YAKARIŞ

Y - 29

•

O sabah Esved uyanmadan kalkmış birisine yaklanmayarak rahatlamıştım.

Üç gün daha geçirdiğimiz hastanede onu ayakta görmek bana sanki çocuğumun ilk adımı gibi duygu dolu anlar yaşatmıştı.

Yatmaktan sıkıldığı için koridorda Kaan'ın desteğiyle yürüyordu.

Babam ve Kadir amca restoranda işler çok boşlandığı için gitmek zorunda kalmıştı. Esved de gitmeleri için ısrarcı olmuştu.

-"Oğlum tamam yorma kendini daha."

Gürkan bey koridorda oturduğu sandalyede gözünü kırpmadan torununu izliyordu. Herkes gerçek anlamda nefes almaya başlamıştı.

Kötü günler atlatmıştık.

-"Aynen hadi odaya dönelim." Esved itiraz etmeden Kaan'ın yönlendirmesiyle odasına girdiğinde bende arkalarındaydım.

Melek teyze yarım saat önce kıyafet almak için eve gitmişti. Birazdan gelirdi.

-"Yatabilecek misin ?" diye sordu Kaan.

Esved başını olumsuz anlamda sallayıp elinin içiyle duvara tutundu.

-"Yatmayacağım." dedi.

Kaan göz ucuyla bana bakıp önüne döndü.
-"Tamam...öyleyse dışarıdayım ben. Yatacağın zaman seslen." diyerek geriye döndü çıktı ve kapıyı kapattı.

Bir kaç adımla önüne gittiğim Esved'in yakasına uzandım. Siyah üstten bir kaç düğmeli bir pijama takımı giyiyordu.

Onu ütüsüz gömlekle dahi görmeyen insanlar için bu görüntü azıcık değişik geliyordu.

Açıkta duran düğmeleri ilikleyip düzelttim ve ellerimi çekmeden yanağını okşadım.

Duvara tutunmayı bırakıp kollarını sırtıma dolayınca nefesim kesilmişti.

Ne kadar olmuştu böyle sarılmayalı ?

-"Yanımdasın ama seni çok özlüyorum." dedi ve omzumu öpüp oradan saçlarımın arasına burnunu bastırdı.

Yüzümü göğsüne yaslarken beline kollarımı sardım. Sıkmamaya dikkat ediyordum çünkü bedeni tam olarak iyi değildi.

-"Sen bir de bana sor. Kaç gün seni uzaktan izledim haberin var mı ?" dedim küskün bir tavırla.

Yanağımı sertçe öptüğünde haliyle hemen gülümsemiştim.

-"Seni öpmem lazım acilen."

Gözlerimi büyüterek geri çekildim. Daha ayakta doğru düzgün duramıyordu düşündüğüne bakın !

-"Saçmalama Esved. Yatağa geç artık çok durdun." Kollarından sıyrılmaya çalıştığımda yüzünü buruşturup inleyince panik yapıp dondum kaldım.

-"Dikişlerine mi çarptım ?! Ya Esved yaklaşma dedim sana işte of !"

Buna rağmen yine de bırakmıyordu. Acı çekiyordu ama o acıyla gülüp saçlarımı öptü.

-"Güzelim. Bana iyi gelen sensin görmüyor musun ?" dedi kısık tonda.

Yüzümü kaslı göğsüne sürtüp kalbinin üzerini öptüm.

-"Ama korkuyorum."

-"Korkma sen bana bir şey olmaz." Yanaklarımı tutup eğildiği an ciddi anlamda kaçtım.

-"Esved hayır dedim ya uslu dur !" diye kızarken kaşlarımı çatmıştım.

Bende istiyorum herhalde ama burada olur mu hiç ?!