Buried Memories (Fire Series #3)

Chapter 39

Wedding preparation was quite bit fast. Hindi ko rin talaga inasahan na ganito kabilis ang galaw ng mga bagay. Last week my mind was full of plan about our wedding but today, it's already set. From flowers to reception, even our outfits are done! wala na akong iisipin pang iba kundi ang wedding day na lamang namin.

Pagkatapos ng lahat ng paghihirap ko sa buhay mula nang mawala ang aking mga magulang, ngayon ay napalitan ito ng mga magandang regalo. Hindi biro mabuhay ng mag-isa at laging inaalipusta, hindi madaling gigising sa isang araw para isipin kung saan at paano kikita ng pera. Sobrang dami kong pinagdaan sa buhay na hindi inaasahan pero ang pinakamasaya roon ay ang naranasan kong umibig. 

Nabigo at nasaktan man ay eto, simbahan pa rin ang aming inuwian. Dinala man siya ni tadhana sa pinakamadilim na mundo ay binigyan naman siya ng maykapal ng liwanag at nagbigay daan upang magtagpo muli ang aming mga landas.

Dati palagi akong nananalangin na sana matapos na ang lahat ng paghihirap, pagod na ako at hindi ko na kaya. Ngunit hindi pala iyon ganon na lamang mawawala, mahabang proseso upang matapos ang paghihirap iyon ay ang mahalin ang sarili at ang mga bagay na nariyan. Makuntento at maging masaya sa simpleng bagay na bigay niya.

"Mommy I'm tired" reklamo ng aking bunso. Inayos ko muna ang kanyang floral crown at binuhat ito.

"You want to sleep na?" umiling ito ngunit humikab din.

"Akin na, ako na ang maghahatid sa taas at nang makapagpahinga na ang dalawa" Tumango ako sa suggestion ni Dean at ibinigay sa kanya ang anak na bagsak na ang mata.

"Ikaw Dylan? hindi ka pa ba pagod?" tanong ko sa isa pang anak na matamlay na naglalaro.

"I'm not tired mommy, its just someone dislikes me. Wala naman akong ginawa sa kanya" nakangusong sabi nito. 

"Sino ba yan at kausapin natin" mabilis niyang itinuro ang isang bata na may floral crown sa ulo habang busy kumain nag-iisa sa table. Nailing ako at tinignan ang anak na nakanguso.

"She's pretty but snob mommy!" reklamo niyang muli. Hawak ang kamay niya ay lumapit kami sa bata. It was one of my college friends daughter.

"Hi! what's your name?" tanong ko nang makalapit kami. Tinignan ako at ngumiti.

"Aphrodite Cuevas po" napangiti ako rito at umupo sa harap. Tumingin ito sa batang hawak ko, mabilis na kumunot at sumama ang tingin niya rito.

"Its you again" masungit na aniya.

"I don't do anything to you!" singhal agad ng aking anak. Namumula na ito at frustrated na nakatingin kay Aphrodite.

"You did something! tinapakan mo ang dress ko!" singhal naman pabalik ng bata. Natawa na lamang ako dahil ang mga batang ito ay nagsusukatan ng tingin. Natigil lamang ako nang tumitig ako sa aking anak, hawig na hawig niya si Dean kapag nagagalit at nakabusangot. Ang mga nguso ay humahaba kapag nayayamot.

"Hey..." si Dean habang haplos ang aking likod. Napatingin din siya sa dalawang bata nagsusukatan ng tingin.

"Hey son, what's wrong?" tanong niya sa anak. Tumuwid ng pagkakaupo ang aming anak at nilingon ang ama na may luha sa mata.

"She's snob!" pagkasabi ay tumayo ito at nagtungo sa likod ng ama. 

"I like her daddy but she's snob! i want us to be friends" mahinang bulong niya.

"Hey tita, what did she say?" tanong ng bata. Kinausap ni Dean ang anak habang ako ay natuon ang atensiyon kay Aphrodite.

"He's mad at you because you're a snob daw"

"I'm not going to be mad if he just say sorry! i asked him to do it but he didn't"ani nito. Nailing ako dahil sa problema ng dalawang bata na pinoproblema naming mag-asawa.

"Iaakyat ko lang ito Sez and hey little girl, We're sorry on what happen" tumango ang bata. Tumayo na ako at sinamahan ang mag-ama.

Nayayamot ang aking anak habang karga ng ama. Tulog na si Dein nang naabutan ko sa suite. Tahimik naming inilipag si Dylan sa tabi ng kapatid.

"You should rest too. Kanina ka pa walang pahinga" agad akong umiling at humilig sa kanya.

"Ayos lang naman. Hindi pa naman ako ganon kapagod"

"Kahit na, tabihan mo na sila at magpahinga ka na rin." aniya at pinatakan ng maliit na halik ang aking noo.

sandali kaming natahimik at natulala sa aming kamay na magkahawak.

"Thank you for being with me again baby.." marahan kong ipinatong ang aking baba sa kanyang balikat.

And i realize something. Life is not about the problems that you have been through. Its about how you survive it. The plot of our story are always have a twist that sometimes we can't tell how it goes. We're just surprise on our destiny's road.

"No, I am the one who should say that!" 

"Why?"

"because you let myself be free, happy and contented. This, This life is what I've been dreaming for and you fulfilled it. Thank you..." he kissed my forehead and his right hand embrace me.

"That's why i always fell for you... You're always like this... I love you.."

"I am always inlove with you too baby..." i said and kiss him wholeheartedly.