YAKARIŞ

Y - 14

•

-"Üzerini değiştir. Hemen." Elimden sürüklemeye devam ederken merdivenleri çıkartmıştı.

-"Hangisi odan ?"

Kendime silkelenip gelmem biraz uzun sürmüştü. Elimi elinden çektim.

-"Ben...ben hallederim." diye mırıldandım.

Odamın kapısında duruyor olduğumuz için direkt olarak kapıyı açtım.

-"Ev soğuyor kalın giyin." dedi daha durgun olarak.

Vücuduma yediğim yağmur suyu sanki şimdi etkisini gösteriyordu. Belki de Esved yağmur gibiydi.

Hırkamı çıkartıp kenara atarken karanlıkta belirgin olan bedenine bakıyordum. Kapı eşiğinde duruyordu.

Islak saçlarından elini geçirip başını çevirdi. Gitmek istiyor gidemiyordu.

Tıpkı benim ondan gitmek isteyişim gibi. Gidemedim.

-"Mum var mı ?" diye sordu.

Boğazımı nazikçe temizleyip çıplak ayaklarıma bakmayı sürdürdüm.

-"Bilmiyorum. Belki alt katta vardır. " dedim kısık sesle.

-"Oyalanma giyin." diyerek gözden kayboldu.

Evin sessizliğine ayak sesleri eklenmişti. Bu huzur vericiydi.

Kalbimin gümbürtüsüyle birlikte ıslak kıyafetlerimi ve iç çamaşırlarımı çıkarttım. Bunları hızlı hızlı yapıyordum çünkü korkuyordum. Gök gürültüsü yükseldikçe ben sıçrıyordum.

İç çamaşırlarımın üstüne uzun bir pijama altı geçirdim. Üstüme de ince uzun kollu takımını giyinip ıslak saçlarımı havluyla kurulayarak topuz yaptım.

Telefonum alt katta kaldığı için merdivenlerden inmek eziyet gibi gelmişti.

Yüreğim ağzımdayken çabucak alt kata indim.

Gitmiş miydi diye üzülecekken sehpada yaktığı mumların başında gördüm. Elinde çakmağı eğilmiş blok mum yakıyordu.

Nereden bulduğunu bilmiyordum ilgimi de çekmiyordu.

Doğrulup bahçeye bakan cam cephenin perdelerini ve kapıyı kapattı.

Dudaklarımı kemirerek gözlerimi kaçırdım. Salon mumun loş ışığıyla aydınlanmıştı. Titrek bir soluk verdim. Haftalar üstüne yine birbirimizi bulmuştuk.

Yutkunarak öne doğru adım attım.

Telefonumdan yükselen sese lanet okuyarak gözlerimi koltuğa kaydırdım.

Benimle birlikte ekrana bakan Esved sinirle karışık alaylı bir tavır gösterdi ve göz devirdi.

Macit arıyordu.

Telefonuma uzanıp sessize aldım. Bu hareketimle dip dibe gelmiştik. Geriye adım atmasıyla nefesimi verdim.

-"Konuş konuş çekinme." diyince kaşlarımı çattım.

-"Konuşmak istesem çekinmem zaten." demem onu daha da sinirlendirmiş gibiydi.

Başını çevirip çenesini sıktı.

-"İstediğini yap Bade. Hayatında benim dışımda herkese yer var."

Sehpada fark etmediğim araba anahtarını aldığı gibi salondan koridora geçti.

Arkasından koşarak kapıyı açmadan ona bağırdım.

-"Neden biraz da benim açımdan bakmıyorsun ?!"