Wolvamp academic

Demonstratie

Ik was gewonnen en ik deed een vreugde dansje. Dylan en Liz begonnen ook te lachen met mijn dansje. Maar het maakte me niet uit ik heb nog eens kunnen rennen op volle snelheid. Meteen daarna zei ik dat we naar een kommetje moesten met water. Liz keek me raar aan en zei dat vampiers toch niet water dronken. Ik zweeg om het haar nog een beetje nieuwsgierig te houden.

Meteen toen we daar aan kwamen zag ik daarnaast ook een beetje vuur. Ik was al blik dan hoefde we niet meer te lopen naar wat vuur. Meteen consentreerde ik me op het water.

Meteen kwam er een groot bolletje tevoorschijn voor Liz haar gezicht en ik probeerde het te vormen tot een hondje. Het lukte me een beetje. Het lijfje was wel niet zo goed maar ik kon het laten rondlopen. En Liz sprong van blijdschap rond. Meteen wou ze ook Dylans krachten zien. Hij nam wat vuur en legde het op zijn hand en liet het in balletjes vormen en begon ermee te jongeleren. Ik en Liz keken hem verwonderd aan van wat hij allemaal al kon.

Hij keek verwonderd naar ons en liet de balletjes vervagen. Meteen had ik een idee gekregen. Liz zette ik op mijn rug en ik begon te zoeken naar een meertje. Meteen had ik het gevonden en ik zei tegen Dylan dat hij me moest volgen. Verbaasd keek hij maar hij volgde me toch eenmaal aan het meertje bereikt Probeerde me ik me zo goed mogelijk te consentreren op het water en toen zei ik tegen beide dat ze moesten op het water gaan staan.

Ze keken bang naar mij en ging bang naar het water en gingen erop staan. Ze keken me allebei verwonderd aan en ik ging recht staan en ging toen ook op het water staan. Ik draaide een paar keer met mijn armen en toen gingen we met een grote vaard omhoog en toen stonden we op een grote golf van water, groter dan de bomen.

Meteen konden we ook het dorpje zien waar da hele roedel woonde. Liz wou dat ik probeerde om naar daar te gaan ik wou het wel proberen maar dan moest Dylan wel helpen. want niet overal is water dus sommige dingen moesten aangevumd worden met water.

Hij beloofde dat hij het ging proberen. Meteen liet ik de golf van het water naar de aarde gaan. Ik was echt bang dat er iets zou gebeuren met het zusje van Jason. Maar ze had er heel veel zin in dus het paakte me niet veel uit. En als ze zou vallen konden we haar altijd vangen. Meten hadden we al een probleem hij water raakte alsmaar sneller op en Dylan kon niet zo snel vuur produceren. Dus zette ik er vaard op en we gingen nu alsmaar sneller. Het dorp was nog een honderd meter. Dan waren we er iedereen keek bang naar ons en toen we bij de ouders van Jason waren liet ik zachtjes het water zakken en ik liet me naar beneden zakken. Daarna kwam Dylan naar beneden maar net voordat Liz naar beneden wou gaan zei ik dat ze moest blijven staan.

Ik liet het overige water bevriezen. Toen zei ik: "Liz ga maar zitten en glij maar weg."

Meteen ging ze zitten en glee van het geimproviseerde glijbaan recht in mijn armen. Ze was zo blij dat ze nog eens wou maar dat kon niet meer want het was al aan het smelten en er was niet genoeg water om het terug te maken.

Jasons moeder was super blij om ons te zien. Ze zei dat Jason en Felicia op ons waren aan het wachten in het houten huisje daar. En ze wees naar een groot houten huisje dat leek op een gewoon huisje.

Toen we binnenkwamen gingen we naast Jason en Felicia zitten die opgewekt naast elkaar zaten. Dylan zat naast mij en ze hadden alledrie een smile op hun gezicht. Ik wist echt niet wat er ging gebeuren.

"Oke wat is er want het begint eng te worden met jullie alledrie aan het glimlachen zijn."

Gewoon zeiden ze alledrie tegelijk.

"Zeg het nu toch gewoon." zei ik geïriteerd.

"Oke oke we zeggen het nu oke?"

"Ok wat is het?"

Meteen draaide Dylan zich om naar mij toe en zijn ogen begonnen te glinsteren. Meteen stuurde ik naar Felicia: "Wat heb je tegen hem gezegt?"

"Niets hoor ik zweer het je luister gewoon wat hij te zeggen heeft."

"Jaja jullie hebben dit allemaal tesamen afgesproken hé?"

"Wow wat ben je slim."zei Jason die ondertussen in de conversatie is gaan mengen.

Meteen kuchte Dylan. En ik keek terug naar hem en hij begon te spreken: " Oke ik weet echt niet hoe ik dit moet zeggen. Maar ik zal het nu maar zeggen. Wil je mijn vriendin worden?"

"JA!" schreeuwde ik meteen. En toen zoende hij me zo passioneel als hij nog nooit gedaan heeft. Ik liet de tintelingen door mijn lichaam stromen.

Toen we stopten met zoenen keek ik boos naar Felicia. zij was degene waarschijnlijk die dat tegen hem had verteld.

"Ok nu moeten wij ook iets verklaren hé, Felicia." Meteen keek ze me bang aan.

"Nee laat me dat nu niet doen we zijn nu zo gelukkig allemaal samen."

"Ja dat weet ik."

"Zoals jullie weten hebben ik en Felicia gevochten toen we bij Dylan thuis waren." Meteen knikte iedereen. En toen net voor ik het kon zeggen kwam Liz binnen.

"Saved by the bel." zei Felicia in mijn gedachten

Meteen ging Liz naar mij en Dylan. Ze wrong zich tussen ons en vroeg meteen ofdat Felicia en Jason ook een demonstratie wouden geven met hun krachten aan de roedel. Zij zei dat het van Jasons ouders kwam maar ik was denk ik zeker, dat zij ook daar iets mee te maken had. Meteen zei Felicia dat ze zelf een training willen laten zien samen met mij en Dylan. Ooh ik was boos aan het worden. Felicia wist dat ik en Dylan dat al hadden laten zien maar ze wou gewoon dat ik en Dylan op ons gezicht zouden vallen.

*De volgende dag*

Ik lag samen met Dylan in 1 bed want nu we een koppel zijn maakte het me niet veel meer uit waar ik lag. Vandaag zou de demonstratie zijn. Ik en Dylan hadden gisteren al een beetje zitten oefenen doordat we dat hebben laten zien. We hadden al afgesproken dat ik tegen Felicia zou gaan en Dylan tegen Jason.

Liz kwam al snel aangelopen toen we aan het ontbijten waren. Jason had ons ook verteld dat we konden gaan jagen. En dat sloegen we niet af. Maar we hadden beide nog eens zin in menselijk voedsel. Maar daarna zouden we gaan jagen. Zodat Jason en Felicia al konden trainen. We hadden al een mooi open veldje gevonden naast het meer waar ik, Dylan en Liz naartoe sijn gegaan toen we onze krachten lieten zien aan haar. Blij dacht ik terug aan dat moment. Maar bij mij was het grootste probleem dat ik niet op kill stand zou gaan. Vanaf nu noemden we dat zo want de vorige keren ging het altijd zo.

Al snel hadden we al genoeg gejaagd zodat we genoeg hadden voor de hele 'demonstratie'.

Toen we op de plek aankwamen had Jason een soort van tribune gemaakt naast het veld zodat niet iedereen moest gaan blijven staan en dat iedereen dan ook kon kijken.