Wolvamp academic

Bekende onbekende

Mona:

"Wie ben jij?" vroeg ik.

"Herken je me dan niet schat?"

"Nee sorry."

"Oh misschien moet je het je vader vragen. Misschien kent hij wel de zoon van de leider van je eigen clan."

"Oh oeps sorry Alex het is ook zo lang geleden, dat ik je heb gezien. En wat kom jij hier doen?"

"Oh je moeder vertelde me dat je hier was en ze zei dat je me wel zou kunnen helpen."

Wat is toch mijn moeder tich zo overbezorgd.

"Ja bedankt dat je gekomen bent. We kunnen wel iemand hebben die voor informatie kan zorgen."

"Oh wat dan?"

"Als je Will kent van bij mij op school, dan kan je ons heel goed helpen en dan kan je ook een trainingsbuddy zijn."

"Eeuhm is nadenken Will en hoe noemt hij verder?"

Ik keek naar Dylan. En hij antwoorde Groenendael.

"Ah ja die Will. Hij is de zoon van de meest beruchte Alfa Jones. Hij is al opgeleid tot Alfa en als hij schiol heet afgemaakt word hij Alfa. Zijn Beta word de Alfa van de roedel naast hen. Jacob denk ik genaamd. Zodat ze strategisch sterker staan tegenover andere clans en roedels. Will ken ik niet persoonlijk maar wel van reputatie. Hij is een gevreesd persoon. Alles wat hem niet aanstaat moet meteen weg of moet dood. Maar sommige zeggen ook dat hij een tere zieltje heeft voor dingen die schattig zijn."

Ik nam rustig alle info in me op.

"Ok en goe zit het al met jullie trainingen maatjes?" zei Alex.

"Oh alles gaat daarmee goed maar we hebben je wel 1 ding niet verteld. Maar dat vertellen we je allemaal morgen."

"Allee pleas, ik wil het weten."

"Nee ga maar slapen je zult morgen je rust nodig hebben."

* De volgende ochtend *

Ik word wakker naast Dylan. Ik sliep stilletjes de kamer uit. De keuken was nog steeds leeg dus ik ging rustig naar buiten om wat te jagen. Alex was ook net uit het bos gekomen. En keek me vol lust aan. Ik moest hier weg komen. Hij had al een kleine crush op me sinds ik was afgestudeerd (aan de middelbare school). Maar ik negeerde hem altijd. Ik liep meteen het bos in. Ik ging snel op zoek naar een hert.

Al snel voelde ik dat ik achtervolgd werd en ging snel naar een klein meertje. Ik liep snel naar het water en bleef erop staan. Alex keek me verwonderd aan.

"Dit is hetgene wat we je gisteren niet wouden vertellen."

"Je kan gewoon zweven."

"FOUT!" Ik stuurde meteen wat water naar zijn voeten en bevroor ze.

"Dit is wat ik kan."

Ik liet meteen een grote golf van water me omhoog duwen. Alex keek bang naar me toe. Maar begon later wat gemeen te lachen.

"Dacht je nou echt dat ik daar geen voorzorgen voor zou nemen?"

Ik keek hem vol verwarring naar hem.

"Wat bedoel je?"

Daarna ging hij zonder te aarzelen door het ijs heen. Zonder ook maar enige kracht te gebruiken. Ik keek hem vol ongeloof naar hem.

"Hoe doe je dat?"

"Met veel trainen en een beetje van speciale krachten."

"Oh maar dan heb je nog niet alles gezien. Ik ben niet de enigst van ons 4 dat krachten heeft."