រឿង គូរស្នេហ៍ផ្សំផ្គុំ ♡
ភាគទី ១៩
ជុងហ្គុកនិងយូជី បានមកដល់ហាងលក់អាហារតូចមួយដែលនៅក្បែរចិញ្ចើមផ្លូវ ថ្វីត្បិតតែជាហាងតូចមិនមានភាពល្អប្រណិតដូចគេប៉ុន្តែនៅទីនេះពិតជាមានឈ្មោះល្បីគួរសមជាមួយនិងរសជាតិអាហារ ទើបធ្វើអោយពេលវេលានេះក្នុងហាងលក់ដាច់ខ្លាំងដល់ថ្នាក់មានភ្ញៀវឈរចាំតម្រង់ជួរជាច្រើននាក់...
"យើងគួរតែនៅញ៉ាំអាហារនៅហាងល្បីៗនិងមានផាសុខភាពអង្គុយក្នុងបន្ទប់វីអាយភីស្ងប់ស្ងាត់ទើបល្អ"ខណៈដែលកំពុងរងចាំអាហារជុងហ្គុក និយាយឡើងទាំងជ្រួញចិញ្ចើមសម្លឹងមើលទៅបរិយាកាសក្នុងហាងដោយភាពធុញទ្រាំ
"លោកដែលញ៉ាំអាហារដែលមានរសជាតិឆ្ងាយជក់មាត់ ជាប់ចិត្តដែលទេ?ខ្ញុំគិតថាលោកមិនធ្លាប់នោះទេ អាហារក្នុងហាងទំនើបថ្លៃៗទាំងអស់នោះដែលលោកធ្លាប់បានញ៉ាំរសជាតិរបស់វាឆ្ងាញ់មិនបានពាក់កណ្តាលនៅទីនេះនោះទេ"យូជី
"នាងចង់និយាយថាអាហាតនៅហាងល្បីៗរសជាតិអញជាងនៅទីនេះមែនទេ?ខ្ញុំមិនជឿទេ មើលចុះនៅទីនេះមានមនុស្សច្រើនណាស់ហើយថែមទាំងមានសម្លេងឡូឡាខ្លាំងៗទៀតផង វាគួរអោយរំខានអារម្មណ៍ខ្ញុំមិនចូលចិត្តនោះទេ ហើយក៏ញ៉ាំមិនចូល"ជុងហ្គុក នៅតែប្រកាន់ឫកពាជាអ្នកឡូយឆាយមិនព្រមឈប់
"លោកដែលឃើញមនុស្សច្រើនយ៉ាងនេះទៅឈរតម្រង់ជួរនៅមុខហាងទំនើបស្អីអស់នោះដើម្បីរសចាំញ៉ាំអាហារដែលទេ ច្បាស់ជាអត់ទេ!!តែសម្រាប់រសជាតិអាហារនៅទីនេះខ្ញុំសូមធានាថាឆ្ងាញ់បំផុតហើយ លោកមិនទាន់សាកកុំអាលវាយតម្លៃ"យូជី
"នៅហាងទំនើបធំៗឯណាគេអោយភ្ញៀវឈររងចាំនាំអោយចុកជើង ខាតពេលវេលាបែបនេះនោះ ហាងរបស់គេធំមានតុជាច្រើនសម្រាប់ភ្ញៀវអង្គុយរងចាំ មានម៉ាស៊ីនត្រជាក់និងតន្ត្រីកំដរអារម្មណ៍ទៀតផង"
"នែ៎ លោកមកញ៉ាំអាហារឬមកអង្គុយវិភាគ រិះគន់ហាងរបស់គេ?បិទមាត់របស់លោកភ្លាមទៅប្រយ័ត្នតែម្ចាស់ហាងគេឮសំពងក្បាលលោកមួយវែកឆាទៅ"យូជី
"ម្ចាស់ហាងនៅទីនេះគេប្រហែលជាមិនធ្វើដូចជាសម្តីរបស់នាងនោះទេ មានតែនាងម្នាក់ប៉ុណ្ណោះដែលជាប្អូនស្រីម្ចាស់ក្លឹបហ៊ានលើកដកស្រាវាយក្បាលរបស់ភ្ញៀវនោះ"ជុងហ្គុក
"ហើយយ៉ាងមិច?បើមិនមែនលោកជាភ្ញៀវដែលមានចរិតពាលទេរឿងនោះវាក៏មិនកើតឡើងដែល"យូជី ក៏នៅតែមិនព្រមចាញ់...
