រឿង គូរស្នេហ៍ផ្សំផ្គុំ ♡
ភាគទី ៤៦
សង្គ្រាមស្នេហ៍ត្រូវបានបញ្ចប់បាតដៃតូចៗទាញយកភួយក្រាស់ឃ្មឹកមកឱបផ្ទប់ជាប់នឹងដើមទ្រូងដើម្បីបិទបាំងរាងកាយអាក្រាតខណៈដែលអ្នកម្ខាងទៀតក៏មិនព្រមចេញទៅណាដូចគ្នាអ្នកកំលោះបើកភួយឡើងបន្តិចបន្ទាប់មកទើបជ្រៀតខ្លួនចូលមកដេកនៅក្រោយខ្នងនាងតូចព្រមទាំងដាក់ដៃឱបចង្កេះរបស់នាងពីក្រោយជាប់ណែននឹងថើបសាច់ស្មាសរលោងខ្សឺតៗទាំងញញឹមសប្បាយចិត្ត...
"បងស្រលាញ់អូនខ្លាំងណាស់ដឹងទេ?"ជុងហ្គុកជ្រប់មុខនឹងស្មានាងតូចពោលពាក្យផ្អែមល្ហែមទៅកាន់នាងយ៉ាងកក់ក្តៅចេញពីចិត្តទីបំផុតមនុស្សស្រីដែលគេស្រឡាញ់នាងក៏បានក្លាយមកជារបស់គេយ៉ាងសមចិត្ត យូជី នៅស្ងៀមមិនទាំងកម្រើកខ្លួនហើយក៏ស្ងាត់ឈឹងទោះជាស្តាប់ពាក្យសារភាពរបស់អ្នកកំលោះហើយនាងក៏មិនបាននិយាយធ្វើឆ្លើយតបទៅគេវិញដែរ
"អូនមិនគិតនិយាយអីខ្លះទេឬ?នៅខឹងនឹងបងទៀតមែនទេ?"ដោយឃើញនាងតូចស្ងាត់មិននិយាយអ្វីជាយូរទើបអ្នកកំលោះសួរទៅនាងប៉ុន្មានសំណួរទៀតព្រមទាំងឱបថើបថ្ពាល់របស់នាងទាំងមិនក្រែងចិត្តតែចុងក្រោយគេនៅតែមិនបានស្តាប់ឮការឆ្លើយតបរបស់នាងដដែលនៅតែស្ងាត់ឈឹងតែស្មារបស់នាងក៏ញ័រតិចដែលអាចឲ្យអ្នកកំលោះកត់សម្គាល់ដឹងទើបរហ័សក្រសោបស្មារបស់នាងទាញឲ្យបែរមកប្រឈមមុខជាមួយនិងគេហើយក៏ភាំងកាលបើឃើញតំណត់ទឹកថ្លាៗដាបពេញថ្ពាល់នាង
"លែង...អ្ហឹក"យូជី ប្រមូលកម្លាំងដែលមាននៅក្នុងខ្លួនព្យាយាមរុញអ្នកកំលោះចេញឆ្ងាយពីខ្លួនដោយការស្អប់ខ្ពើមដែលគេបានបំផ្លាញរាងកាយរបស់នាងតាមតែអំពើចិត្តគេដោយមិនខ្វាយខ្វល់ពីចិត្តរបស់នាងថាពេលនេះឈឺចាប់និងអស់សង្ឃឹមចំពោះទង្វើគេខ្លាំងកម្រិតណា
"យូជី..."យូជី ក្តាប់កាន់ភួយឱបផ្ទប់ជាបើទ្រូងរួចក៏ស្រាប់តែស្ទុះក្រោកភ្លាមៗមានបំណងចុះពីគ្រែជាហេតុដែលនាំឲ្យអ្នកម្ខាងទៀតរហ័សក្រោកមកតាមចាប់ក្រសោបឱបនាងជាប់ពីក្រោយជាប់មិនឲ្យចេញទៅសមតាមចិត្តចង់
