Buried Memories (Fire Series #3)

Chapter 33

Nakangiting naka-upo si Dean sa sofa habang ako ay nasa harap niya. Hawak ang tasa na may lamang mainit na kape.

"Do you have a hang over?" Tanong niya. Napansin ko ang biglang pag ngiti ni Joan na minsan niya lamang gawin dito sa opisina. Kadalasan kasi sa nakikita ko sa kanya ay seryoso ito. Ngunit ngayon ay parang may iba.

Kung sabagay, iilang araw pa lang naman ako rito. Baka makilala ko pa ang mga tunay nilang ugali at mga nakasanayang gawin.

"Hindi naman hard yung ininom ko kagabi. Anyways, why do you want to invest in my company?"

Diretsang sabi ko. Tumaas ang sulok nang kanyang labi na siyang nagpagapang ng kaba sa aking dibdib. Umayos ako ng upo at sumandal bahagya.

"I see potential, a great potential"

Natulala ako saglit sa kanyang sinabi. Walang ibang pumapasok sa isipan ko kundi ang mukha niya. Hinilot ko ang aking sintido upang kahit papano ay mabaling ang atensiyon ko sa iba.

Ngunit ilang saglit pa ay hindi gumana.

I was so eager to tell him that we have a child! Goodness!

"Uhm you don't want to sing again?" Tanong ko. Nangunot ang kanyang noo.

"In past few years i'm in U.S i don't even touch microphone because i felt something different on it." Nagtaka rin ako sa kanyang nasabi.

"Something different? Like what?"

"Bad or negative energy that i don't usually feel"

"You're curious to know it?"

"A sort of. But you know what? That energy i felt on touching microphone is the same energy i felt to you. I think we're been together before"

Mabilis akong ginapangan nang kaba dahil pakiramdam ko ay iba talaga ang pinunta niya rito. Curiosity hit him thats why he's here and he's eager to know everything that he wants and needs to.

"So thats why you're here right? You here because of that feeling!" Unti-unti na akong ginapangan nAng sakit sabayan pa ng patuloy na pagtibok nang mabilis ng aking puso.

"Yeah..."

Hindi ko ito naisip noong una. Sa sobrang pag-iisip ko na narito siya para sa mga anak namin. Narito siya para sa akin, nagbabalik para bumuo ng pamilya. Ngunit mali pala ako ng pag-akala.

I thought we can be together again even his condition is still not stable yet. But i am so wrong in terms of it. I hope so deep and now i'm hurting.

"Ah... Sorry to tell you, i won't accept your proposal about investing to my company"

Before my tear flows i walk out. I go to the office comfort room and i burst out. Masakit ang umasa pero mas masakit ang sampalin ng katotohanan na wala na talagang pag-asa.

Looking at the mirror. I pity my self from being weak and easily believe on false hope. Pinunasan ko ang aking mga luha at nag-ayos na. Kailangan ko pang umikot sa para makita ang mga empleyado. Para sa susunod na linggo ay madali na lang dahil kahit papano ay pamilyar na sakin ang lahat.

"Ma'am right wing is for the Accounting and the left is the H.R. and also, this floor contain three conference room. Every floor has conference room pero etong 10th floor talaga ang may tatlo" tumango ako kahit na wala talagang pumapasok sa utak.

Panay ngiti na lamang ang aking ginagawa habang nakatingin sa mga empleyadong yumuyuko at binabati ako.

"Ah ma'am this is our production team"