YAKARIŞ

Y - 23

•

Gün geçiyor yine bir yerden mutsuzluk bizi buluyordu.

Melek teyzelerde kaldığı akşamın ertesi günleri sürekli atışma halindeydik.

Almanya'ya gitmemi istemiyordu. Özellikle doğum günüm olduğunu öğrenince neden onunla geçirmeyip başka yere gidiyorum diye saatlerce söylenmişti.

Benim için doğum günümün büyük bir değeri yoktu. Yalnızca gitmek isteyip bunu dile getirmiştim.

Son kararım annem gidip geldikten sonra yani doğum günümün sonrasında gitmekti. Almanya'ya her zaman gidebilirdim fakat Esved'le aramızın bozulmasını istemiyordum.

Boşuna inat edip kötü olmayacaktım. Bu isteği beni kısıtlamak değil doğum günümü birlikte geçirmek içindi.

-"Bade.."

Günün yorgunluğuyla yatağıma uzanmış yatarken Başak odamın kapısından başını uzattı.

-"Başak ? Ağladın mı sen ?!" Hemen doğrulup kaşlarımı çattım.

Kapıyı kapatarak yatağıma girdi ve yorganın altına yattı.

-"Konuşmayalım olur mu ?" derken sesi berbat çıkıyordu.

Ağlamak istemediği içindi.

Onu zorlamadan şok içerisinde yanına girdim ve omuzlarına sarıldım.

Büyük bir şey olmalıydı. Aksi halde Başağın enerjisini kimse düşüremezdi.

Kenarda telefonum titriyordu ama şimdi bakamayacaktım. Dakikalarca saçlarını okşadığım ablam iç çeke çeke yatağımda uyuya kalmıştı.

Neyi vardı en ufak bir fikrim yoktu. Selim'le ilgili olabilirdi. Umarım uyandığında anlatırdı diyerek geriye döndüm. Yastığımın yanında olan telefonumu alırken yataktan kalkmıştım.

Yavaşça balkona çıktım kapıyı kapattım.Esved'in aramasına tıklayıp geri aradım.

-"İyi ya sonunda gördün." dedi kızgın sesiyle.

Zaten son günlerde hep böyleydi.

-"Açamadım müsait değildim Esved." dedim.

Bir kaç saniye nefes seslerini duydum.
-"Benimle şu tonda konuşma. Sen soğuk davrandıkça ben sinirleniyorum. Sinirlendikçe tartışıyoruz."

-"İyi de ben bir şey yapmıyorum ki. Sen son günlerde sinir küpüsün !" diye kızdım kısık sesle.

-"Yarın sabah restorana gitme. Seni alırım bende kalırsın." derken ki ses tonu beni benden almıştı.

Ama işte olmazdı.

-"İsterdim ama...Başağın bir sorunu var ve yanında olmalıyım. Onu yalnız bırakamam. Şimdi de odamda uyuyor o yüzden açamadım." diye açıkladım.

-"Bir şey mi oldu ?" diye sordu.

-"Bilmiyorum. Sadece çok kötü. Anlatmadı yarına anlatır herhalde. " dedim sıkıntıyla.

-"Pekâlâ. Biraz daha sensiz kalacağım demek. Yapabileceğim bir şey olursa söylemekten çekinme."

Görmese bile başımı salladım.
-"Olur söylerim teşekkür ederim. Sen neredesin ?"

-"Dedemin evinde kalıyorum. Seninle benim eve geçiyorum onun dışında buradayım." demiş susmuştu.

O evi de merak ediyordum.

Bir kaç dakika daha konuştuktan sonra görüşmeyi sonlandırmıştık. Onu gerçekten çok özlemiştim. Her gece kollarında uyumak göğsüne sokulmak istiyordum.