Αλήτισσα ψυχή

58

Εκεί που κοιμόμουν ένιωσα κάποιον να με σκουνταει.

Μ. Μωρό μου. Α τελικά ο Μολόχα ήταν.
Κ. Μμ.
Μ. Μωρό μου ξύπνα.
Κ. Δεν θέλω άσε με. Λέω και βάζω το μαξιλάρι στη μούρη μου.
Μ. Σήκω.
Κ. Νυστάζω.
Μ. 6 το απόγευμα πήγε ακόμα νυσταζεις? Λες και ήσουν έξω να πουλήσεις ναρκωτικά.
Κ. Περίπου αυτό έκανα.
Μ. Ε?
Κ. Έξεις και ξερός, νυστάζω είπα.
Μ. Για μισό, πρέπει να κοιμάσαι με τον Weiler για να τα φοράς αυτά?
Κ. Ε?
Μ. Γιατί όταν κοιμόμαστε μαζί δεν τα φοράς.
Κ. Οχου πρωί πρωί.
Μ. Απόγευμα είναι.
Κ. Στη π0υτσα μου, για μένα πρωί είναι.
Μ. Ποιά π0υτσα σου μωρέ.
Κ. Αυτή που ξέχασες μέσα μου.
Μ. Ναι, αλλά την γεύτηκες κιόλας.
Κ. Ναι, την ίδια λέμε.
Μ. Πες μας ότι δεν σου άρεσε.
Κ. Δεν είπα ότι δεν μ άρεσε.
Μ. Είπα μήπως, πάω να σου κάνω καφέ.
Κ. Μμ.

Ααα τώρα μου έφυγε ο ύπνος. Γαμησετα. Τι ώρα είναι? Καλά δεν τον άκουσες?! 6 το απόγευμα. Α καλά λες.

Σηκώνομαι από το κρεβάτι και αλλάζω. Έβαλα ένα μαύρο σορτσάκι, μία κοντή μπλούζα και τα παπούτσια που τώρα παρατήρησα ότι έχω.

Μπράβο Kay. Thank you. Να σου υπενθυμίσω ότι το ίδιο κεφάλι έχουμε.

Κατεβαίνω κάτω και πηγαίνω στην κουζίνα. Όλοι ήταν εκεί και έτρωγαν, πηγα στον πάγκο και πήρα τον καφέ μου, έκατσα στην μπάρα μαζί τους να τους κάνω παρέα.

G. Εχθές τι ώρα γύρισες?
Κ. 5 περίπου. Ήρθα στο 'πα.
G. Το θυμόμουν αλλά δεν είχα δει την ώρα.
Δ. Που ήσουν?
Κ. Είχα πάει, δίπλα από το τμήμα, ήρθε ο Βασίλης δεν έγινε τίποτα, ήρθε είπαμε 2 πράγματα κι έφυγε.
Χ. Τι είπατε?
Κ. Ούτε που θυμάμαι. Μετά έτσι όπως γυρνούσα είδα τον μπαμπά μου έξω από το νοσοκομείο και κατάλαβα ότι γέννησε η Μαρία, οταν έφυγε ο μπαμπάς μου ανέβηκα να την δω. Τα είπαμε και μετά έφεραν τον Χρήστο. Χάρη τον είδες?
Χ. Ναι είχα πάει το πρωί. Έχει τα μάτια σου.
Κ. Και η Μαρία αυτό είπε.
V. Δείξτε μας καμία φωτογραφία από το μωρό όμως. Λέει και ο Χάρης του δίνει την φωτογραφία που του άφησα εχθές. Κοιτάει μία την φωτογραφία, μια εμένα.
V. Όντως έχει τα μάτια σου.
L. Ο μπαμπάς σου τι ματιά έχει?
Κ. Γαλαζοπρασινα. Αλλά το πράσινο δεν φαίνεται πολύ σχεδόν καθόλου.
Μ. Και η Μαρία?
Χ. Καστανό σκούρο, σχεδόν μαύρο.
Ν. Τα δικά σου?
Κ. Κάστανο πράσινα είναι αλλά αλλάζουν με το φως.
Ν. Γαμησε.
Κ. Η Μαριαγαπη που είναι?
Ν. Κοιμάται.
Δ. Δεν σου είπε τίποτα ο μπαμπάς σου?
Κ. Όχι, απλά με είδε και μετά "έφυγα".
Χ. Ξες τι παρατήρησα, ο μικρός έχει ίδια μέρα γενέθλια με τον James.
Δ. Ωχ όντως.
Κ. Καλά που μου το θύμησες να τον πάρω τηλέφωνο. Λέω και βγάζω το κινητό καθώς βγαίνω στην αυλή.
J. Έλα.
Κ. Χρόνια πολλά ρε, ήρθε το δώρο σου? Λέω και κάθομαι σε ένα σαλόνι που ξαπλώνει ο Weiler.
J. Ναι μαλακά γαμαει, thanks. Πως ήξερες ότι ήθελα ένα?
Κ. Σε ξερω πόσα χρόνια, λες να μην ξέρω ότι έχεις κόλλημα με τέτοια σκουλαρίκια. Την φωτογραφία που σου έστειλα την είδες?
J. Ναι τώρα έχουμε κι εμείς κοινό σκουλαρίκι.
Κ. Χαχα.
J. Για πες ρε πως περνάς?
Κ. Καλά σπίτι, εχθές γέννησε η Μαρία και πήγα να την δω.
J. Ναι μας τα είπε ο Χάρης το πρωί. Ε πάρε και τους υπόλοιπους μετά. Τους είπε ο Χάρης οτι έλειπες όλο το βράδυ και τα κορίτσια ανησύχησαν.
Κ. Αφού πάντα βγαίνω βράδυ.
J. Ναι αλλά δεν γυρνούσες τόσο αργά.
Κ. Ναι ισχύει.
J. Αντε τα λεμε, πάω Αλλατίνη.
Κ. Τα φιλιά μου δωστου. Λέω αστεία.
J. Καλά. Κλείνω την κλήση και καλώ τους υπόλοιπους.
Ν. Kay!
Α. Που ήσουν εχθές ρε μπουφε?
Κ. Είχα πάει βόλτα με τον Weil και μετά πήγα από το νοσοκομείο, γέννησε η Μαρία.
Σ. Δεν σε είδε ο μπαμπάς σου?
Κ. Με είδε.
Π. Ωχ.
Κ. Καθόλου ωχ. Τίποτα δεν είπε. Με είδε κι έφυγε.