Wolvamp academic

Mysterieuze Tatoe

AANGEPAST
Felicia

Ik bleef denken aan wat Dylan me gisteren vertelde. Over het hele teleporteren van je zinnen naar hem. Ik verveelde me dus ik wilde het proberen. Ik mag pas over 2 dagen terug naar de academie gaan om mijn lessen te hervatten maar ik mag nog steeds niet veranderen of mee doen met de activiteiten waarmee je een hevige inspanning doet.

De pijn in mijn rug verminderde eenmaal de tijd voorbij ging maar het ging nog steeds moeilijk om me recht te krijgen. Ik mis gewoon iets doen en me nuttig te maken. Nu op deze momenten mis ik vooral het veranderen. Ik voel me dan zo vrij, geen regels, geen grenzen, volledig blij. Ik voel me dan vaak ook een soort van koningin in het bos.

Een pijnscheut ging door me heen toen ik me wilde verleggen in mijn bed. Ik voel me nog steeds niet comfortabel om terug rond anderen van mijn soort rond te wandelen. Het wantrouwen rondom hen is nu nog alleen maar vergroot. Maar Mona en Dylan helpen me er mee. Ze helpen waar ze kunnen.

Dylan

Ik voelde iemand aan mijn barrieres zitten. Ik liet ze een klein beetje zakken zodat ik kon weten wie het was.

Het was Felicia.

"Heey Dylan welke les heb je nu ?"

"Background check dus het kan geen kwaad waarom, wil je praten."

"Jaa sorry maar de verveling slaat me helemaal toe."

"Hahahaha maak gewoon wat huiswerk dat je kunt inhalen."

"Nee sorry das te moeilijk." grinnikte ze in mijn gedachten.

"Moet ik helpen of je kunt ook aan Mona vragen ofdat ze je kan helpen."

"Ja maar gewoon ze is verandert voel ik, ik weet niet wat maar ze is verandert."

"Vertel mij wat."

"Wat is er gebeurd?"

"Ik mag ook al tegenwoordig niet meer winnen tijdens vechten en verdediging. En altijd wanneer we dat doen slaan haar ogen van blauw naar rood en omgekeerd."

"Oei misschien moet ik gewoon eens praten met haar, maar wat is er gebeurd toen ik weg was?"

"Ze is meer bloed beginnen te drinken" zei ik verslagen.

"En wat betekend dat ?"

"Dat betekend dat ze sneller volledig vampier gaat worden. Nu gaat het wel wat minder want ik volg haar wel. Maar NIET zeggen tegen haar hé."

"Nee nee mijn mond is gesloten."

Ik hoorde ineens een liedje in mijn hoofd iets van Dylan en Mona zaten in de bus 10 minuten later kuskuskus.

Ik moest lachen toen ik hoorde wat het was. Maar ik moest het wel zeggen tegen haar nu ik heb geen weg terug, want anders gaat ze veel harder zagen wat het is.

"Ok ik vind haar gewoon tof meer niet hé."

"Nee ik hoor dat dat je haar leuk vind."

"Hou maar op oke."

En ik verbrook de verbinding tussen ons. Ik had nu geen zin in een discussie met dan nog iemand die jonger is dan mij.

Want daar had ik al genoeg van thuis. Ik heb nog 2 broers en 1 zus thuis, de oudste is al afgestudeerd hier en de rest zit nog op de basisschool.

Urrgghh toen ik terug aan mijn familie dacht ik was super blij dat de vakantie gedaan was want ik zou het niet langer volhouden tussen hen. Mijn zus bleef maar zagen en mijn broers zijn nog erger ze sloopten voor de lol constant bomen en als ze boos waren was het nog erger.

Net toen ik de verbinding verbroken had met Felicia, kreeg ik een helse pijn in mijn voet. Ik probeerde het te negeren maar het lukte me niet toen ik keek zag ik dat er een mooie krullende tatoe van mijn enkel tot de helft van mijn kuit aan het groeien was.

Plotseling hoorde ik iets van Mona en zei dat we naar Felicia moesten komen. Na mijn les rende ik er meteen naar toe het maakte me niet uit dat ik daarmee mensen omver duwde, want ik had ook iets te vertellen.