"ចេញ.. កុំមកប៉ះខ្លួនខ្ញុំ"យូជី ងាកមកច្រានអ្នកកំលោះម្តងទៀតមួយទំហឹងធ្វើឲ្យគេផ្ងាកក្រោយព្រោះមិនបានទប់លំនឹងឃើញគេដេកដួលយូជី ក៏មិនបានចាប់អារម្មណ៍ឆ្លៀតឱកាសនោះនាងរហ័សទាញភួយមករុំខ្លួនហើយចុះពីគ្រែរួចរត់សំដៅទៅកាន់ទ្វារដើម្បីចេញទៅយកឈុតថ្មីដែលនៅបន្ទប់មួយទៀតនោះមកផ្លាស់នឹងចាក់ចេញពីទីនេះបានបានលឿនបំផុតតាមដែលអាចធ្វើបាន
"អ៎ាយ.."ខណៈដែលមកដល់មាត់ទ្វារនាងក្តាប់គន្លឹះបម្រុងមួលបើកទៅហើយតែអ្នកដែលមកតាមទាន់នាងមុននេះបន្តិចក៏រហ័សចាប់ទាញកន្ត្រាក់នាងឲ្យចូលមកវិញរួចរុញនាងទៅផ្ទឹបខ្នងនិងជញ្ជាំងត្រជាក់ស្រេប
"ចង់ទៅណា?"ជុងហ្គុកសួរទៅនាងទាំងចង់ចិញ្ចើមមិនពេញចិត្ត ចាប់ក្រសោបស្មានាងសងខាងរបស់នាងសង្កត់ជាប់មិនឲ្យរើបម្រាស់គេចពីគេទៅណាបាន
"ទៅណាក៏បានឲ្យតែឆ្ងាយពីលោក"យូជី និយាយទាំងតឹងសរសៃកដាក់អ្នកកំលោះនាងពេលនេះគ្មានចិត្តនិយាយភាសាផ្អែមល្ហែមជាមួយនឹងគេដូចជាពេលមុនទេ
"អូនទៅណាមិនបានទាំងអស់ព្រោះពេលនេះអូនជារបស់មកហើយ អូនត្រូវនៅជាមួយបង"ជុងហ្គុកក្តៅស្លឹកត្រចៀកនឹងសម្តីគ្រោតគ្រាតដែលនាងតូចនិយាយមកកាន់ខ្លួនមិនស្មានថាត្រឹមមួយរយៈពេលខ្លីនិងប្រែក្លាយយ៉ាងនេះសោះកាលពីព្រឹកមិននៅផ្អែមល្ហែមនឹងគេនៅឡើយពេលនេះក៏បែរជាមានកាយវិការស្អប់ខ្ពើមហាក់ដូចជាគេនិងនាងជាសត្រូវស៊ូពូជតាំងពីជាតិណាមកអញ្ចឹង
"សំណាងអីមកនិយាយថាខ្ញុំជារបស់លោក សម្បត្តិត្រឹមឡើងគ្រែជាមួយគ្នាម្តងប៉ុណ្ណឹងខ្ញុំមិនចងចាំនាំចង្អៀតខួរក្បាលនោះទេចាត់ទុកថាវាគ្រាន់តែជាយល់សប្តិអាក្រក់ទៅចុះ អ្ហឹម"ប្រយោគមិនទាន់ទាំងបានបញ្ចប់ស្រួលបួលផងបបូរមាត់តូចច្រមិចក៏ត្រូវអ្នកកំលោះឆ្មក់ថើបដោយភាពគ្រឺតក្នាញ់និងការមិនចុះញ៉ោមរបស់នាងថើបរហូតទាល់តែនាងទប់ខ្លួនទើបគេព្រមប្រលែងនាងឲ្យមានសេរីភាពជាថ្មីនិងពោលពាក្យខ្លះទៅកាន់នាងទាំងញញឹមខិលខូចឲ្យនាងកាន់តែក្តៅចិត្តនិងភាពឈ្លើយរបស់គេ
"ឡើងគ្រែជាមួយគ្នាម្តងអូនមិនចងចាំអ៊ីចឹងយើងឡើងពីរដងទៅ ពីរដងមិនចាំឡើងបីដង បីដងមិនចាំឡើងមួយដង បួនដងមិនចាំឡើងរហូតទាល់តែអូនចាំទៅល្អទេ?"ជុងហ្គុកញញឹមយ៉ាងឌឺដងដាក់ធ្វើឲ្យនាងក្តៅឆេះឆួលពេញដើម្បីទ្រូងនេះនាងខឹងញេដល់ថ្នាក់នេះហើយគេនៅមានអារម្មណ៍សើចចេញទៀតឬ?តើគេជាមនុស្សប្រុសរបស់ណាទៅ?
