YAKARIŞ

Y - 4

Merhaba 🌸

Bölüm sonunda ki görsel Esved Alazoğlu ❤

Bende biraz çarpıntı yaptı ahsjs size de şimdiden haber vermek istedim.

İyi okumalar 🌸

•

Ameliyattan sağ salim sağlığıyla çıkan Kadir amcaya geçmiş olsun dileklerimizi sunmuştuk. Başak bir yere gitmesi gerektiği için ayrılmıştı. Babam da restorana göz kulak olmak için kısa süreliğine gidince annem ve Melek teyzenin yanında ben kaldım.

-"Anne ?"

Yutkunarak başımı kaldırmadım. Oturduğum yerde yeri izledim.

-"Babam seni istiyor." der demez Melek teyze ayağa kalktı.

-"Gel oğlum otur kaç saattir ayaktasın."

Of anne yapma !

-"Sizde gitseydiniz işiniz gücünüz vardı." diyen adam ağır hareketlerle deri koltuğa annemin yanına oturdu.

Bende karşılarında başım eğik içten içe acıyla oturuyordum.

-"Olur mu öyle şey ? Asıl senin işlerin daha yoğun. Sena gelmedi bir şeyi yok değil mi ?" diye sordu annem.

Dişlerimi yanak içlerime geçirip ellerimi sıktım.

Fark ettirmeden yavaşça baktım. Başı elleri arasında eğik oturuyordu. Kısa gür saçları öne doğru düşmüş yapılı şekli bozulmuştu.

-"Yok gerek yoktu gelmesine ne yapacak ki ?"

-"Anne ben dışarıda biraz hava alacağım." dedim ve kalkıp çantamı aldım.

-"Bade dışarı çıkma kaybolacaksın vallahi bulamayız seni."

Bu sinir bozukluğuna rağmen annemin sözlerine istemeden güldüm.

-"Yok artık." dedim gülerek.

Arkamdan dikkat et diye seslendiğinde dönüp bakmadım. Bir yanım orada kalmak isterken o yanımı sökmek istediğim için dinlemeyerek hastaneden çıktım. Bahçede banka çöküp alnımı ovuşturdum.

Bu kadar yakındayken anne ve babamın bile yüzüne baktığımda utanıyordum. Nasıl bunu yapabilmiştim ?

Bana ne zaman baksa sanki yanındayken olan çıplaklığımı görüyormuş gibi hissediyordum. Tuhaftı. Anlatılamayacak kadar tuhaf.

Dakikalarca orada oturdum. Omuzlarımdaki yük hayat enerjimi almıştı. Hiç bu kadar çıkmaza girdiğimi hatırlamıyordum.

-"Kızım ? Ne yapıyorsun burada ?"

Başımı kaldırıp yanıma gelmiş olan babama baktım.

-"Hava almaya çıkmıştım. Sen geldin ben eve gitsem olur mu ?" diye sordum.

Beni onaylayınca taksi durağından bir taksiye bindim. Evin adresini telefonuma kaydetmiştim.

Kolayca ulaştığım evde kendimi hemen suyun altına attım. Ne kadar temizlenirsem temizleneyim onun dokunuşları silinmiyordu. Durduk yere aklımda beliriyor beni mahvediyordu.

Evime dönmek artık benim için bir hataya dönüşmüştü.

'

Günler günleri kovalamış aradan neredeyse bir ay geçmişti. Bu süre zarfında Kadir amca yataktan kalkana dek iki üç günde bir gelen oğlunun varlığını biliyor değil odamdan çıkmak balkona bile çıkmıyordum. Sırf onu görmemek için.