រឿង គូរស្នេហ៍ផ្សំផ្គុំ ♡
ភាគទី ៤១
អាហារពេលល្ងាច...
"នេះញ៉ាំសាច់ត្រីឲ្យច្រើនៗទៅ..."ជុងហ្គុកចាប់សាច់ត្រីមកបេះឆ្អឹងចេញទាល់តែអស់ទើបដាក់វានៅក្នុងចានរបស់នាងតូច ចំណែកយូជី នាងមិនចាំបាញ់ដួសអាហារញ៉ាំដោយខ្លួនឯងនេះទេព្រោះជុងហ្គុក គេគិតតែពីអង្គុយដួសដាក់ឲ្យនាងមិនឈប់ឡើងពេញចានទៅហើយនាងញ៉ាំវាមិនទាន់នោះទេ
"បានហើយបងមិនគិតញ៉ាំខ្លួនឯងខ្លះទេ?ដាក់ឲ្យអូនច្រើនយ៉ាងនេះអូនញ៉ាំម៉េចនឹងអស់ទៅ?!"យូជីដួសអាហារដែលនៅក្នុងចានរបស់ខ្លួនមួយចំណែកដាក់ចូលក្នុងចានជុងហ្គុក ឲ្យគេញ៉ាំវិញ
"ថ្ងៃស្អែកអ្នកម៉ាក់ចង់ឲ្យបងនាំអូនទៅផ្ទះ"
"ភ្លាមៗពេកអូនរៀបចំខ្លួនមិនទាន់សោះមិនដឹងគួរធ្វើបែបណាឲ្យល្អទេ...អឹម!!"យូជីនិយាយចប់ប្រយោគក៏ត្រូវជុងហ្គុក ចាប់សាច់មួយដុំដាក់ចូលទៅក្នុងមាត់របស់ទើបប៉ោងអស់ទៅហើយ
"អូនមិនចាំបាច់រៀបចំអ្វីច្រើនទេធ្វើធម្មតាៗទៅ យ៉ាងណាអូនល្អស្រាប់ទៅហើយ ម្យ៉ាងអ្នកម៉ាក់គាត់ក៏មិនតឹងតែងអ្វីដែរបើលោកប៉ាវិញរឹតតែមិនបាច់និយាយអូនបានជួបគាត់ច្បាស់ជាចូលចិត្តគាត់ជាមិនខាន"
"ហេតុអ្វី??"
"លោកប៉ាជាមនុស្សរួសរាយនិងកំប្លែងណាស់"
"អូននៅមិនទាន់ប្រាប់បងប្រុសពីទំនាក់ទំនងរបា់ពួកយើងនៅឡើយទេ!!"សម្តីរបស់យូជីធ្វើឲ្យអ្នកកំលោះរហ័សសំឡឹងមើលទៅនាង
"ឲ្យទូរស័ព្ទអូនមក!!"ជុងហ្គុកនិយាយស្របពេលលាដៃចាំទទួលទូរស័ព្ទពីនាងតូចតែនាងមិនទាន់ឲ្យបែរជាសួរគេទាំងឆ្ងល់
"បងយកធ្វើអី?"
"ក្រែងអូននិយាយថាមិនទាន់ប្រាប់បងប្រុសពីទំនាក់ទំនងពួកយើងនោះអីឲ្យទូរស័ព្ទមកចាំបងជាអ្នកខលប្រាប់គាត់"សម្តីរបស់ជុងហ្គុកស្តាប់ហើយក៏ធ្វើឲ្យយូជី ទប់សំណើចមិនបាននិងសើចចេញមកយ៉ាងហួសចិត្តនឹងគេមុននឹងតប
"មិនចាំបាច់ទេអូនប្រាប់ខ្លួនឯងក៏បាន"
ថ្ងៃបន្ទាប់...
នៅពេលរសៀលជុងហ្គុក ក៏បានមកដល់ផ្ទះវីឡាតាមការណាត់ជួបរបស់អ្នកម៉ាក់ដោយមាននាងតូចមកជាមួយផងដែរ រថយន្តត្រូវបានបើកចូលមកក្នុងបរិវេណផ្ទះវីឡានិងចូលឈប់នៅឯរោងរថយន្តដែលមានរថយន្តជាច្រើនគ្រឿងឈប់តម្រៀបគ្នានៅទីនោះ...
"ផ្ទះរបស់បងធំណាស់!!"យូជីសំឡឹងមើលទៅកាន់ផ្ទះធំតាមកញ្ចក់ឡានហើយក៏លាន់មាត់ឡើងនាងមិនដែលមកទីនេះនោះទេតាំងពីស្គាល់ជុងហ្គុក រហូតមកទល់ពេលនេះវាជាលើកទីមួយហើយច្បាស់ណាស់ថាគ្រួសាររបស់គេមិនធម្មតានោះទេ...
