Wolvamp academic

Trainen

We gingen na school trainen we mochten van onze leerkrachten vroeger weg, omdat we wat belangrijkers moesten gaan leren voor iets anders. We moesten onze krachten leren beheersen. We hadden afgesproken de namidag niet naar de les te gaan. We hebben afgesproken aan de ingang van de school. Felicia en ik waren de eersten die er waren Jason kwam erna en gaf Felicia een kus. Dylan kwam na 10 min. Ik was super blij toen ik hem zag. Ik moest me beheersen om niet naar hem toe te lopen. Ik voelde me wel wat anders na die zoen. Ik voelde voor Dylan bijna hetzelfde als Felicia voor Jason. We gingen naar een plek waar alle elementen waren. We hadden allemaal onze elementen nodig om allemaal te kunnen oefenen.

We hadden de perfecte plek gevonden er waren genoeg lampen die met vuur aangedreven werden en er was ook een fontijn voor mij. De rest vonden we overal. Aarde en lucht was er overal. Als eerste moest Dylan het proberen.

Dylan:

Als eerste moest ik gaan proberen om te vuursturen. Ik wist niet hoe ik moest beginnen dus ik probeerde me te concentreren. Ik voelde al een beetje warmte naar me toe komen. Ik probeerde nog wat. Het begon al een beetje meer te bewegen.

Plotseling ging het vuur naar mijn hand. Ik voelde niets van verbranden ofzoiets. Alleen een kleine tinteling in mijn lichaam.

"Dus zo voelde warmte" zei ik verbaasd.

Ik hoorde Mona grinniken. Ik moest ook lachen. Ik had nog nooit warmte gevoeld. Tja omdat ik een vampier ben. Maar het voelde zo raar. Ik probeerde er wat mee te spelen. Ik was zo blij dus ik probeerde zo goed mogelijk alles te behouden. Plotseling voelde ik alles in mijn lichaam tintelen, ik keek naar mijn vrienden en zag dat ze verwonderd keken naar mij.

"Wat is er?" vroeg ik.

Ze wezen allemaal naar mij dus ik keek naar mezelf en ik zag dat ik in vuur en vlam stond. Het leek net zoals de tv serie dat mijn zusje altijd graag naar keek avatar of zoiets. Van verbazing verloor ik mijn concentratie en doofde alles, ik moest nog een beetje bekomen van alles en ik viel verwonderd op de grond. Ik zag dat Mona naar me toe gerend was om me op te vangen. Ik liet me dan maar vallen in haar armen en ze fluisterde in mijn oor: "alles komt goed, nu ga ik het wel eens proberen wa jij net had gedaan."

Ja dat wil ik wel eens zien. En ze knikte en ging recht staan.

Mona:

Ik probeerde net zoals Dylan me te concentreren op het water. Al snel probeerde het water al naar mij toe te komen. In de fontein kwamen al golven. En toen kwam er een sliert van water naar me toe. Het water kwam ook al snel naar mij toe. Maar het vormde niet zoals bij Dylan een extra huid. Bij mij kwam er een tweede ik precies achter mij maar dan met meerdere armen dat aan mij kwam vast te zitten. Iedereen keek net zoals ik naar mezelf. Allemaal verwonderd. Maar omdat ik en Dylan het zo goed deden konden als snel Felicia en Jason de nieuwsgierigheid niet meer bedrukken en begonnen ook te oefenen.

Jason:

Het lukte mij maar niet om aarde te sturen. Mona en Dylan zijn er al goed in aan het worden. Het lukte mij maar niet. De vorige keer lukte het me wel maar dat was geen aarde sturen. Felicia had er ook een beetje problemen mee. Net zoals ik. Plotseling hoorde ik een stemmetje in mij. Het was Mona.

"Misschien moet je eens proberen in wolvenvorm. De vorige keer lukte het jou ook niet maar snel daarna veranderde je wist je dat."

"Nee echt waar."Nu ik zo nadenk altijd toen ik probeerde de trillingen te voelen. Veranderde ik meteen erna. Misschien is dat de basis en dat we later, dat ook onder controle krijgen. Dat we in onze mensenvorm kunnen aarde en lucht sturen.

Ik vertelde mijn ideeën meteen aan Felicia. Ze stemde ermee in. We veranderde meteen. En we probeerde het opnieuw.

Ik voelde me meteen vele sterken. Ik probeerde me meteen terug. Ik voelde meteen de aarde trillen. Ik zag meteen een grote rotsblok naar mij komen. Uit bangheid verloor ik mijn concentratie en de rotsblok verloor zijn baan. En ze viel meteen op de grond. Ik probeerde nog eens en ik zag een grote muur voor mij komen en het beschermde me tegen iets, ik weet niet wat. Plotseling zag ik naast de muur, wat vuur naast me gaan. Dylan had me aangevallen. Misschien voor gewoon training.

Felicia:

Ik hoorde iets van Jason tegen mij zeggen. Hij vertelde me dat ik moest veranderen om te kunnen sturen. Ik deed meteen mee. Ik probeerde meteen lucht te sturen. Ik voelde meteen de wind. Er ontstond een tornado. Ik werd meteen meegevoerd met de lucht, ik was super bang. Ik begon te gillen. Iedereen begon naar mij te kijken. Ze probeerde naar mij te komen maar dat lukte ze niet. Ik weet niet wat er gebeurde maar. Ik voelde me sterk.

Zoals niemand anders, ik voelde me sterk.

Onverslaanbaar.

Ik wou naar beneden. Ik probeerde rustig te worden. De tornado werd trager en verkleinde. Toen ik op de grond was keek iedereen me verbaasd aan.

"Wat is er?" vroeg ik kalm.

"Je hebt net gevlogen." zei Mona.

"Ja he is dat niet cool."zei ik opgewekt terug.

"Ja super cool."zeiden ze allemaal tegelijk.

"Ja he, ik weet echt niet hoe dit gebeurd is. Ik dacht gewoon aan een mooie gedachte."

"We zullen maar eens verder gaan trainen zeker."

Meteen begon Dylan Jason aan het vallen. En meteen werden we versteld van wat Dylan allemaal kon. Mona stond ook versteld. Maar toen ik nog eens keek viel Mona flauw.

--------------------------------------------------------------

alsjeblieft geef commentaar dit kan me helpen om het boek veel beter te maken.