Wolvamp academic

Einde

"En wat is er daarna gebeurt mama?"

"Ja wat gebeurt er daarna tante?" Hoorde ik van verschillende kinderen.

"Jullie zien toch wat er allemaal gebeurt is. Jullie zijn allemaal geboren en de anderen zijn allemaal hun eigen weg gegaan."

"Maar mama kan je daar niets specialer van maken."

"Dan zal ik jullie dat allemaal morgen vertellen, maar nu is het al lang voorbij jullie bedtijd."

"Ok. Beloofd dat je het allemaal morgen gaat vertellen."

"Beloofd. Maar nu kinderen moeten jullie allemaal gaan slaapen. Dus allee hop iedereen zijn kamer in nu."

Ik zag hoe dat ieder kind naar hun eigen kamer ging. Maar eentje bleef an mijn been trekken.

"Mama hij komt toch nooit meer terug he."

"Nee jongen. Hij komt niet terug. Daar ben ik zeker van."

"Kom je dan nog mee naar mijn en Willow haar kamer?"

"Natuurlijk. Dat vergeet ik toch niet."

"Ok mama."

"Vergeet jullie tanden niet te poetsen he kinderen."

"Nee nee tante." Hoorde ik bijna uit iedere kamer.

Ik liep naar mijn dochter haar kamer. Ze lag al helemaal klaar om in bed gestopt te worden.

"Heey schatje. Slaapwel en droom zacht." En ik gaf haar een zoen op haar hoofd. Ik zag haar al snel haar ogen dicht vallen en nog voordat ze sliep zei ze: "Komt papa ook nog een zoentje geven?"

"Ik zal het hem vragen als hij thuis is."

"Ok" en ze viel in slaap.

Ik liep naar de andere kamer van Aaron. Hij lag nog niet klaar in zijn bed en was nog zijn tanden aan het poetsen. Dus ik ging op zijn bed zitten. Al snel kwam hij naar mij toegerend en sprong op zijn bed.

"Rustig rustig Aaron. Wat heeft jou zo opgewekt gemaakt?"

"Niet gewoon dat ik het nog steeds super cool vind dat jij en iedereen allemaal krachten hebt."

"Komop Aaron. We weten niet ofdat jullie er ook gaan krijgen he, dus je moet de moed niet opgeven."

"Ja dat weet ik mama maar ik wil gewoon eens iets speciaal kunnen."

"Alles komt met de tijd."

"Alle kom nu gaan slapen iedereen was al over zijn bedtijd."

"Ok mama."

"Slaapzacht." En ik gaf hem ook een zoen op zijn voorhoofd. Ik keek hoe hij in slaap viel en ik liep rustig uit zijn kamer. Ik kwam beneden en zag al mijn vrienden in de woonkamer zitten.

"Slapen ze allemaal nu?"

"Ja zeker. Maar ik had hen eerst alles opnieuw moeten vertellen."

"Alweer die kinderen zijn daar te verzot op."

"Ja zeker."

Ik ging zitten in de living. Mijn buik ik zo opgezwollen als het maar kan. De tweeling moet binnenkort komen maar ze zijn echt wel zwaarder dan Aaron en Willow.

Ik hoor de voordeur open gaan en zie mijn man en Jason erdoor komen.

Ik sta zo snel mogelijk op.

"En hoe was het allemaal op de academie?"

"Weer een van de kinderen had ingebroken in de voorraad." Zei Dylan

"Weeral. We moeten betere beveiliging opzetten anders denken ze allemaal dat het bloed voor het grijpen ligt."

"Ja dat is waar maar hoe is het gegaan met de kinderen?"

"Goed goed alles is goed gekomen. Ik heb hen alles opnieuw moeten vertellen. En Willow verwacht nog dat je naar haar gaat."

"Dan ga ik snel ik zie je straks toch he?"

"Ja zeker en hup nu naar onze dochter."

Ik liep samen met Jason naar de woonkamer terug. Daar zat Felicia, Derek, Monique, Denise, Jordy, Cameron en Lisa.

Ieder van ons had kinderen gekregen in de 10 jaar na alles. Felicia en Jason verwachten net als ik hun derde kind. Of in mijn geval kinderen. Derek en Monique zijn een van de mensen die we gered hebben van Will. Zij hebben 2 jongens die alleen maar kwajongensstreken doen. En dan heb je Denise en Jordy, zij hebben 1 meisje. Maar ze kan zeker voor 2 tellen met hoe ze alles kan bijeen schreeuwen. Cameron en Lisa hebben 2 schatjes van kinderen. Sterre en Nolan. Ze zijn de rustige onder ons allemaal.

Maar al de kinderen zijn nog jong dus ze gaan nog naar een normale school met mensen. Eenmaal als ze klaar zijn met hun middelbare school kunnen ze naar Wolvamp academie komen.

Ik, Dylan, Jason en Felicia hebben het over gekregen van onze tantes. We hebben het tot nu toe alleen maar verbeterd en we hebben als maar meer mensen gevonden met speciale krachten.

Maar onze kinderen zijn allemaal een mysterie voor ons.

Ik voelde een zoen op mijn wang. Ik keek op van mijn dagdromen. Dylan stond klaar met een hand om me recht te helpen. Hij is nog steeds niet veel veranderd nadat we getrouwd zijn. Ja iedereen is hier getrouwd. En we zijn allemaal op dezelfde dag getrouwd.

Niemand wilde alleen naar het altaar gaan.
Dus we hebben dat gedaan.

We liepen naar boven. Ik kleedde me om. Mijn buik was gigantisch. Ik kreeg het alleen maar weggewerkt met een grote trui van Dylan. Dus daar slaap ik tegenwoordig in.
Ik legde mezelf op ons bed. Ik voelde mijn rug ontspannen. Dylan kwam naast mij liggen en wreef over mijn gigantische buik.

"Weet je dat ik echt heel gelukkig ben nu."

"Zelvens toen je met me trouwde?"

"Dan was ik de gelukkigste man ooit. Je hebt me alles gegeven wat ik ooit wilde."

"Zelvens als we nog niet weten wat onze kinderen allemaal kunnen?"

"Zelvens dan."

"Voor eeuwig en altijd?"

"Voor eeuwig en altijd."