AHİT

Prenses Koruyucusu

Dışarı çıktığımda hava gerçekten soğuktu. Tamam üşümüyor olabilirdik. Ama yine de soğuktu işte.Bunu fark edebiliyordum.

Garip yaratıklardık biz . Kesinlikle vampir ya da kurt adam saçmalıklarından değildik.O kadar yıl yaşadım emin olun bir kere bile denk gelmedim.

Biz Ahitin koruyucularıydık. Tamam çok Yüce bir şeymiş söylemiştim.Ama önemliydi de yani.

Küçükken hep bunu beklemiştim. Koruyucu olucak ,evlenecek çocuklarımı doğurup ölecektim. Dalga geçmeyin cidden çocuklarım olsun isterdim.Her koruyucu kızın hayalidir bu.Ama olmadı.

Ametist gözlerim, önceleri koruyuculara benim prenses olduğumu inandırmıştı. Prenses dememe bakmayın Ahitlilerce bu bir lanet gibi bir şeydi. Prenseslerimiz çok önemliydi . Milyonlarca Ahit vatandaşı prensese inanır sever ve bazıları da onu korurdu. Taki prensesimiz Emilian tarafından kaçırılıp öldürülene dek.

Bütün Ahit halkı büyük bir şok yaşamıştı . Çünkü o bir prensti. Emily'nin abisi.

Emilian ve prenses Emily kral ve kraliçemizin çocuklarıydı. Ancak kral ve kraliçe her zaman Emily'i daha çok sevdiler. Bunun üzerine Emilian Emily'i öldürdü ve cesedini sokağın ortasında yaktı.Tabi ki altında başka şeyler olmalıydı.Sadece onu daha çok seviyorlar diye olur muydu?Bizde de Johann çok sevilirdi ama kimse onu öldürmemişti.Mantıksızdı değil mi?Ama karşımızda Emilian vardı.Onda mantık ne arardı? Bunun bir mantığı varsa bile 2000 yılda öğrenememiştim.

Kral ve kraliçe bir daha kendini toparlayamadı ve Emilian Ahitten sürüldü.

- Gece gece dolanmanıza nasıl izin verildi küçük hanım .

Bu çocuk ne zaman yanaşmıştı yanıma. Ve ben bunu neden hissetmemiştim aslında esas soru buydu ...Salak gibi tetikte olmayı bıraktığım için kendime kızdım.Sürekli saldıraya uğrardık.Küçük bir dalgınlık canımıza mal olabilirdi.Nasıl dalmıştım anlayamadım.

Tanıdık sigara ve nane kokusu burnumu doldurdu. Sesin geldiği yöne döndüm.Siniri bozmaya başlamıştı bu çocuk.

- Son kez söylüyorum ben küçük felan değilim .

Sesim yine buzdan kraliçesi imajı verse de aldırmadım.Kendimi kimseye beğendirmiyordum sonuçta.Gerçi bunu çok uzun zamandır yapmıyordum ama olsun.

2000 yaşındaydım ulan ben.Ablaya saygı duy azıcık. Nine de olabilir. Belki de büyük büyük nine...?

Hem bunun ne işi vardı.Her gittiğim yerde karşıma çıkması içimdeki köpek dürtülerimi uyardı. Sonuçta kardeşim her hayvan olabiliyordu. Benimde içimde onunkine benzer hayvanlar vardı..

- Sanırım bir şeye üzüldünüz yoksa sabahki gibi benimle çekişmeniz gerekirdi.

Parmağımı ağzıma götürüp kusuyormuş gibi işaret yaptım.Ben 1500lerden zaten nefret etmiştim şu konuşma stili yüzünden şimdi karşımda 2000lerde 1500lerden kalma bir adam vardı.Ağzını kırmamak için zor tuttum kendimi. Yapma bir gülüşle konuştum.

- Kaçıncı yüzyıldan kaldın gerçekten çok kibarsın. Yoksa bu da kız tavlamak için yeni bir taktik mi ?

Gözlerimi devirdim oda bunun üzerine kıkırdadı.

Ama garip hissediyordum. Sanki onun hislerini hissediyormuş gibi ama saçmaladığımı fark edip bu düşünceleri kafamdan uzaklaştırdım.Ben ne etmeye elalemin hislerini hissedeyim.Aklını okuyabilirdim ama.Sanırım devrelerim yandığı için duygusunu hissediyor gibiydim.