Αλήτισσα ψυχή

35

Έχουν περάσει 2 βδομάδες από τότε που έγινα αναρχικια και ακόμα να το πω στον μπαμπά μου και ο Χάρης με τον Δημήτρη έγιναν αναρχικοί αλλά και αυτοί ακόμα να το πουν. Μένουμε στα σπίτια μας. Με τα παιδιά από το σχολείο τα πάμε καλά αν εξαιρέσετε πως με τον Ανάσταση τσακωνομαστε κάθε μέρα. Τώρα πια τρέχουμε στα μέρη του Gang, πήραμε τα χαρτιά μας από τον Έκτορ.

Σε σχέση με το βίντεο που ήμουν εγώ και ο Δημήτρης δεν έχει ανέβει τίποτα και πουθενά. Ευτυχώς που δεν είχαν δει τίποτα. Την κάρτα που είχε η μικροκαμερα την έσπασα, της έβαλα φωτιά και μετά την πέταξα στην θάλασσα. Τθ να κάνω ήθελα να σιγουρευτώ πλήρως ότι καταστράφηκε. Σήμερα είναι η μέρα που πρέπει να μιλήσουμε στους γονείς μας.

Έχει νυχτώσει εμείς είμαστε στο δωμάτιό μου και οι γονείς μας στο σαλόνι σήμερα δεν είχαμε σχολείο. Δεν σχεδιαζαμε πως θα τους το πούμε. Βασικά απλά είπαμε ότι σήμερα θα το μάθουν. Βγαίνουμε από το δωμάτιο κια καθόμαστε στον καναπέ.

Μ. Τι πάθατε καλέ?
Χ. Μαμά είναι κάτι που πρέπει να σας πούμε.
Μπ. Ωχ.
Δ. Θέλουμε πριν σας το πούμε να το πάρετε ψύχραιμα και να σεβαστείτε την επιλογή μας γιατί πλέον εμείς αποφασίζουμε για τις ζωές μας.
κ.Σ. Εντάξει.
Χ. Όταν ήμασταν Θεσσαλονίκη.... Αρχίζει να λέει και έβλεπα τους γονείς μας να σκέφτονται. Αφού τελείωσε ρωτάει ο μπαμπάς μου.
Μπ. Και τι θέλατε να μας πείτε?
Κ. Είμαστε αναρχικοί των Dragons. Όταν του το είπα αγρίεψε πολύ. Φαινόταν στο βλέμμα του και με ρώτησε.
Μπ. Ξέρεις τι είναι Dragons?
Κ. Ναι, το είχαμε συζητήσει αυτό με την μαμά όταν ήμουν γυμνάσιο. Η πιο γνωστή ομάδα σε όλη την Ευρώπη. Μέχρι που τους έκλεισαν μέσα. Παύση λίγων λεπτών...
Κ. Ξέρεις ότι σε αγαπάω και πότε δεν θα σου γύριζα την πλάτη, αρκεί να με αφήσεις να κάνω αυτό που θέλω.

Δεν απάντησε ήταν δίπλα στο παράθυρο με το ένα χέρι στο πηγούνι και σκεφτόταν τα μάτια του είχαν δακρύσει. Πήγα δίπλα του και τον ρώτησα.

Κ. Τι έχεις?
Μπ. Εσύ έχεις.
Κ. Τι έχω?
Μπ. 24 ώρες για να φύγεις από το σπίτι.
Κ. Τι?!
Μπ. Αυτό που άκουσες! Για τον Δημήτρη και τον Χάρη δεν έχω ευθύνη εγώ, αλλά ούτε για εσένα πλέον.
Κ. Τελικά είχα δίκιο. Ο καθένας πληρώνει τα λάθη του και το δικό μου είναι η αγάπη. Λέω και δακρύζω.
Κ. Σε ευχαριστώ που δέχτηκες τον δρόμο που διάλεξα για την ΖΩΉ ΜΟΥ.

Πηγαίνω στο δωμάτιό μου και κλειδωνομαι κάθομαι με πλάτη στην πόρτα και αρχίζω να κλαίω. Βλέπω το κινητό μου να χτυπάει ήταν ο Gang. Απαντάω και βάζω το ακουστικό στο αυτί μου.