Γυναίκα που 'χει αλύτισσα ψυχή ποτέ μην την πληγώσεις γιατί στο τέλος θα γελά κι εσύ θα μετανιώνεις.
"Μαλάκα έχει ωραίες καμπύλες, αχ πάνω της να ήμουν" Το άκουσα και τον κοίταξα με δολοφονικό βλέμμα ήταν ένα παιδί κάπου στα 20 με 22 με μαύρα μαλλι...
Είχε νυχτώσει, εγώ ετοιμαζόμουν έβαλα την καρό ασπρομαυρη μπλούζα μου από κάτω ένα φανελάκι μία μαύρη φόρμα με άσπρα σχέδιά και τα air force μου με τις αλυσίδες, έβαλα λίγο μάσκαρα και μαύρο κραγιόν. Πήρα και το μαύρο μου καπέλο που γράφει wolf με άσπρα γράμματα.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Χαιρετησαμε τους γονείς μας, πήραμε τα χαρτιά μας και φύγαμε. Φτάσαμε στον χώρο και μπήκαμε από την είσοδο. Εκεί μας περίμενε ο Έκτορ.
Ε. Ήρθατε ωραία. Λοιπόν αφήνετε τις μηχανές εκεί και πάτε να δώσετε τα χαρτιά σας.
Κάνουμε ότι μας είπε και πηγαίνουμε στον μικρό χώρο που έχουν τους υπολογιστές για τις κάμερες, μικρόφωνα, κονσόλες και τα σχετικά. Είδαν τα χαρτιά μας και μας είπαν θα τρέξουμε στους μεγάλους. Πρώτη θα έτρεχα εγώ. Πήγα να πάρω την μηχανή και με τράβηξε κάποιος από το μπράτσο. Γύρισα να δω ποιος ήταν, ήταν ο Μολόχα. Ένιωσα να καίγομαι λίγο μέσα μου. Δεν περίμενα να τον έβλεπα. Ναι από αυτό ε? Καλα εντάξει μου αρέσει. Το παραδέχτηκε! Το έχω ξανά παραδεχτεί βλακα είναι ωραίος ρε παιδί μου.
Μ. Δεν μπορείς να τρέξεις με αυτήν την μηχανή στους μεγάλους. Λέει και αφήνει το χέρι μου. Κ. Έχεις να προτείνεις κάτι καλύτερο? Ρωτάω ειρωνικά. Μ. Ναι. Απαντάει σε φάση νταα. Κ. Για πες. Μ. Την δική σου ίσως. Λέει και μου δίνει τα κλειδιά από την μηχανή που μου πήραν. Κ. Μα αφού δεν έχω πει αν θα είμαι μαζί σας ή όχι. Μ. Δεν πειράζει που δεν είσαι μαζί μας. Άιντε καλή τύχη. Κ. Ευχαριστώ.
