Αλήτισσα ψυχή

3

Το άλλο πρωί ξυπνάω από τις 6 σηκώνομαι παω στην ντουλάπα μου να δω τι θα βάλω εχω γυμναστήκη σημερα θετικό παίρνω μια ροζ-φούξια φόρμα off-white με μια άσπρη κοντομάνικη μπλούζα παιρνω και την ζακέτα μ γιατι ακομα δεν έχει ήλιο και θα εχει κρυο.

Παω στην κουζίνα παιρνω κατι απο το ψυγείο, παίρνω και κατι για τον Weil, φοράω τα παπούτσια μου, παίρνω την αλυσίδα του και κατεβαίνω κατω. Βλέπω τον μπαμπά μου να έρχεται σπίτι σχολασε απο την δουλειά.

Κ. Μπαμπά!! Λέω και τον αγκαλιάζω.
Μπ. Καλημέρα. Που πας?
Κ. Βόλτα τον Weil. Θα ερθω σε κάνα μισάωρο δεν θα φυγω κατευθείαν.
Μπ. Α οκ. Πρόσεχε. Θα τα πούμε μετα.
Κ. Εντάξει, γειά.

Με τον μπαμπά μου πάντα ήμασταν σαν "2 σταγόνες νερο" που λενε σε ολα ίδιοι σε ολα όμως. Με καταλάβαινε καλύτερα από την μαμά μου μπορούσα να μιλήσω μαζί του πιο άνετα και για γκομενους και για γυναικεία θέματα. Όσο περίεργο κι αν φαίνεται. Φτανω στο σπιτάκι του σκύλου βγαζω το σκοινί απο το λουρί του και του περνάω την αλυσίδα. Είναι λίγο ανυπόμονος οταν παω να τον βγαλω βόλτα χοροπηδάει, τραβάει το σκοινί πρεπει να του παρω αλλη μια αλυσίδα γιατι το σκοινί θα το σκίσει κι αλλο ετσι οπως πάει. Πολλές φορες με τραβάει με δύναμη αλλα εχει ενα κολάρο που όσο τραβάει στον σφίγγει και "κοβει" την δύναμη. Είναι μεγάλο σαν σκυλί οπότε το χρειαζόμουν αυτο το κολάρο.

Στην φωτογραφία είναι ο πατέρας του

Τον πάω μια βόλτα μέχρι ένα παλιό πάρκο εκει κοντα, μία-δύο βόλτες εκει στην γειτονιά και μετα γυρίζω σπίτι. Ανεβαίνω πάνω όλοι ξύπνιοι παω παίρνω την τσάντα μου και παω να φύγω. Αλλα με προλαβαίνει η Μαρία.

Μ. Έφαγες?
Κ. Ναι πριν πάω βόλτα τον Weil.
Μ. Οκ.
Χ. Έτοιμος.
Κ. Ωραία. Γεια σας.

Κατεβαίνουμε κάτω στο γκαράζ για να πάρουμε τις μηχανές. Εκεινη την ωρα μου ήρθε μια φλασια.

Κ. Χαρη σε πειράζει να παμε με την δική σου για να κατέβω με τα κορίτσια?
Χ. Όχι έλα. Σίγουρα δεν έγινε κάτι?
Κ. Ναι καλε απλα καθε χρόνια την 1η μερα παω κι έρχομαι από το σχολείο με τα κορίτσια και φέτος "το έσπασα" και δεν μαρεσε.
Χ. Οκ. Παρε το κράνος σου και ανέβα.

Φτάσαμε στο σχολείο χαιρέτισα τα κορίτσια και πήγαμε στα σχολεία μας για να κανουμε προσευχή και να περάσουμε στις τάξεις μας. Κλασικά στο τελευταίο θρανίο με τον Χάρη. Μπαινει η καθηγήτρια για να κάνουμε ιστορία. Ευτυχώς δηλαδή δεν θα μετρήσει και πολυ οποτε ας ζωγραφίσω το βιβλίο όπως κάθε χρονιά...

Περασε η πρώτη ωρα και μετα κατεβήκαμε για γυμναστική μας εβαλε να τρέξουμε, να κάνουμε διατάσεις και μετα μας έδωσε μπάλες ολα τα κορίτσια πήγαν να παίξουν βόλεϊ εγω πήγα με τα αγόρια να παίξω μπάλα. Σε κάποια φάση με φωνάζει ο γυμναστής.

Κ. Γειά σας κύριε.
Γυμν. Πέρασα από τα τμήματα και δεν είχαμε συμμετοχές φέτος γαι γυναικεία ομάδα ποδοσφαίρου οπότε δεν θα κάνουμε.
Κ. Οκ. Δεκτό.

Πάω στα παιδιά και συνεχίζω το παιχνίδι το κακο ειναι οτι είναι ανταγωνιστικοι με το γεγονός ότι είμαι γυναίκα και ξέρω καλό ποδόσφαιρο αλλα δεν δίνω σημασία.

Οι ώρες περνάνε κουραστικά και χτυπάει το τελευταίο κουδούνι κατεβαίνω και πάω να βγω τα κορίτσια να κατέβουμε μαζί. Της βρίσκω στο γνωστό σημείο.

Κ. Γειά.
Ν. Ήρθες?! Μου λεει με ειρωνεία.
Κ. Ελα ρε συ συγγνώμη για χθες δεν με έπαιρναν τα πόδια μου.
Α. Δεν πειράζει ρε ζώων.
Κ. Κι εγώ σας αγαπώ.
Σ. Το ξέρουμε καλέ.

Γελάμε όλες μαζί. Πολύ μας λένε τρελές και οτι γελάμε με τα χάλια μας αλλα προτιμάμε να γελάμε με ό,τι έχουμε πάρα να κλαίμε, ίσως αυτό είναι που μας ενώνει ότι έχουμε περάσει πολλα στην ζωη μας και θέλουμε να βλέπουμε τα θετικά. Η μια ειναι η τρελή, η αλλη το αγγελούδι, η αλλη το διαβολάκι και η άλλη η πονηρή της παρέας (εγώ) αλλα συμπληρωνουμε η μια την αλλη ειναι αυτο που ειχε πει η μαμα της Νικόλ έχετε η καθε μια από ¼ μυαλού και μαζι συμπληρώνετε η μια την αλλη και αυτο σας κρατάει ενωμένες και δεν μπορούν να σας χωρίσουν. Είναι πολύ ωραίο να έχεις τέτοια άτομα δίπλα σου που δεν είναι ψεύτικα.

Κατεβήκαμε ολες μαζι και πήγαμε σπίτια μας. Έκανα μια γρήγορη βόλτα τον Weiler, του έβαλα να φάει και ανέβηκα πάνω.

☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆
______________________________________

Αυτό και για σήμερα.

Πως σας φαίνεται μέχρι τώρα??

Τα λέμε παιδιά στο επόμενο λογικά αύριο ξανά.

⭐⭐⭐

😴😴😴