Αλήτισσα ψυχή

36

Στον ύπνο μου έβλεπα ένα όνειρο με τον μπαμπά μου. Στην αρχή ήμουν μικρή και με είχε αγκαλιά και μου έλεγε παραμύθια. Ήταν σε όλα δίπλα μου όσο μεγάλωνα μεγάλωνε κι αυτός και αρχίσαμε να έχουμε κόντρες. Την μία τσακωνομασταν την άλλη ήμασταν μία χαρά. Το τελευταίο που θυμάμαι ήταν ότι μου είπε να φύγω και ότι σήκωσε το χέρι του να με χτυπήσει. Ήταν πολύ τρομακτικό, είχε αλλάξει το βλέμμα του, λες και δεν με ήθελε πλέον άκουγα και κάτι να χτυπάει δυνατά. Μετά από αυτό πετάχτηκα όρθια και φώναξα.

Κ. Μπαμπά!

Βλέπω την πόρτα να ανοίγει και ξεπροβάλλει το κεφάλι του Μολόχα. Όταν τον είδα έπεσα πίσω στο κρεβάτι με τα χέρια στο πρόσωπο. Ακούω τον Μολόχα να μου λέει.

Μ. Είσαι καλά?
Κ. Τι θες? Ρωτάω λίγο ενοχλημένη από την παρουσία του αλλα ταυτόχρονα δεν με χάλασε, σηκώνομαι και κάθομαι οκλαδον στο κρεβάτι μου.
Μ. Ey ηρέμησε, από κάτω είναι το δωμάτιό μου και σε άκουσα να φωνάζεις. Μπαίνει στο δωμάτιο και κλείνει την πόρτα καθώς με πλησιάζει και κάθεται στο κρεβάτι μου.
Κ. Χα. Ωραία ηχομόνωση έχετε.
Μ. Δεν φταίει η ηχομόνωση που εσύ φωναζες. Πες μου τι έχεις? Λέει την τελευταία πρόταση και πάει να ακουμπήσει με το χέρι του το μάγουλο μου αλλά τραβήχτηκα.
Κ. Αφού ξέρεις, τι ρωτάς. Απαντάω λίγο νευρικά.
Μ. Ey για εσένα ανέβηκα, ηρέμησε. Τουλάχιστον νοιάζεται αλλά δεν θα τα έχει όλα εύκολα. Yes I'm a bad Bitch.
Κ. Γι αυτό ή για να με βάλεις από κάτω σου. Λέω για να του την σπάσω λίγο.
Μ. Ποιός το είπε αυτό?
Κ. Εσύ Μολόχα μου. Στο γυραδικο. Του λέω ειρωνικά και σηκώνομαι από το κρεβάτι μου χωρίς να ξυπνήσω τον Weiler.
Μ. Έλα μωρέ βλακειες. Λεει με ειλικρίνεια.
Κ. Καλά. Κατέβα τώρα κάτω. Λέω και κοιτάω από την τζαμαρία την Ακρόπολη και τον ήλιο να ανεβαίνει.

Μ. Όχι. Θα μείνω εδώ μέχρι να ηρεμήσεις.
Κ. Έχω τον Weiler για να ηρεμώ. Του λέω λίγο σκληρά.
Μ. Μα κοιμάται.
Κ. Δεν πειράζει. Μου αρκεί να ξέρω ότι είναι καλά.
Μ. Καλώς. Κοιμήσου εσύ στο κρεβάτι σου κι εγώ θα κοιμηθώ στον καναπέ εδώ. Μου δείχνει τον καναπέ απέναντι από το κρεβάτι μου.