𝙶ü𝚕 𝚅𝚎 𝙿𝚛𝚎𝚗𝚜 *𝐤𝐢𝐦 𝐭𝐚𝐞𝐡𝐲𝐮𝐧𝐠

3.2

bölüm şarkısı: Tara we were in love
lütfen şarkıyı dinleyerek okuyun 🌸

İYİ OKUMALAR MELEĞİM ✨

"Günaydın"

Gülümseyerek bana bakan Tae'yle gözlerim büyüdü. O benim yatağımda ne yapıyordu?
Hızla ayağa kalktım.

"Yatağımda ne yapıyorsun?"

Bana kocaman gülümsedi. Ellerini başının altına koydu ve yatağa daha rahat şekilde uzandı.

"Yatağımız ne kadar rahat diye kontrol etmeye geldim"

Kaşlarımı çattım ve ayağa kalkıp üstüme sabahlığımı giydim.

"Hemen odamda çık. Yoksa seni rezil ederek çıkartacağım"

Yeniden gülümsedi ve cebinden  çıkardığı pembe gülü kokladı. Bir süre güle baktı.

"Pembe gül sana hayranım anlamına geliyor"

Gülümseyerek bana döndü. Elindeki pembe gülü havada salladı.

"Sana hayranım Kraliçe Jae Hwa"

Kafamı salladım ve ona ilerledim. Onu uyarmıştım. Bana gülümseyerek döndü. Tanrı şahit ya onun kare gülüşü kalbime hiç iyi şeyler yapmıyordu.

Yakasından tuttum ve ayağa kaldırdım.

"Ow. Ne kadar da güçlüsünüz Kraliçem"

Onu yere attım. O da kahkaha attı ve ayağa kalkıp üstünü çırptı.

"Her zaman güçlü kadınlar ilk tercihim olmuştur"

Onu kapının önüne kadar ittim. Eliyle saçlarını karıştırdı ve kolunu duvara dayadı.

"Biliyor musun kraliçem? Sen benim her zaman ilk ve tek tercihim oldun"

Gülümsedim.

"Biliyor musun Kral? Umrumda değil"

Yüzüne kapıyı kapattım ve masama ilerledim. Yüzümdeki aptal gülümsemeyi silmeye uğraşmadım. Kalbim sanki yeniden baharı görmüş gibiydi.

Seni reddedersem kalbim sızlıyor
Seninleyken de beynim kabul etmiyor
Bana ne yaptığın umrumda değil
Sabah gözlerimi seninle açmak bana yetiyor

İçeri giren Rowoon üzerine kalemi ve defteri bırakıp ona döndüm.

*Heirun'ın Ağzından*

Bütün gün derslere girmekten kafam patlamıştı. Derslerden nefret ediyordum. Özellikle almak zorunda olduklarımdan. Yani hepsinden...

Derin bir nefes verdim ve uzun koridorda yürümeye başladım. Elimde ağırlık yapan kitapları kolum kopmasın diye bir sağa bir sola hareket ettiriyordum. O sırada koridorda olan Kralı görmemiştim.

"Bir prensese bu kadar fazla yük verilmemeli"

Tanıdığım sesle gözlerim sonuna kadar açıldı. Kafamı hızla kaldırdım ve ona baktım. Gülümseyerek bana bakıyordu.

Lütfen gülme. Lütfen gülme. Lütfen salak gibi davranma. Lütfen salak gibi davranma.

"Ah. Merhaba Kralım"

Bana doğru bir adım attı. Bu bile kalbimi durdurmaya yetiyordu. Nefes almaya çalıştım.
Uzandı ve elimdeki kitapları aldı. Ben şaşkınlıkla ona bakarken o çoktan yürümeye başlamıştı.