"កុំចាប់អារម្មណ៍អី តោះឆាប់ចុះទៅ"ជុងហ្គុកសើចបន្តិចកាលពីឮពាក្យស្ញើចសរសើររបស់នាងតូចខណៈនោះក៏ដោះខ្សែក្រវាត់ចេញបន្ទាប់មកពួកគេទាំងពីរក៏ចុះទៅដំណាងគ្នាយូជី ងាកមើលទៅ ជុងហ្គុក ដោយទឹកមុខភ័យនាយមិននិយាយអ្វីទើបលូកទៅចាប់កាន់ដៃនាងតូចនាំដើរចូលមកខាងក្នុងផ្ទះធំ
"អ្នកម៉ាក់លោកប៉ាខ្ញុំមកដល់ហើយ"ចូលមកដល់ក្នុងផ្ទះបែរជាមិនឃើញមានអ្នកមកចាំទទួលសោះទើបជុកហ្គុក ស្រែកជំទាលខ្លាំងយ៉ាងអត់មាយាទ
"ជុងហ្គុក ពួកគាត់នៅទីនេះ"ការពិតលោកប៉ាអ្នកម៉ាក់មកអង្គុយរង់ចាំគេនៅឯសាឡុងតាំងពីយូរមកហើយ តែនេះគេមកដល់ភ្លាមមិនគិតងាកមើលឆ្វេងស្តាប់បន្តិចអីសោះស្រែកជំទាលយកតែម្តង យូជី ដែលងាកទៅឃើញមនុស្សចាស់ទាំងពីរនាក់ដែលកំពុងអង្គុយក្រេបទឹកតែបែបស្ងៀមៗមិនខ្ចីឆ្លើយតបនិងកូនប្រុសនោះក៏អង្រួនដៃជុងហ្គុក និងខ្សឹបប្រាប់គេតិចៗឲ្យងាកទៅមើល
"អូ៎...!នៅទីនេះសោះខ្ញុំខំតែស្រែកហៅ..."ជុងហ្គុកសើចស្ញេញចេញធ្មេញមួយក្រាស់ដាក់លោកប៉ាអ្នកម៉ាក់របស់គេខណៈនោះក៏នាំនាងតូចចូលទៅរកពួកគាត់
"ជម្រាបសួរអ៊ំប្រុសអ៊ំស្រី"យូជី ឱនគោរពមនុស្សចាស់យ៉ាងមានសុជីវធម៌ខុសពីជុងហ្គុក ចូលទៅដល់ភ្លាមក៏អង្គុយចុះភ្លេតគ្មានរាក់ទាក់អ្វីទេអាំងតែម៉ែឪខ្លួនឯងស្រាប់
"អង្គុយចុះទៅកូន"អ្នកម៉ាក់និយាយទាំងញញឹមទៅកាន់នាងតូចរួចក៏ហៅអ្នកបម្រើឲ្យលើកទឹកនំចំណីមកទទួលនាង គាត់ធ្លាប់ជួននឹងនាងតូចម្តងរួចទៅហើយបានន័យថាធ្លាប់ស្គាល់គ្នាខ្លះមកហើយដែរមិនសូវជាប្លែកចិត្តប៉ុន្មាននោះទេខុសប្លែកពីលោកប៉ាដែលមិនដែលធ្លាប់ជួបសោះពេលដែលឃើញនាងក៏អត់និងលាន់មាត់សរសើរមិនបានហើយក៏សរសើរកូនប្រុសដែលពូកែជ្រើសរើសពិតជាមានភ្នែកមុតមែន
"កូនប្រុសប៉ា មិត្តស្រីរបស់កូនម្នាក់នេះស្រស់ស្អាតណាស់!លើកនេះឯងរើសមិនឲ្យប៉ាម៉ាក់ខកចិត្តទេ"លោកប៉ានិយាយធ្វើឲ្យនាងតូចរហ័សងាកមើលទៅជុងហ្គុក យ៉ាងលឿនហើយក៏ចង់សួរគេថាធ្លាប់នាំមនុស្សស្រីមកជួបប៉ាម៉ាក់ប៉ុន្មានដងហើយទើបបានជាលោកប៉ាគាត់និយាយបែបនេះតែនាងមិនហ៊ានសួរសុខចិត្តលាក់ទុកក្នុងចិត្តសិនត្រឡប់ទៅវិញចាំសួរនាំ
"បងសួរបែបនេះធ្វើមើលតែកូនយើងនិងបណ្តើរមនុស្សស្រីច្រើននាក់ឲ្យមកមើលយ៉ាងអ៊ីចឹង ទាំងដែលគេមិនធ្លាប់ទើបតែយូជី ម្នាក់នេះឯង"សម្តីរបស់អ្នកម៉ាក់ដូចជាការបកស្រាយជំនួសឲ្យកូនប្រុសយ៉ាងអ៊ីចឹង បានន័យថាយូជី នាងជាមនុស្សដំបូងដែលគេនាំមកជួបប៉ាម៉ាក់ដូច្នេះត្រឡប់ទៅវិញនាងមិនចាំបាច់សួរដេញដោយអ្វីច្រើនទេ
"យូជី មែនទេ?អ្នកម៉ាក់កូនធ្លាប់ប្រាប់បងម្តងហើយតែប៉ាភ្លេចបាត់ទៅតែពេលនេះចាំវិញហើយ..."លោកប៉ានិយាយទាំងញញឹមស្រីទៅកាន់អនាគតកូនប្រសារ
"ចា៎"យូជីឆ្លើយដោយការអឹមអៀន
"ហៃយ៉ា!លោកប៉ាមិនគួរភ្លេចនោះទេ"ជុងហ្គុកលូកមាត់ធ្វើឲ្យលោកប៉ាងាកទៅមើលមុខគេនិងសួរ
"ឯងជាអ្នកណា?"
