İyi Ol // boyxboy [Tamamlandı]

Sen Ne Zaman Hazırsan Ben de O Zaman Hazırım

Selam! Öncelikle... 30 bin okunma için, bu süreç boyunca oyları ve yorumlarıyla hikayeme destek olan herkese çok teşekkür ederim <3 Yaptığınız yorumların hepsine cevap veremesem bile okuyup karakterler hakkında düşüncelerinizi görmek beni mutlu ediyor! 

Biraz geçiş bölümü tarzında oldu ama beğeneceğinizi umuyorum. Oy vermeyi ve bol bol yorum yapmayı unutmazsanız eğer sevinirim! 

İyi Okumalar!!

.

.

.

Karar verme vaktin geldi

Bütün bunların değeri neydi?

Kutay'ın Giray'la yüzleşmesinin ardından onun acınası götünü otoparkta bırakıp kendimizi dışarı attık. Kutay konu hakkında bir daha konuşmamakta kararlıydı, otoparkın içinde gördüğüm şeyin gerçek Kutay olmadığını ve bir daha bu kadar seviyesizleşmeyeceğine dair bir söz verdi. "Beni tanıyorsun," diye ikna etmeye çalıştı beni. "Böyle şeyler yapacak biri değilim."

"Hak etti sonuçta," demekten kendimi alamadım. "Benim yapmaktan korktuğum şeyi yaptın."

"Kendimin yapmasından korktuğum şeyi de yaptım," diye yanıtladı. "Kabalık ve şiddetin hiçbir şeyin çözümü olmayacağını iddia ediyordum hep." Derin bir nefes aldı, gözlerimiz fakülte binasından ayrılıp bize doğru yürüyen Melih'le Eda'ya takılmıştı. "Konuşarak her şeyi çözebilmeyi umuyordum hep. Ama herifi açık açık tehdit ettim."

"Hak etti," dedim çünkü kendimi ve onu başka nasıl savunabileceğimi bilmiyordum. "Biz yapmasaydık o yine bize saldıracaktı. Sana olmasa bile bana. Böyle bir şeyin olmasını istemediğin için yaptın."

Kutay omuzlarını silkti. "Seninkilere bahsedecek misin?"

"Melih merak edecektir," dediğim sırada Melih de Eda da bize çoktan yaklaşmıştı. Eda söylediğim şeyi duymuş olacak ki "Melih neyi merak ediyorsa Eda da ediyor," diyerek bana sarıldı. "Neyi merak ediyoruz?"

Her zaman oturduğumuz banklara doğru yürürken Kutay öğleden sonra dersimiz olup olmadığını sordu. Olmadığının farkına vardığımızda fakülteden ve kampüsten tamamen ayrılmaya karar verdik. Bankların arka tarafında kalan açık otoparka giden Melih arabasını yanımıza getirdi, biz de bindik.

Eda öndeydi. Kutay ve ben arkadaydık ve ben onun omzuna yatıyordum. "Gergin görünüyorsunuz," dedi Eda. "Ayrıca, neyi merak edeceğiz?"

"Giray'a yaptığımız şeyi," dedim. Bakışlarım bir anlığına Kutay'la buluştuğunda onu bundan tek başına sorumlu tutmadığımı gördüğüne karşı gülümsediğini gördüm.

"Ne yaptınız?" diye sordu Melih, dikiz aynasından bize bakıyordu.

"Otoparkta sıkıştırdık," deyiverdi Kutay. "Rüzgar'a yaptığının yanına kalmasına izin veremezdim. Vermedik."

"Otoparkta mı sıkıştırdınız?" Aynı anda sordular, duyduklarına inanamıyorlardı. "Siz ikiniz, Giray gibi birini otoparkta sıkıştırdınız mı?"

"Alkollüydü zaten," dedim. "Üflesem düşecek gibi duruyordu."

"Ne dedi? Ne yaptınız?"

"Hiçbir şey yapmadık," diyen Kutay kendini bir tık daha rahatlamış hissediyordu. "Sadece Rüzgar'ın peşini bırakmasını söyledim."

"Ağzının ortasına niye çakmadın bir tane?" diye sordu Eda, böyle bir fırsatı kaçırdığımız için üzülmüşe benziyordu.

"Çaktı," dedim hafifçe kıkırdayarak. "Hatta bilincini kaybedip yere düşmesin diye boğazını bile sıktı."