•yetişkin içerik bulunur[ şiddet ve korku öğeleri]
• Elleri kanla kaplı adamın aşkı ne kadar güvenilirdi pembe gülün yanında?
~Zalim kral ve Pembe gülün hikayesi
Başlangıç tarihi: 07/04/20
*kitap kapağı için @seffafgolge'ye çok teşekkür ederim
...
"Artık gülleri sevmediğimi mi sanıyorsun? Papatyalara bak. O zaman anlarsın aşkımı,,
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
-1 yıl sonra-
Son üç aydır sürekli olarak burada kalan Kraliçe Gwang'a alışmıştım. Daha doğrusu hayatımdaki her şeye alışmıştım. Yaralarımı iyileştirmeye çalışan doktora, her zaman yanımda olan Tae'ye, bu dönemde bile benimle sürekli uğraşan Kraliçe Gwang'a. Ve dahası Jimin'in ölümüne.
İnsan zamanla alışıyordu. İçinde büyüyen zehire rağmen, kalbine oturan öküze rağmen her sabah kalkmak için bir neden buluyordu.
Gözlerimi araladım ve artık hayatıma uğramayan gülümseme kavramını yüzümde denedim. Ama başaramıyordum. Kendi odamıza geldiğimizde bana espri yapan Tae'ye bile gülemiyor ve ağlarken ondan özür diliyordum.
"Kraliçem"
Bakışlarım anında yanıma döndü. O savaştan kalma karnındaki yarayı burdan bakınca bile görebiliyordum. Beyaz ipek kumaşlar arasında kara bir leke gibi görünüyordu.
Peki ben nasıl görünüyordum?
Yüzümdeki derin kesik yüzünden diğer krallıkların kraliçeleri bana iğneleyici mektuplar yolluyorlardı. Kralların dalga konusu olduğum kesindi. Göğsümdeki yara hala iyileşmemişti. Karnımdaki derin kesikse acı verecek kadar taze hissettiriyordu.
Dudaklarım büzüldü. Onun mükemmel yüzünde gezindi bakışlarım.
"Çok mu kötü görünüyorum?"
Bakışlarımı ondan kaçırarak sormuştum. Kolları beni sardı ve kendine çekti. Yüzümü ona doğru çevirdi.
"Bana bakın kraliçem"
Dediğini yaptım ve ona döndüm. Yüzündeki gülümseme artmıştı. Elleri yüzümde gezindi. Yaramın olduğu yerde durmamıştı. Bu da bana nedensizce iyi hissetiyordu. Sanki yaram yokmuş gibi
"Sizin ruhunuzda bana olan bağlılığınız bu dünyadaki tek güzel şey"
Zorla gülümsemeye çalıştım. Bunu yapamayacağımı bildiği için yeniden parmakları dudağıma geldi. İki parmağını dudağımda hareket ettirirken gözlerimin içine bakıyordu.
"Güldüğünü kalbimde hissedebiliyorum. Lütfen kendini zorlayıp yorma olur mu kraliçem?"
Ona kafamı salladım. O sırada kapımız büyük bir gürültüyle açıldı. Göz devirmemek için kendimi zor tuttum.
"Saatin kaç olduğunun farkında mısınız? Bir kral ve kraliçe bu saate kadar yatmaz"
Tae annesine olabilecek en kötü bakışı attı. Bende ifadesiz bir şekilde ayağa kalkmıştım. Kraliçe Gwang kolumdan tuttu ve beni kendine doğru çekti. Karnımda yaranın çok az sızladığını hissetsem de belli etmedim.
