Γυναίκα που 'χει αλύτισσα ψυχή ποτέ μην την πληγώσεις γιατί στο τέλος θα γελά κι εσύ θα μετανιώνεις.
"Μαλάκα έχει ωραίες καμπύλες, αχ πάνω της να ήμουν" Το άκουσα και τον κοίταξα με δολοφονικό βλέμμα ήταν ένα παιδί κάπου στα 20 με 22 με μαύρα μαλλι...
Το πρωί ξυπνάω κατα τις 10 επειδή ο Weiler δεν με αφήνει στην ησυχία μου. Με γλύφει συνέχεια. Σηκώνομαι και πήγα να ντυθώ, ο Μολόχα ακόμα κοιμάται. Έβαλα ένα μαύρο τζιν σορτσάκι και ένα μαύρο τοπ.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Κατέβηκα κάτω στην κουζίνα να κάνω καφέ και βλέπω την Μαριαγαπη να κάθεται στη μπάρα.
Κ. Καλημέρα. Μαρ. Μέρα. Πως κοιμήθηκες? Κ. Καλά. Λέω και χτυπάω τον καφέ. Μαρ. Σοβαρά εχθές γιατί αργησατε τόσο? Κ. Κάναμε graffiti και ξεχαστηκαμε. Μαρ. Που? Κ. Δίπλα στο τμήμα. Εκεί που καθόμουν όταν ήμουν κρατητήριο. Μαρ. Σιγά τι κρατητήριο πέρασες. Κ. Ναι ισχύει, αλλά κατάλαβα ότι είναι το μόνο που μπορεί να με πάρει από κάτω σε λιγότερο από μία μέρα. Μαρ. Καταλαβαίνω. Τι ζώδιο είσαι? Κ. Τοξότης. Γιατί ρωτάς? Μαρ. Ε είναι στο ζώδιο σου, δεν μπορείς χωρίς ελευθερία. Κ. Αυτό ισχύει. Τι ώρα θα φύγουμε? Μαρ. Πάμε και τώρα άμα θες. Κ. Και δεν πάμε.
Κατεβαίνουμε κάτω στο γκαράζ και μπαίνουμε στο γκαράζ του Ντάφη, εκεί έχει και το δικό της, ένα μπλε audi. Μπαίνουμε μέσα και ξεκινάμε για το εμπορικό. Μπήκαμε μέσα και αρχίσαμε να κάνουμε βόλτες στα μαγαζιά, μπαίναμε στο ένα μου έδειχνε 150 ρούχα, τα δοκίμαζα όλα και αν μου άρεσε κάποιο το έπαιρνα τα περισσότερα είναι μαύρο. Καθόμαστε λίγο να σε κάτι παγκάκια με τις σακούλες στα χέρια.
Μαρ. Πάμε να δεις και τα ιδιαίτερα? Κ. Πάμε και στα ιδιαίτερα.
Μπαίνουμε σε ένα μαγαζί με εσώρουχα αρχίζει ψάχνει. Αρχίζει βράζει κατι δαντελωτά. Αχ και πως δεν την μπορώ την δαντέλα.
