Yavaşça yastığı geri kucağına alıp melek gülümsemesini attı kendince.

-Yeter.Yarın hazırlanıyoruz o kadar.

Jordanın otoriter sesi ile diğer 3 ü rahatlarken benim tepemden aşağı kaynar sular döküldü.

-Jordan!Hani birlikte almadığımız hiç bir karar karar değildi?

Jordan tekrardan derin bir nefes alıp ayağa kalktı.

-Sabah belli tartıştığımız konu mantıklı bir konu olsaydı sevgili kız kardeşim emin ol daha fazla sabrederdim.Ama bu kadar sabır bana bile fazla.Hazırlan. Yarın.

Alice'in elini tuttu ve bir tarafını dönüp gitti.

-Cinsiyet ayrımcılığına hayır!Sırf kızım diye beni susturabileceğini sanıyorsan büyük yanılıyorsun Jordan bey.Bennn bunu sizden sorarım..

Johann ve diğer iki salak büyük bir kahkaha atınca onlara döndüm.

-NE VAR!

-Canım seni susturmak mı? Sen o koca çenenle bir ordu Astronun üstesinden gelirsin güzelim.Biz kimiz ki?

İşte bu beni de güldürmüştü.Ama bu gülüş yarın ki işi kabul ettiğim anlamına gelmiyordu.

*******

Johann yanıma gelmiş sakinleşmemi söylüyordu . Sakinleşmeyi deniyordum fakat bu pek mümkün görünmüyordu .Okula girdiğimiz anda bütün gözler bize dönmüştü. Neredeyse birbirinin aynısı olan dört erkek ve onların sarışın olan kız versiyonu... En azından çok havalı girmiştik.Bu beni biraz rahatlatmıştı. Bir okul gününde bundan daha ilginç ne görülebilirdi ki !! İnsanlar tam olarak ne olduğunu anlayamamıştı. Sürekli kavgalara girmeye alışık olduğumuz için okula da böyle girmiştik.Doğal olarak önümüzde olanlar kaçışmaktan başka bir şey yapmıyorlardı.Kesinlikle bu okul fikrinden vazgeçmeliydik . Hem de en yakın zamanda...2000 yaşındaydım ben yahu.Ne işimiz vardı bizim okulda?

-Artık yapacak birşey yok Johannalina , Neden biraz gevşemiyorsun ? dedi rahatlatıcı sesiyle James .

Evet hepsi benim kardeşimdi ama bu durum en çok James'i sevdiğim gerçeğini değiştiremezdi .Aslında öyle de demeyelim hepsini çok seviyorum. James'i daha yakın buluyordum sadece.