İyi Ol // boyxboy [Tamamlandı]

Bir İnsana Umut Verip Sonra da Çekip Gidemezsin

Herkese merhaba!! Neredeyse 1 aydır bölüm atmıyordum, sanırım artık atmamın vakti geldi. Bölüme geçmeden önce kafanızı biraz şişirebilirim. İyi Ol'u bundan sonraki bölümden sonra bir süreliğine bekletmeye karar verdim. Devam edeceğim ama ne zaman edeceğimi bilmiyorum. Güzel yorumlarınız ve okunmanın artması çok güzel fakat eksik bir şeyler olduğunu hissediyorum o yüzden 20. bölümden sonra yayımlamaya kısa bir süreliğine ara vereceğim.

20. bölümden sonra bölüm başlarına yazdığım sözlerin geçtiği şarkıları bölümlere müzik olarak eklememi ister misiniz? Vereceğiniz cevaplara göre hareket edeceğim. <3

Son olarak profilimde "Son Defa" adında bir texting yayımlamaya başladım birkaç bölümüne bakıp ilginizi çekerse okuyabilirsiniz. 

Umarım beğeneceğiniz bir bölüm olur, oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın!! İyi Okumalar <333

.

.

.

Yalnızlık geçici bir dönem değil, acı tarlasında otluyorum

Huzur çok uzakta, aynadaki yansımama bakıp ağlıyorum

Sevdikleriniz etrafınızdayken zamanın nasıl geçtiğini asla anlamıyorsunuz. Sevdiklerinizden kastım sadece sevgiliniz olmak zorunda değil; biriyle birlikte olmak sizi tamamlamaz. Benim bahsettiğim, sahiden sevdiğiniz insanlar. Bu kişiler aileniz olabilir, arkadaşlarınız olabilir. Bunların hiçbirine sahip değilseniz, sevgiliniz de olabilir.

Artık kendimi şanslı sayıyordum.

Çünkü saydıklarımın hepsine aynı anda sahip olmayı başarmıştım. Hayatım bir düzene girmişti; kendimi tek kullanımlık biri olmaktan çıkarmıştım, her ne kadar bunu isteyerek yapıyor olsam bile şimdiki halim daha çok hoşuma gitmeye başlamıştı.

Ailemle aram hiç olmadığı kadar iyiydi. Geçmişimi bana açtıklarında onlardan nefret ettiğimi sanmıştım, ama bazen bize söylenen sırlar bizi korumak içindir ve ben bunu çok geç anlamıştım.

Arkadaşlarım her zaman benimleydi. Eda ve Melih olmasaydı hiçbir şeyi doğru yapamayacağımın farkındaydım. Ve artık hayatımda yeni bir arkadaş daha vardı, her ne kadar bunu kabullenmekte başta zorlandıysam da Kutay da en az Eda ve Melih kadardı gözümde.

Ve Giray. Bugünkü halim olmamda yardımcı olan en büyük şey oydu.

Arkadaşlarımla arkadaşlarım olarak tanışmasının üzerinden ortalama bir ay geçti. Ama bu bir ayı size anlatmazsam içim rahat etmez çünkü hayatımın en güzel bir ayıydı.

Nasıl bittiğiyse apayrı bir konu.

Yaşadıklarımdan hangi birini anlatmak konusunda çok emin değilim, anlatacak çok şey var. Yine de kötüsünü sona saklamakta kararlıyım.

Yılbaşı gecesinin sabahında, yeni yılın ilk ayının ilk gününün sabah saatlerinde son uyanan ben ve Giray olduk. Melih ve Eda gecenin belli bir saatinden sonra odalarına çekilmişti. Kutay da bizi yalnız bırakmak istemiş olacak ki evi yakın olduğu için dönmeye karar vermişti. Giray ve ben yalnızdık, sadece biz vardık ve bundan sonra yarınlar yokmuş gibi bir gece geçirdik.

Detaylarına inmeme gerek yok, artık bildiğinizi düşünüyorum.

Sabah olduğunda ikimiz de en son uyandığımız için Melih'in herkesten önce kalkarak hazırladığı kahvaltı masasından güzel kokular geliyordu. Kahvaltı etmeyi sevmediğini bildiğim Giray'ı uyandırmamaya gayret ederek kanepeden kalkıp üzerime yatağın ucundaki gömleği geçirip önümü ilikledim. "Günaydın," diye seslendim Eda'yla Melih'e. Melih bana tek gözünü kırpıp gülümseyerek yanıt verirken Eda da günaydınlarını iletmekle yetindi. "Nasıl uyudunuz?"