YAKARIŞ

Y - 6

•

Kolumdan çekiştirerek zorla bindirdiği arabasında sırf daha fazla dikkat çekmemek için oturmuştum. Çünkü insanlar yeterince izliyordu.

-"Sağa çek." dedim.

Bindiğim andan itibaren bir kez olsun dönüp bakmamıştım. Söylediği cümle bütün bedenimle bangır bangır yankılanıyordu.

Aklındaydım.

Çıkmıyordum.

Beni düşünüyordu.

Tıpkı benim onu düşündüğüm gibi.

Bu belki başka bedenlerde çok güzel bir his yaratabilirdi. Bende utanç ve bok gibi bir durum yaratıyordu.

Çünkü bu adam her gün karısının yatağına giriyordu.

-"Kendini kötü hissetme. Ben yanına geldim. Sen değil."

Arabayı çekmesine rağmen kapıları kilitleyince camdan dışarı baktım.

-"Senin gelmiş olman da yeterince kötü. Beni küçük düşürüyorsun. Karını da." diye ekledim. Dilim bir mızraktı. Karşımdakine değil bana saplanıyordu.

Aldığı soluk sesi arabaya dağıldı. Oturduğu yerde kıpırdanıp ellerini bacaklarını üstüne bıraktı.

Benim gibi yola doğru bakıyordu. İnsanları analiz etmekten hoşlanır ve becerirdim.

Esved kapaklı bir kutu olmasına rağmen şuan tamamen kartları açıktı. Fazla belli ediyordu.

Kendisi de ne yapacağını bilmiyordu. Huzursuz çaresiz oturuyordu. Ağzını açıp kapatıyor tek bir kelime söyleyemiyordu.

Benden farkı yoktu. Ancak ben duygularımı saklıyordum.

Arabaya hakim kokusu burnumu sızlatıyordu. Tırnaklarımı avucuma geçirmiş bunu önlüyordum.

Gözümün önünde hep dudaklarımızın birleştiği an ve koynunda uyandığım dakika vardı. Artık unutacağım demeyi bırakmıştım kalbe söz geçmiyordu.

Ama aptal da değildim.

Neyin doğru neyin yanlış olduğunu biliyordum.

Karşımdaki içimi titreten adam dahi olsa çizgim netti.

-"Beni yanında oturtmak için mi zorbalık yaptın ?" diye sorarken gayet sakindim.

İçimdeki fırtınanın aksine.

Başını benden yana çevirdi. Geniş cüssesini saran beyaz gömleği ve siyah yeleği ile kusursuz görünüyordu.

Gözleri çehremde gezindi. Bakmamak savaşta güçsüz cephede direnmek gibi bir şeydi.

-"Ben laf cambazı değilim Bade. Sana bu içinde olduğum durumu yalanlamam. Evet evliyim. Sürekli dile getirmene gerek yok. Konumuz bu değil."

Ne saçmalıyor ?

-"Söylediklerini kulağın duyuyor mu ?  Bizim bir konumuz yok Esved ! Biz diye bir şey yok." İsmiyle ona bağırmak kalbimi sıkıştırdı.
-"Onu geçtim senin evli olmanı kenara koyup ne konuşabiliriz ?" diye sordum kaşlarım çatılıyken.

Beni tepkisiz dinledi. Hatta fazla tepkisiz.

Uzun kemikli elini kaldırıp ona doğru salladığım elimi tuttu. Çekiştirmeme rağmen sıkıca turarak bırakmadı.

Yapmasın bunu yapmasın !

-"Gerçekten seni görmek istedim. Kendime engel olamadım."

Elimin ellerinde olması canımı yakarken canımı hiçe saydım. Ben bir kadına bunu yapmazdım. Kendime kıyar bir kadına yapmazdım.