"មនុស្សស្មោគគ្រោក ល្មោភកាម ល្បិចកលច្រើនរាប់រយជំពូកប្រហែលជាមិនចេះគិតអ្វីឲ្យល្អៗជាងនេះទេគិតចេញបានតែប៉ុណ្ណឹង.."យូជី ព្យាយាមនិយាយពាក្យអាក្រក់ដើម្បីឥ្យគេខឹងនាងរួចក៏ព្រមលែងនាងតែការគិតរបស់នាងខុសទាំងស្រុងគេមិនត្រឹមតែមិនលែងថែមទាំងញញឹមមិនឈប់ហាក់ដូចសប្បាយអរណាស់អ៊ីចឹងនេះហើយដែលធ្វើឲ្យនាងកាន់តែរសាប់រសល់នៅមិនសុខក្នុងខ្លួន
"បងមិនខឹងទេទុកថាជាពាក្យដែលអូនសរសើរមកទៅចុះ ជុប៎"មិនត្រឹមតែនិយាយតែមាត់នៅឆ្លៀតថើបថ្ពាល់នាងតូចខ្សឺតៗទៀតផង
ផាច់...
ផ្ទៃមុខសង្ហារៗក៏ត្រូវងាកទៅម្ខាងកាលបើត្រូវស៊ីកម្លាំងបាតដៃរបស់នាងតូចបន្ទាប់ពីគេបានថើបនាងរួច អ្នកកំលោះយកអណ្តាតទល់ថ្ពាល់ត្រង់កន្លែងដែលត្រូវនាងទះគេមិនបានខឹងបែរជាញញឹមទៅវិញហើយងាកមកចាប់នាងថើបម្តងទៀតលើកនេះថើបញីញក់ពេញមុខនាងតែម្តង
"ហ៎ាយ!!! ផាច់ៗ..."ដូចជាលើកមុនបន្ទាប់ពីដកបបូរមាត់ចេញនាយក៏ត្រូវនាងតូចទះថែមពីរកំភ្លៀងទៅធ្វើឲ្យស្ពឹកមុខពេញទំហឹង
"អ៎ាយ...លោកធ្វើអី?"ដៃក្រាស់ចាប់ទាញ់ភួយដែលនាងប្រើសម្រាប់បិទបាំងរាងកាយពីចេញទម្លាក់ចោលទៅលើឥដ្ជព្រមជាមួយកន្សែងរុំចង្កេះរបស់គេមួយពព្រិចភ្នែករាងកាយអាក្រាតរបស់ពួកគេក៏បង្ហាញចំពោះគ្នាម្តងទៀត
"កុំមកធ្វើស្អីផ្តេសផ្តាសម្តងទៀតណាប្រយ័ត្ន អ្ហាស៎!!!"យូជី និយាយមិនទាន់ចប់ផងក៏ត្រូវប្តូរមកជាស្រែកថ្ងូរឡើងភ្លាមសម្លេងកាលបើអ្នកកំលោះចាប់លើកជើងនាងម្ខាងទៅពាក់និងចង្កេះរបស់គេបន្ទាប់មកស៊កភាពជាបុរសចូលក្នុងខ្លួននាងទាំងកម្រោលធ្វើឲ្យនាងញ័រជើងទទ្រើកដៃតូចៗក៏លើកតោងស្មារបស់គេដើម្បីទប់លំនឹងព្រោះភាពឈឺចាប់ដែលមិនទាន់ស៊ាំនៅឡើយត្រង់ចំណុចផ្សារភ្ជាប់គ្នានោះ
"បងខ្លាចអូនភ្លាមទើបជួយរំលឹកការចងចរបស់អូនម្តងទៀត អឹស..."ស្របនឹងសម្តីក៏ចាប់ផ្តើមក្រលែងចង្កេះតាមចង្វាក់ស្រែកថ្ងូរដោយអារម្មណ៍ស្រណុកសុខស្រួល
"មនុស្សអាក្រក់...អឹស៎"