"ឈប់និយាយទៅ ខ្ញុំមិនចង់ប្រកែកគ្នាជាមួយនាងច្រើនជាងនេះនោះទេ យ៉ាងណាក៏សន្យារួចហើយថានិងល្អជាមួយគ្នា"ជុងហ្គុក មើលទៅដូចជាគ្មានផ្លូវដែលនិងអាចយកឈ្នះទើបប្រញាប់យកលេសមកសម្របសម្រួលជាមុន
"ឆឹស...!!ល្អបានប៉ុន្មានទៅលោក"យូជី ធ្វើមុខជ្រេញ
"អាហារមកដល់ហើយ សុំទោសដែលអោយរងចាំយូរ"ខណៈនោះអាហារដែលបានកម៉្មងក៏លើកមកដល់ល្មម អ៊ំស្រីវ័យរាងចំណាស់លើកអាហារជាច្រើនមុខនៅលើតុជាបន្តបន្ទាប់ ស្របពេលដែលយូជី តាមសម្លឹងមើលអាហារគ្រប់មុខទាំងលួចលេបទឹកមាត់ក្អឹកៗ...
"ទំនងណាស់អ៊ំ ខ្ញុំស្រក់ទឹកមាត់ហើយ"យូជី និយាយលេងសើចជាមួយនិងអ៊ំស្រីរត់តុ
"អ៎ូ ស្មានថាជាអ្នកណាការពិតជានាងតូចសោះ អ៊ំខសនឃើញក្មួយមកញ៉ាំយូរហើយ"និយាយបែបនេះច្បាស់ណាស់ថានាងតូចម្នាក់នេះជភ្ញៀវប្រចាំ អ្នកទាំងពីរនិយាយសើចដាក់គ្នាយ៉ាងស្និទ្ធស្នាលក្រោមក្រសែភ្នែកមួយគូរដែលកំពុងសម្លឹងមើល
"អ៊ំនិយាយបែបនេះ បានន័យថានាងឧស្សាហ៍មកទីនេះណាស់ហើយ"ជុងហ្គុក លូកមាត់លូក លូកកនិងការសន្ទនារបស់អ្នកទាំងពីរ
"ត្រូវហើយមួយរយៈមុននាងឧស្សាហ៍មកទីនេះណាស់ អេ៎ តាមដែលអ៊ំចាំបាននេះមិនមែនជាក្មួយប្រុសម្នាក់ដែលមកជាមួយក្មួយរាល់ដងនោះទេ"អ៊ំស្រី ងាកមកឆ្លើយនិងជុងហ្គុក តែក៏ចាប់អារម្មណ៍ថាប្លែកមុខទើបរហ័សងាកមកសួរនាងតូច ចំណែកជុងហ្គុក កាលបើឮបែបនេះក៏ចងចិញ្ចើមមិនពេញចិត្ត នាងឧស្សាហ៍មកណាស់ឬជាមួយនិងអាម្នាក់ណា?
