Wolvamp academic

Terug een beetje normaal of toch niet

Ik ben diegene die Will wilt.
Waarom?

Weet ik niet.
Ik ben maar een gewone vampier met een geliefde. De rest is niet zo gewoon. Waarom hij mij wilt is ook niet gewoon. De mythe is niet gewoon. Alles is niet gewoon geworden behalve school. We zitten nu middenin de examens. En man ik kan er niet meer tegen.
Ik HAAT studeren!!!!

Ik wil gewoon alleen proeven hebben die te maken hebben met onze krachten of de gewone die we hebben voor jagen en camouflage.
Ik weet dat het moet maar ik heb al 18 jaar van educatie al gedaan. Maar dit vind ik wel belangrijk maar er moet alleen niet zo veel examens zijn.
Iedereen slaagt toch.
Al is het niet van omkopen dan gewoon met hun verstand. Maar ik moet niet klagen. Sommige examens zijn voor mij weg gevallen dus ik zou normaal niet moeten klagen.

Maar op dit moment zit ik in het examen mythologie. Zo hebben ze ons vak laten noemen voor ons 4. Hierin moeten we laten zien aan onze directrices wat we echt kunnen maar hiermee mogen ze al niets tegen iemand anders vertellen. Ik moet deze keer tegen Felicia. We zijn op dit moment allebei veranderd. Ik in mijn zeemeermin en zij heeft haar vleugels laten tevoorschijn komen. We zijn beide moe aan het worden. Ik probeer zo goed mogelijk naar alles te zien maar ik voel
me al snel terug veranderen naar mijn vampieren ik. Ik probeer meteen terug naar het water gaan. Mijn bikini blijft aan heb ik ondervonden. Maar de rest niet. Ik zie modder. Ik doe het snel naar haar vleugels en haal al het water eruit. Haar vleugels stoppen met klapperen en ze valt naar beneden.

Ik laat snel een golf haar opvangen want anders zou dat een vuile val geworden zijn. En dan zou Jason meteen door de deur gestormd geweest zijn en dan zou de hell boven komen. Jason probeert mij aan te vallen Dylan probeert me te beschermen en ik probeer naar Felicia te gaan maar Jason houd me dan tegen. Ik vang haar goed op en het examen is gedaan. Ik loop naar haar en help haar overeind. Ze is nog een beetje duizelig van de val maar het gaat goed met haar. Ik loop samen met haar naar de enige uitgang hier. De jongens wachten aan de andere kant van de deur.

We zien hen meteen en ze knuffelen ons meteen en geven ons een zoen. Ik beantwoord die van Dylan meteen. Wanneer we klaar zijn worden de jongens binnen geroepen en wij hebben gezegd dat we hen zouden zien in onze kamer. Ik help haar naar haar kamer. Ik leg haar rustig op har bed en begin iets klaar te maken voor ons. Tijdens dat ik aan het koken ben geef ik Felicia een glas water en mezelf een glas A positief.

"Ga maar douchen Felicia het eten gaat dan klaar zijn."

"Ok"

Met dat gaat ze binnenin haar badkamer. Ik kook verder de pasta die ik aan het klaarmaken was en denk aan hoe de jongens bezig zijn met hun examen. Ik hoop goed. Maar ja we zouden altijd slagen. Tante Theresa en Helene weten dat ook dat we gaan slagen maar ze willen ons gewoon in volledige kracht zien. Maar nu ik eens nadenk Dylan heeft nog geen speciale geve gekregen naast het vuursturen. Ik heb mijn zeemeermin, Felicia haar vleugels, Jason kan opgaan in de omgeving maar Dylan weten we nog niet. Dat zullen we eens moeten gaan zoeken.

Ik hoorde Felicia uit de douche komen. Ik goot nog snel het water van de pasta weg en zette alles in een bord en ging ermee naar de tafel.

--------------

Toen de jongens bij ons kwamen. Waren we aan het praten over onze test. We vonden ze best wel gemakkelijk. Maar ik voel iets in mijn maag dat niet goed is. Ik weet niet wat maar mijn maag heeft het nooit fout gehad. Ik zei snel dag tegen de rest en liep naar mijn kamer om sportkledij aan te doen. Toen ik net uit mijn kamer wou gaan zag ik Dylan voor mijn deur staan.

"Mag ik binnenkomen?"
Ik deed snel een stap opzij en liet Dylan binnen.

"Ik wilde je iets vragen."

"Dat doe je al."

"Ok ok ik weet het maar mag ik iets doen en dan kan je doen wat je maar wilt of zoals ik het kan zien naar de sporthal gaan."

"Ok doe maar vraag maar raak."

"Mag ik je markeren?"

"Waarom nu al?"

"Ik weet het niet ik wil gewoon altijd kunnen weten dat je veilig bent met het hele geliefde ding. Ik zou het toch nog vragen ook al was je mijn geliefde niet."
Dat liet mijn hart sneller kloppen.

"Ok je mag het doen."

Meteen veranderde zijn hele uitdrukking. Van gewoon blij naar lust. Ik was al snel tegen de muur geduwd en hij viel mijn nek aan. Ik liet het gevoel door me gaan. De elektriciteit liet ik door me lopen. Ik voelde niet eens dat hij zijn tanden liet te voorschijn komen tot ik de beet voelde. Ik voelde dat er een deel werd verbonden met iets anders. Al snel haalde hij zijn tanden van mijn nek en likte snel het bloed weg. Ik moest mezelf tegen houden om te gaan kreunen. Maar het lukte. Hij liet me los en keek me vol verwondering aan.

Ik gaf hem snel een zoen en liep naar buiten.

Ik begon te lopen aan de rand van het bos. Ik begon terug tot rust te komen. Ik voelde mijn nek bonken. Maar ik vond het niet erg.
Ik liep snel al een paar kilometers en zal tijd zijn om terug naar huis te gaan zijn. Ik begon mijn sporen terug te volgen. Maar ik voelde me bekeken. Ik had voor de zekerheid een flesje water en een mes bij. Maar voordat ik het nog maar kon pakken werd alles donker.