Buried Memories (Fire Series #3)

Chapter 29

Its been months since nang manganak ako. It was hard to be a single mom. May times na naiiyak din ako pag-umiiyak yung anak ko ng walang dahilan. Kahit i-check ko na ang kanilang diaper, gatas at kung ano ano pa na pwedeng maging problema.

"Shhh.. tahan na, andito na si mommy!"

Inugoy ko pa ang duyan dahil sa walang tigil na iyak ng dalawa kong anak. Dahil dalawa sila, minsan hindi ko alam kung sino uunahin ko. Napakahirap palang magkaroon ng kambal na anak, dahil kung hindi mo agad maasikaso ang isa ay iiyak naman ang isa.

"Akin na si Dylan, kargahin mo si Dein para tumigil kakaiyak. Hele lang ang katapat niyan" sabi ni Kuya Aki. Naka uniporme pa ito galing sa office.

"Hindi na Kuya, magpahinga ka na roon, kaya ko na i--"

"No, kaya ko pa. Pumirma lang naman ako sa kompanya kanina at iilang meeting. I can still take care of Dylan" wala na akong magawa ng kuhain niya si Dylan at siya naman ang nag hele rito.

Alas onse na ng gabi nang tumigil kaka-iyak ang dalawa kong chikiting at tulog na rin ito ng mahimbing. Napasandal ako sa headboard ng kama habang nakatingin sa dalawang bata na nasa crib.

Mag-aanim na buwan na sila bukas. Pwede na ring kumain ng mga cerial milk, shred vegetables at iba pa.

Gumagapang na rin silang dalawa at masyadong malikot na kung hindi nagugulat na lang ako na nakatayo na sila sa may sofa kung saan ko sila iniwan at may kukuhain lang sandali. Medyo curious na rin sila sa bagay bagay ngunit ang pinaka iniiwasan ko ay ang kung ano-ano ang kanilang isubo. Ganon talaga daw ang bata. Kung ano ang madampot ay agad ilalagay sa bibig at akala nila ay pagkain.

"May dala ka nanamang laruan. Sobrang dami na niyan Kuya, meron pa sa playroom nila" sita ko sa kanya ng may dala nanaman siyang box na may pangalan ng isang toy company. Nailing ako habang pinapasok niya ito sa play room ng mga bata.

"I invest in this company that's why they give me their new toys. Their sample for 6-9 months baby."

Tumaas taas pa ang dalawa niyang kilay habang nakasilip sa pinto. Nailing na lamang ako habang hinahalo ang pagkain ng dalawa kong anak.

"Mam!" Sabi ni Dein. Natawa lamang ako ng agawin niya ang plato sa akin.

"Mam ma!" Sabi naman ni Dylan at hinampas pa ang kanilang maliit na mesa. Nailing na lamang ako habang sinusubuan ang aking mga anak.

Mabuti nga at nagustuhan nila ang mga shred vegetables. Madali lang din silang pakainin medyo makalat nga lang dahil kung minsan nilalaruan nila ito.

"Its time to bath!"

Its been months and their first birthday coming. Abala ang mag-ina dahil sabi nila ay sila ang mag-aasikaso ng birthday ng aking mga anak. Gusto ko sana na ako na lang dahil marami na silang nagawa sa akin. Simula ng manganak ako ay hands on din sila pag-aalaga sa akin at sa dalawa kong anak. Malaki rin ang utang na loob ko sa kanila dahil kahit kailan ay hindi nila kami pinabayaan.

Sila ang pumalit sa mga taong iniwan ko nang di inaasahan. Well, unexpected is better than what your planning. Its a great gift that God give to me even im not asking for it, still he give.

Unti-unti na ring natutong maglakad ang aking mga anak. Kaya minsan kapag maaga sila nagising ay naglalakad muna kami sa labas upang mabilad din sila sa araw at hindi puro kulong na lang sa bahay.

I spend more time to my babies rather than crying again, everyday. I spend more time and memories with my twin. I slowly letting go my dark past, accepting and adding new memories and experience with my children it better than mourning in Dean's missing place at my side.