Wolvamp academic

Herinnering

Mona:

Wie zijn zij? Waarom is dat meisje aan het huilen? Waarom kijkt iedereen zo met een droevig gezicht? Ik wil hier niet meer zijn. Alles is hier zo deprimerend.

"Uhm kan ik helpen?" vraag ik want ik voel me nogal akward hier.

"Nee maar ga maar naar de keuken. Je ziet het meteen als je hier doorloopt." zei de jongen die me redde uit het bos

Ik knikte.

Ik voelde me echt schuldig want ik weet dat het over mij gaat. Ik zit op een van de stoelen in de keuken. Ik zie het briefje van Tanja op de tafel liggen. Ik ben nieuwsgierig, ik wil het lezen maar ik ben ook bang voor wat er in het briefje staat.
Maar ja de nieuwsgierigheid heeft de kat gedood.

Ik nam het briefje en las er

No sabe quién es. Tienes que enseñar a recordar. Debe crear nuevos recuerdos y recuerdan viejos. Ha sido y sigue siendo el elemento agua. Entrenarla nuevamente y buscar soluciones en sus recuerdos y libros. Debe ser capaces de recordar antes de que encuentren su espalda.
(Ze weet niet wie ze is. Je moet haar leren herinneren. Jullie moeten nieuwe herinneringen maken en oude laten herinneren. Zij is en blijft het water element. Train haar opnieuw en zoek voor oplossingen in jullie herinneringen en boeken. Ze moet kunnen herinneren voordat hij haar terug vind.) (a/n Sorry als de vertaling lecht is ik kan echt geen spaans dus het is google vertaler voor dit.)

Ik kon er niets van verstaan. Ik denk dat het spaans is. Maar ik kan het niet lezen. Nu heb ik echt spijt dat ik het aanbod van Tania niet heb aangenomen toen ze me vroeg om spaans te leren in mijn vrije tijd in het huis. Ik weet niet wat er in staat maar ik wil het weten. Ik voelde mijn pols tintelen. Ik weet niet waarom. Ik hoorde iemand komen. Ik keek achter me.

"Moet je je vriendin niet troosten?"

"Niet als er iemand hier zit en Jason kan haar wel troosten. Ze zijn immers zielsverwanten."

"Ah ok."

"Mona je moet me vertellen wat je nog weet van voor je in dat huis beland was."

"Ik weet niet veel meer Dylan."

"Maar wat dan?"

"Ik had dromen van mensen die ik nu weet dat jullie het waren."

"Wat voor dromen?"

"Ik had eerder flashbacks maar het was over een meisje dat nu in de zitkamer zit te huilen. Ze lag dagen in het ziekenhuis. Ik was zo verdrietig, ik liep door de hallen als een zombie. Jij gaf me iedere dag een extra portie bloed. Ik kon nooit slapen 's nachts en dus ging ik vaak oefenen of jagen. Maar soms deed ik ook niets en dan at ik vaak snoepjes die ik had verstopt in mijn kamer."

"Mona weet je dat dit in het begin van het schooljaar begonnen is?"

"Neen ik dacht dat het allemaal niet zo lang gebeurd was dat het ook daarom was dat ik niet zo veel herinner."

"Herinner je je ouders Mona?"

"Nee, Will of meester zoals ik hem moest noemen vertelde me dat ze dood waren."

"Nee ze zijn niet dood."

"Ok en waarom herinner ik me daar dan niets van?"

"Gaf hij jou iets van medicatie?"

"Ja maar ik ben daar meteen mee gestopt vanaf ik wist dat ik er een beetje slaperig van werd en ik herinnerde vaak de vorige dag niet meer."

"Dat is goed. "

"Ok."

"Weet je dat je dit ook kunt? Maar dan met water. Ik weet dat je het kunt je weet al van de verandering. " en hij liet een vlam te voorschijn komen op zijn hand