"ហេតុអីលោកប៉ាសួរបែបនេះ?មុននេះនៅហៅខ្ញុំកូនប្រុសឲ្យពេញៗមាត់ហើយនៅមកសួរទៀត"
"ឯងជាកូនប្រុសប៉ាមែនទេ?មុននេះប៉ាភ្លេចព្រោះបាត់មុខបាត់មាត់មិនឃើញមកផ្ទះយូរការចង់ចាំប៉ាវាខ្សោយ...!!"
"ថ្វីមាត់កំប្លែងរបស់លោកប៉ាដូចជាធ្លាប់ចុះហើយ មិនគួរឲ្យសើចសោះ"
"ពិតមែនហេ៎?ប៉ាគួរតែរំលឹកក្បាច់គុណឲ្យច្រើនជាងនេះទើបបាន ហ៊ើយ...!!!"លោកប៉ាធ្វើជាដកដង្ហើមធំបែបអស់សង្ឃឹមហើយក៏ងាកមើលមុខកូនប្រុសពេលដែលសំឡឹងចំមុខគ្នាប៉ាកូនទាំងពីរនាក់ក៏សើចដាក់គ្នាខ្លាំងៗគ្មានទើសក្បាលអ្នកអង្គុយជិត
"ឈប់លេងសើចទៅប៉ាកូនពីរនាក់នេះ"
"យូជីកូនញ៉ាំអីហើយឬនៅ?"អ្នកម៉ាក់ស្តីឲ្យប៉ាកូនទាំងពីរនាក់ហើយងាកមកនិយាយជាមួយនាងតូចវិញ
"ចា៎ រួចហើយ"
"បើអ៊ីចឹងកូនឡើងទៅលើជាមួយម៉ាក់ណា ទុកឲ្យប៉ាកូនគេនិយាយគ្នាតែពីរនាក់សើចឲ្យរហែកមាត់ទៅ"យូជីត្រូវអ្នកម៉ាក់ទាញដៃឲ្យក្រោកឡើងហើយក៏នាំឡើងទៅលើជាមួយនឹងគាត់ដោយមិនអាចប្រកែកបាន លោកប៉ាឃើញបែបនេះក៏រហ័សស្រែកទៅពីក្រោយ
"ចង់ឲ្យកូនប្រសាស្រឡាញ់តែអូនមួយមែនទេ?មិនឲ្យស្រឡាញ់ប៉ាក្មេកនាងគេឬទើបបានជាយកនាងទៅមិនឲ្យនិយាយលេងជាមួយបងបែបនេះ..."
"បងកុំមកចេះបិទមាត់ទៅ...!!"អ្នកម៉ាក់ស្រែកតប
"អឺ...បិទក៏បាន!!"
"ប្រយ័ត្នអ្នកម៉ាក់ខឹងដេញប៉ាទៅសម្រាននៅបន្ទប់សៀវភៅទៅ"ជុងហ្គុកដែលជាអ្នកដឹងទម្លាប់ជួយនិយាយដាស់តឿនលោកប៉ាទាំងសើច
"ម៉ាក់ឯងបានប្រាប់ប៉ារឿងដែលឯងបោកកូនក្រមុំគេមកប៉ាហើយ!!"ពេលដែលភរិយានិងយូជីឡើងទៅជាន់ខាងលើផុតលោកប៉ាកេះកូនប្រុសមកនិយាយរឿងនេះ
"ខ្ញុំដឹងរួចហើយថាច្បាស់ជាអ៊ីចឹង"
"ពេលណាឯងប្រាប់ការពិតទៅនាង មិនខ្លាចនាងខឹងឯងទេឬ?"
"ជិតប្រាប់ហើយតែមិនមែនពេលនេះ លោកប៉ាកុំបារម្ភអី"
"ប៉ានឹងទៅប្រាប់នាងដើម្បីឲ្យនាងខឹងឯង"
"លោកប៉ា!!!"ជុងហ្គុកជ្រួញចិញ្ចើមធ្វើមុខខឹងលោកប៉ា
"បើឯងចង់ឲ្យប៉ាលាក់ការណ៍ឲ្យកំដរប៉ាលេងអុកមួយក្តារពីក្តារទៅ"
"លោកប៉ាចង់លេងអុកក៏គ្រាន់តែបបួលខ្ញុំធម្មតាៗទៅខ្ញុំក៏ព្រមហើយចាំបាច់គម្រាម?"
"បានៗឈប់និយាយ តោះទៅលេងអុកវិញល្អជាង!!"
ប្លូប៊ែល
