𝙶ü𝚕 𝚅𝚎 𝙿𝚛𝚎𝚗𝚜 *𝐤𝐢𝐦 𝐭𝐚𝐞𝐡𝐲𝐮𝐧𝐠

1.9

"yanlış anlama beni
amacım seni üzmek
değil.
Bunu yapmak zorundayım,,

Bacaklarımı stresle ileri geri hareket ettiriyordum. Duydugum şey bana fazla ağırdı. Şu  zamanda tutunduğum tek dal oydu. Derin bir nefes aldım.

Doğru mu?

Belki yanlış duymuşlardı. Tabi ya. Yanlış duymuştu.

"O zalimlik bir anda nasıl yok oldu sanıyorsun?"

Gözlerimi kapattım. Derin derin nefes aldım.

Yalandı.

Buna inanmayacaktım.

"Gerçekleri göremiyor musun  Jae?! Eğer sana bu kadar aşık olsaydı senin gözünün önünde babanın kellesini alır mıydı?"

Ağzımdan minik bir çığlık kaçtı. Hızla ayağa kalktım. Ellerim telaşla kulağımı kapattı.

Duymak istemiyordum.

"Annesine dediklerini duydum. Baştan beri planları buydu. Seni kendine aşık etmek ve intikam almak"

Ellerim kulaklarımı daha sıkı kapattı.

"Aptal  bir aşk hikayesinin karakterleri değiliz! Sana inanmıyorum"

Bana kafasını salladı. Hüznü gözlerinden okunuyordu.

"Sadece. Sana üzülüyorum Jae. Her şeyini kaybettin onun için"

Yutkundum. Kafamı tuttu ve çenemi kavrayıp  ona doğru çevirdi.

"Güzelliğini, topraklarını, kardeşini, babanı"

Elimi susması için ona doğru savurdum.

"Sus. Şimdi defol git"

Rowoon bana yeniden döndü.

"Bak Jae. Sana hala aşığım. Eğer istersen gidebiliriz. Seni uzaklara, mutlu olduğun bir yere götürebilirim"

Benzer cümleleri duymuştum. Ve sonum onun gemide beni satmaya çalışmasıyla bitmişti.

"Bulunduğun ithamların ağırlığı hakkında bir fikrin var mı Rowoon?"

Bana gülümsedi. Sırtındaki keseyi çekiştirdi.

"Sonuçta aşık olduğum kadın bir kraliçe. Öleceğimi düşünmüyorum"

Şövalye kıyafetini çekiştirdi ve bana son kez baktığını belli eden şekilde beni süzdü.

"Buradan gitmeyeceğim. Seni korumak için elimden geleni yapacağım"

Gözlerim kapattım. Benim korunmaya ihtiyacım yoktu. Tek başıma savaşa girmiştim ben. Eğer başım sıkışırsa kendi kendime halledebilirdim.