İyi Ol // boyxboy [Tamamlandı]

Onu Bir Daha Görürsen Suratına Tükürmeyi Düşün

Selam, nasılsınız? Umarım iyisinizdir. Yakın zamanda art arda İyi Ol için bölüm yayımlıyorum, okunmalar çok güzel ama oy ve yorumlar biraz düşük olduğu için bu ucundan canımı sıkıyor. Oy verip yorum yaparsanız gerçekten çok mutlu olurum.

Aynı şekilde profilimde iki kurgum daha var biri "Son Defa" adında texting diğeri de hafif dram aşk konulu "Beni Hala Seviyor Musun?" Okursanız desteklerinizi bekliyorum pişman olmayacağınıza emin olabilirsiniz <33

Umarım beğenirsiniz, iyi okumalar!

.

.

.

Zorunda mıyız dünyalarımız çarpışana kadar beklemek?

Aç gözlerini, çünkü imkansız gelgitleri tersine çevirmek

Kutay'a açıldığım gün konuştuğumuz üzere Giray'ı son görüşümün üzerinden beş ay geçmişti ve onunla yaklaşık bir aydır sevgili olduğum göz önünde bulundurulursa yarım yıldır Giray'ı görmüyordum. Arkadaşlarımla vakit geçirmek için geldiğim kampüste kalabalığa bakarken onun arabasını görmeyi başarmıştım, aslında bu bile buradan gidip ondan kaçmam için yeterliydi ama arabadan çıkarken kendisini de görmüştüm ve ne yapmam gerektiğini bilmiyordum.

Ondan kaçmam için bir sebebim yoktu. Ondan nefret etmiyordum bile. Ya da belki de ediyordum, bilmiyordum ki: Altı üstü geçerli bir sebep vermeden benden ayrılmış ve hayatımın koskoca aylarını ağlayarak geçirmeme yol açmıştı.

Eda başını eğip Kutay'la benim baktığımız yöne baktı. "Amanın," dedi fısıldayarak. "Giray mı gelmiş?"

Melih elini omzuma atıp yüzümü ona çevirmemi sağladı. "Söylediğim şeyleri hatırlıyor musun, Rüzgar?" diye sordu bütün ciddiyetini takınarak. "Sana elbet onu bir gün tekrar göreceğini söylemiştim. İşte o gün, bugünmüş."

Kutay hala Giray'a bakıyordu. "Biraz yaşlanmış mı?"

"Otuz yaşında herif," dedi Eda. "Yaşlansın bir zahmet."

"Yakında orta yaş krizine de girer." Melih beni neşelendirmeye çalışıyordu, tadımın kaçtığını düşünüyordu.

Ama öyle bir şey yoktu. Artık onun için üzülmeyi bırakmıştım. "Belki de çoktan girdiği için ayrılmıştır benden."

Gülüştük. Fakülteye giren Giray'ı arkamızda bırakıp kendi sohbetimize geri döndük, ama konu dönüp dolaşıp eski sevgilime geliyordu. Herkes onu nasıl bu kadar hızlı atlattığımı, bir başkasıyla ne de çabuk sevgili olduğumu merak ettiğini belirtiyordu. Buna Kutay'ın verebileceği bir yanıt yoktu, ama benim vardı: "Giray'la bir dönem boyunca birlikteydim," dedim. "On dört hafta. Taş çatlasa dört ay." Ve böylece derinlerde yatan hislerimi arkadaşlarıma açmış oldum. "Bu dört ay içinde kaç kere bütün dertlerimizi bir kenara bırakıp bir araya geldik, biliyor musunuz? Dört. Diğer buluşmalarımızın hepsi ne yapacağız, kimlere söyleyeceğiz, aa ağaç evi yanmış, aa babam bizi öğrenmiş gibi şeyler hakkındaydı. Birlikte güzelce geçirdiğimiz saat sayısı toplasak on saati bulmuyor, anlıyor musunuz?"

"Anlıyoruz," dedi Eda. "Üstelik senden ayrılan oydu, neden üzülesin ki?"

"Ben onun iyiliğini düşünüp ilişkimize ara verdim, kimse bunu anlamıyor." Derin bir nefes alıp devam ettim. "Kendim rahat edebilmek için değil; Giray Rüzgar ne yapıyor diye düşünmeyi bir kenara bırakıp birkaç aylığına annesiyle rahatça ilgilenebilsin diye aldım bu kararı."

"Biliyoruz," dedi Melih. "Eda'yla benim tavsiyemdi zaten."

"Ara verdiğimiz için o da mutluydu, son telefon konuşmamızda tekrar barışacağımız günü iple çektiğini söyledi." Dirseklerimi masaya yerleştirdim, elimde neden orada olduğu bilmediğim bir kalem vardı ve onu parmaklarımın arasında çeviriyordum. "Haftalar, aylar boyunca doğru vakti bekledim. Sonunda dayanamadım, deli gibi özlemiştim çünkü ve bu yüzden annesinin durumunu, aramızın düzelmesinin vaktinin gelip gelmediğini sormak için aradım." Kalem elimden düştü. Bu numara hiçbir zaman başarılı olamamıştım zaten. "Bir dakika boyunca normal bir şekilde konuştuk, ilişkinin baş harfinden bile bahsetmedik. Annesinin gayet iyi olduğunu söyledi. Ben de o zaman barışıyor muyuz diye sordum. Bir süre cevap vermedi, millet. Cevap vermedi." Son kez derin bir nefes aldım. "Sonra aramızda yaşananların bir hata olduğunu söyleyip özür diledi."