Wolvamp academic

Jasons huis

Jason:

Vandaag was het eindelijk zo ver vandaag zou iedereen naar mij toe komen om te kunnen gaan trainen. Ik had al grote kommen water en vuur over heel het dorp laten zetten voor Mona en Dylan. en we hadden ook afgesproken waar ze konden gaan jagen. Mijn ouders waren super blij toen ik hen vertelde over mijn mate. en natuurlijk over het hele aarde ding gedoe.

Mijn kleine zusje was super blij toen ze zag wat ik allemaal kon. En ze wou nu nog alleen mijn wolf zien. ze vond hem veel mooier dan vroeger. Ze zegt nu constant dat ze 'paardje' wilt rijden. Eigenlijk wilt dat zeggen dat ze op mijn wolf wilt zitten en mee wilt gaan naar waar ik ook naartoe ga. Ik vond het ook natuurlijk schattig voor haar. Ze had zo van die baby wangetjes met mooie blauwe ogen en haar haar dat was lang, mijn moeder zegt constant tegen haar dat ze haar haar moet korter laten knippen. Maar ze is daarvoor veel te eigenwijs ze wilt liefver haar haar zo in de lucht wanneer ze op mijn rug zit.

Maar ja nu moest ik me gaan klaarmaken want ze konden hier ieder moment zijn. En ik moest nog naar huis lopen. Dus ik veranderde meteen en de eerste persoon die tevoorschijn kwam was natuurlijk mijn zusje. Ze wou mee gaan om mij  vrienden en mijn mate te gaan ontmoeten. Natuurlijk kon ik tegen haar geen neen zeggen dus ik liet me op mijn buik vallen en ze klom op mijn rug en hield me vast aan mijn nekvel. Meteen spurtte ik naar huis. En toen ik boven in mijn kamer me nog eventjes aan het aankleden was hoorde ik al de bel gaan. Samen met het getriptrappel van kleine schoentjes naar de deur. Ik hoorde dat ze bang was van wat er voor de deur stond en ik liep meteen naar beneden. Meteen verzachte mijn blik toen ik Dylan voor de deur stond. Hij probeerde mijn zusje wat kalmer te maken maar dat lukte niet dus liep ze meteen achter mijn been. Ik probeerde zo goed mogelijk naar de voordeur gaan en gaf Dylan een hand.

"Sorry voor mijn kleine zusje ze is niet zo gewend aan vampieren."

"Kan geen kwaad man ik zou dat ook doen als ik 4 was."

"Heey ik ben wel 6 hoor!" Verbaasd draaiden we ons om en zagen we Lizzy met een boos gezicht naar ons kijken.

"Sorry Liz maar dat kan Dylan toch niet weten."

"Ok." Meteen verzachte haar blik maar ik zag dat ze nog steeds op haar hoede was bij hem.

"En jij bent de eerst van allemaal die er is."

"Ooh, mijn ouders zijn nogal stipt op dat soort dingen."

"Kan geen kwaad man, als Mona er is dan moeten we het wel eventjes hebben over het jagen."

"Maak je daar maar geen zorgen over, ik kan nog wel steeds voedsel eten en als jullie willen dat we niet gaan jagen ga ik er niet van dood gaan hoor. En trouwens mijn moeder heeft me wat meegegeven om te kunnen drinken als ik zin heb."

"Dat is goed als je wilt gaan jagen naast het dorp is er een groot bos waar veel dieren zitten. Daar hadden we alles klaargemaakt en ervoor gezorgd dat niemand jullie zouden gaan storen."

"Ooh dat is cool man bedankt want dit spul is niet om te drinken." En hij liet me een bloedzak zien waar bloed in gestoken word als je bloed doneerd.

Toen we aan het oraten waren zagen we Mona afgezet worden samen met Felicia. Mijn hart maakte een sprongetje toen ik haar zag. Meteen kwam mijn zusje weer tevoorschijn en liep naar de meisjes. Ze vroeg meteen wie mijn mate was. En ik zakte door de grond. Ik zag dat de meiden het gezien hadden en begonnen te lachen. Eerst stelden ze elkaar eerst voor en dan vertelde Felicia dat zij mijn mate was. Mijn zusje sprong van geluk en hing zichzelf meteen om haar nek. Toen Mona haar eraf probeerde te halen keek ze haar met een doodsblik aan. ( zo'n ogen waarvan je iemand mee kund doodscheiten)

Toen gaf Mona het op en liep naar ons. Ik verontschuldigde me meteen voor mijn zusje en liep naar Felicia die moeite had om Liz van haar af te krijgen. Ze bedankte me hartelijk met een zoen. Ik hoorde mijn zusje wat vragen stellen aan Mona en Dylan maar daar gaf ik geen aandacht aan. Ik had haar zo gemist. Tegenover dat ik haar maar 1 dag heb moeten missen. We stopten onze zoen en gingen naar de rest die op miraculeuse wijze was verdwenen.

Mona:

Toen Jason en Felicia zich aan het aflebberen waren was Liz naar ons gekomen en wou eens zien hoe snel vampieren allemaal lopen en natuurlijk voor onze krachten. Meteen klom ze op mijn rug en meteen vlogen we bijna we eenmaal op een mooi open plekje. Daar had ik  bedacht dat zij een scheidsrechter kom zijn en dat wij een sprintje trokken. En degene die eerste was mocht dan ook als eerste zijn krachten zien. Ze juigde meteen en wou al meteen beginnen. Dylan knipoogde naar mij en ik lette er niet op het enigste wat ik zei is: " Je gaat verliezen."

Meteen daarna zei Liz "START!"

Meteen begon ik te rennen. Al snel had Dylan me ingehaald maar ik was nog een beetje sneller. Lizzy kwam al snel terug in zicht en ik begon nog te versnellen en nog en nog ....