Wolvamp academic

Krachten

POV Felicia

"Pleas doe dit niet, je moet mij hebben dus neem mij maar maar niet hen" smeekte ik.

"Nee hoor, jij moet alles doen anders gaan je vrienden er onder lijden."

"Oke oke oke, waarom doe je dit?"

"Om je terug te pakken van wat je met mijn leven hebt gedaan."

"Wat heb ik dan gedaan, dat jou niet aanstond?"

"Alles op zijn tijd klein meisje."

Ik voelde een beetje lucht langs me heen komen. Het gaf me een beetje meer kracht.

Hij begon heel kwaadaardig te lachen.

"Wat is er zo om te lachen?"

"Je attitude meisje, je zou het nooit kunnnen opnemen tegen mij ook al zijn je vrienden erbij."

"Nee mijn vrienden en ik zijn veel sterker dan jij ooit zult zijn."

"Dat denk jij maar ja, jullie kinderen zijn zo onwetend."

"Waarom?"

"Omdat jullie niets weten van jullie verleden of van wat de mythe zegt."

"En wat zegt de mythe dan?" zei ik bitsich.

"Dat moet je maar eens gaan opzoeken in de weinige boeken die er van zijn."

"Ik begon er genoeg van te krijgen de lucht begon ineens heel hard te waaien."

"Zou het kunnen?" dacht ik.

"Ik probeerde me zo goed mogelijk te concenteren op de jongen voor me." En plotseling kreeg ik een schreeuw. Er was een tornado gemaakt van wind en nam hem mee ver weg.

Nog net voor hij buiten bereik was zei hij nog: "je zult nog van me horen Felicia vroeg of laat zal je je overgeven aan mij samen met je vrienden."

Ik veranderde meteen naar mijn wolf. Ik moest nog steeds wennen, dat ik groter was. Ik probeerde de geur van Mona, Dylan of Jason te vinden.

Na een tijdje lopen kreeg ik een bekende geur.

Ik liep er meteen naartoe en vond Dylan. Hij was precies een beetje verdoofd. Ik probeerde hem wakker te maken maar het lukte niet dus ging ik in mijn wolvenvorm rond hem liggen als een beschermende bol.

POV Mona

Ik werd rustig wakker. Met een super grote dorst. Er kwam iets voorbij mij. Ik spurtte er meteen naartoe het was een konijntje. Ik zette meteen mijn tanden erin. Ik had nog steeds dorst. Maar ik kon ermee door.

Ik ging meteen zoeken naar Jason, Dylan of Felicia. Niet lang nadar ik ben beginnen te zoeken kreeg ik al iemand in het oog. Ik liep er meteen naartoe. Het was Jason.

Hij lag te slapen. Ik probeerde hem wakker te maken en het lukte, hij kwam met een schok kwam hij recht. Net alsof hij uit een nachtmerrie kwam. Maar de nachtmerrie is werkelijkheid.

"Waar is Felicia?" zei hij.

"Ik weet niet waar ze is, maar we moeten haar vinden."

"Mee eens."

"Ok kan je veranderen dan zijn we sneller dan als ik jou draag."

"Ja dat is goe maar waar is de school eigenlijk." zei ik.

"Weet ik niet maar dat zijn zorgen voor later."

"Ja dat is waar we weten niet eens waar de rest is. Maar weet jij nog iets wat er gisteren gebeurd is?"

"Ja een beetje maar ik denk dat ik het me verbeelde."

"Wat dan?"

"Ik dacht dat ik zag dat Felicia lucht aan het sturen was."

"Oke maar als dat kan dan moeten wij dat toch ook kunnen. Voel jij niet soms de trillingen in de grond. Want jij zou aarde moeten kunnen besturen. Misschien vind je hen?"

"Ik kan proberen."

Hij deed zijn hand op ge grond en concentreerde zich daarop. Maar mijn dorst werd erger ik kon er niet meer tegen. Totdat Jason zei : "Er is een konijn dicht in de buurt als je wilt."

"Dank je"

"Daar heb je vrienden voor toch. Wacht ik voel iets."

"Wat? Nee laat maar we moeten wat lopen endan zullen we zien."

"Wacht even ik ga dat konijn eventjes halen."

"Ja is goed, ik wacht hier."

Als snel vond ik het konijn. Toen ik klaar was ging ik meteen terug waar ik Jason alleenbhad gelaten. Hij was al veranderd, ik kon er nog steeds niet aan wennen dat hij nu een andere kleur was dan vroeger. We liepen een stuk door. Tot we aan een open plek kwamen. Jason veranderde meteen terug en probeerde de trillingen te vinden.

Niets, het enigste wat ik voel zijn kleine dieren. Ik kan nergens Felicia of Dylan vinden. Misschien als ze hun krachten gebruiken voor een signaal maar dat zouden ze niet doen. Anders zou die freak hen misschien vinden.

Probeer anders op grotere dieren te zoeken misschien is ze veranderd.

Ik kan het proberen.

* Na een lange tijd*

Ja ik heb iets groots gevonden volg mij maar.

Hij veranderde meteen, ik volgde. Hopelijk gaat alles goed met hen en heeft Dylan iets gedronken. Want anders hebben we allemaal problemen.

POV Jason

We liepen meteen naar een grot en Mona ging meteen naar binnen zij had wel een goed zicht maar bij mij was mijn reukvermogen vele groter. Ik had al geroken dat Felicia of Dylan het misschien was maar nee zij waren het niet.

Ooh Felicia wat mis ik haar zo. Haar mooie glanzende blauwe ogen met die mooie blond bruine haarkleur en haar mooi egale huid.

Ik moest aan iets anders denken want ik hoorde iets in de grot.

"Nee niet naar binnenkomen" zei Mona.

Al snel wist ik al waarom. Ik begon de geur van bloed te ruiken. Ze kon beter wat te veel drinken dan te weinig want anders was ik de volgende maaltijd. Ik veranderde terug en probeerde Felicia of Dylan te vinden. Ik voelde ineens trillingen van een groot dier dat met een enorme kracht tegen iets geduwd werd.

"Mona ik heb ze denk ik gevonden en ze zitten in de problemen."

Al snel kwam Mona naast me staan en ik ging naar de plek waar ik de trillingen hoorde.

--------------------------------------------------------------

En wat vinden jullie ervan ik zou graag wat comments willen van wat jullie er van vinden tot nu toe. Zeg het maar

Like of comment pleas.