"អ៎ គឺម្នាក់នោះថ្ងៃនេះមិនបានមកជាមួយទេអ៊ំគាត់រវល់"យូជី ឆ្លើយតបហាក់គ្មានភាពលំបាកអ្វីឡើយ
"អ៊ីចឹងហេស៎?អ៊ំប្លែកមុខក៏ចេះតែសួរៗទៅ តាមទម្លាប់មាត់មនុស្សចាស់ ពួកក្មួយញ៉ាំតាមសប្បាយចុះអ៊ំសុំទៅសិនហើយ"និយាយចប់អ៊ំស្រីញញឹមបន្តិចរួចក៏ទៅបាត់
"មើលអី?ឆាប់ញ៉ាំទៅ"យូជី
"មើលទៅនាងឧស្សាហ៍ណាត់គ្នាមកញ៉ាំអីទៅកន្លែងនេះណាស់ហើយមើលទៅ"ជុងហ្គុក មិនចាប់អារម្មណ៍និងអាហារបែរជាមានអារម្មណ៍ចង់សួរដេញដោល
"អឹម ត្រូវហើយពីមុនក៏ឧស្សាហ៍មកណាស់ ថែមទាំងអង្គុយតុមួយនេះជាប្រចាំទៀតផង"យូជី ហាក់មិនខ្វល់ខ្វាយនិយាយបណ្តើរញ៉ាំអាហារបណ្តើរមិនអោយខាតពេល
"ជាអាម្នាក់ណាទៅ ចង់ស្គាល់ណស់ថាវាមុខយ៉ាងមិច"
"នែ៎....លោក!អាៗយ៉ាងមិច ឈ្លើយម្ល៉េះ?"យូជី សម្លក់
"ហើយយ៉ងមិច?នាងខឹងមែនទេ គ្រាន់តែខ្ញុំចង់ហៅវាអា"ជុងហ្គុក មាត់ឌឺមិនឈប់
"ខឹង ហើយខឹងខ្លាំងទៀតផង"យូជី ទម្លាក់ចង្កឹះប្រាវទៅលើតុ
"ការពារម្ល៉េះ?អស្ចារ្យប៉ុណ្ណាទៅ"ជុងហ្គុក មានកាយវិការនិងទឹកមុខមិនល្អកាលបើឃើញពីអាការៈប្រតិបត្តិយ៉ាងហួងហែងរបស់នាងតូច
"មិនការពារយ៉ាងមិចបើលោកឯងកំពុងតែឈ្លើយចំពោះបងប្រុសខ្ញុំ"យូជី ស្ទុះក្រោកឈរច្រត់ចង្កេះស្តីអោយអ្នកកម្លោះអោយទ្រាំមិនបាន ធ្វើអោយអ្នកដែលជាភ្ញៀវនៅក្នុងហាងសម្លឹងមើលមកគ្រប់គ្នា
"បងប្រុស?ពិតមែនឬ?គឺថាយូជី នាងអង្គុយចុះសិនមក គេមើលច្រើនណាស់"ជុងហ្គុក ស្រឡាំងកាំងកាលបើឮបែបនេះ និងស្ពឹកមុខកាលបើមានក្រសែភ្នែកជាច្រើនគូរកំពុងសម្លឹងមក យូជី ក្រឡេកមើលជុំវិញខ្លួនបន្តិចដកដង្ហើមធំមុននិងអង្គុយចុះវិញ
"ញ៉ាំអាហារទៅ និងបានត្រឡប់ទៅវិញណា"ជុងហ្គុក សើចលែងមក ខណៈដែលព្យាយាមនិយាយបន្លប់
"លោកធ្វើអោយខ្ញុំខូចអារម្មណ៍អស់ហើយ ញ៉ាំមិនចូល"យូជី
"ញ៉ាំមិនចូលក៏មិនអីដែល ខ្ញុំអោយគេលើកយកទៅវិញ"ជុងហ្គុក មិនត្រឹមតែនិយាយថែមទាំងប្រុងនិងហៅគេអោយលើកអាហារវិញតែយូជី ឃាត់
"មិនបាច់ ខ្ញុំញ៉ាំក៏បានស្តាយលុយមិនចង់ខ្ជះខ្ជាយ"យូជី
"ខ្ញុំតាមនាងគ្រប់យ៉ាង"ជុងហ្គុក ញញឹមស្រស់សម្លឹងមុខនាងតូចអោយក្រសែភ្នែកស្រទន់ ធ្វើអោយ នាងមិនអាចសម្លឹងតបបានទើបព្យាយាមគេចអោយឱនមុខចុះញ៉ាំអាហារបន្ត
"លោកមិនញ៉ាំទេឬ?"យូជី
"អង្គុលមើលនាងឡើងភ្លេចញ៉ាំទៅហើយ តោះឆាប់ញ៉ាំទៅ"យូជី ក៏មិនបានតបអ្វី
"បងប្រុសនាងជាម្ចាស់ក្លឹបទាំងមូល មិននឹកស្មានថាចូលចិត្ដនាំប្អូនស្រីមកញ៉ាំអាហារកន្លែងបែបនេះសោះ"
"បងប្អូនខ្ញុំចូលចិត្តបែបសាមញ្ញៗលោកយល់ទេ..."ជុងហ្គុក មិននិយាយអ្វីគ្រាន់តែសើចហឹសក្នុងបំពងក
....
