រឿង គូរស្នេហ៍ផ្សំផ្គុំ ♡
ភាគទី ៤៥
ឆ្វោក...
សម្លៀកបំពាក់ស្រស់ស្អាតដែលពាក់ជាប់នៅលើរាងកាយរបស់នាងតូចត្រូវបានដាច់រហែកគ្មានសេសសល់ក្លាយជាកម្ទិចក្រណាត់ត្រឹមពេលមួយពព្រិចភ្នែកដោយដៃរបស់អ្នកកំលោះ យូជី បើកភ្នែកធំៗឡើយមកដោយភាពតក់ស្លុតស្ទើរតែមិនចង់ជឿនឹងភ្នែកថាអ្នកម្ខាងទៀតហ៊ានធ្វើទង្វើបែបនេះមកកាន់ខ្លួន ដៃតូចៗដែលទើបនឹងមានសេរីភាពមុននេះបន្តិចនោះក៏រហ័សចាប់ទាញសាច់ក្រណាត់ដែលដាច់រហែកនោះមកបិទបាំងរាងកាយដោយការអាម៉ាស់ខណៈដែលទឹកភ្នែកជាច្រើនតំណក់ស្រក់ចុះមកប្រដេញគ្នាមិនឈប់
"យូជី បង..."ជុងហ្គុកហាក់ភ្ញាក់ស្មារតីកាលបើនាយបានមើលឃើញពីកែវភ្នែកស្រស់ស្អាតដែលពេលនេះបែរជាពោរពេញទៅដោយតំណក់ទឹកភ្នែកដែលបង្កប់ទៅដាក់ការឈឺចាប់ដែលគេជាបង្កឡើង ជុងហ្គុក ហៅឈ្មោះមនុស្សស្រីជាទីស្រឡាញ់ដោយសម្លេងស្រាលៗព្យាយាមសម្លឹងមើលទៅនាងដោយក្រសែភ្នែកអង្វរកចង់ឲ្យនាងបានយល់ពីគេតែនាងបែរជាងាកមុខចេញយ៉ាងរហ័សមិនព្រមសម្លឹងតបមកគេវិញឡើយដូចជាចង់បញ្ជាក់ឲ្យអ្នកម្ខាងទៀតបានដឹងថាពេលនេះនាងស្អប់មុខគេខ្លាំងដល់កម្រិតណាយ៉ាងអ៊ីចឹង ជុងហ្គុក មានអារម្មណ៍ថាឈឺចាប់ត្រង់ទ្រូងខាងឆ្វេងខ្ទោកៗនាយមិនបាននិយាយស្តីអ្វីបន្តកាលបើឃើញពីភាពសោះអង្គើយរបស់នាងតូចខណៈនោះក៏ឱនមុខទៅជ្រប់នឹងប្រឡោះករបស់នាងយ៉ាងស្ងៀមស្ងាត់ចំណែកឯយូជី នាងក៏មិនបានមានសកម្មភាពអ្វីពោលគឺនាងក៏នៅស្ងៀមដូចគ្នា...
"បងដឹងថាពេលនេះអូនខឹងស្អប់បងយ៉ាងកម្រិតណាតែបងពិតជាសុំទោស ទុកឱកាសឲ្យបងនិយាយបកស្រាយបន្តិចបានទេ?"ក្រោយពីស្ងាត់មកយ៉ាងយូរអ្នកកំលោះក៏ដាច់ចិត្តនិយាយចេញមកម្តងទៀតចាក់ទម្លុះបរិយាកាសស្ងៀមស្ងាត់
"បងសារភាពថាពេលមុនបងពិតជាគ្រាន់តែចង់លេងជាមួយនឹងអូនពិតមែន បងគ្រាន់តែចង់បានអូនមកនៅក្បែរចង់យកឈ្នះអូនដែលហ៊ានក្អេងក្អាងដាក់បងតែអ្នកណាទៅដឹងនោះថាត្រឹមរយៈពេលខ្លីប៉ុណ្ណោះដែលបាននៅក្បែរអូនធ្វើឲ្យបងលង់ស្រឡាញ់អូនពិតមែនបាត់ទៅហើយ បងស្រលាញ់អូនពិតមែន៰្គ្មានគំនិតចង់លេងសើចនោះទេ..."
"បើលោកស្រឡាញ់ខ្ញុំពិតមែនហេតុអីមិននិយាយការពិតប្រាប់ខ្ញុំ ហេតុអីបន្តបោកប្រាស់ខ្ញុំ?លោកមើលមកខ្ញុំជាមនុស្សល្ងីល្ងើខ្លាំងណាស់មែនទេទើបបានជាចេះតែចង់បន្តពាក់ស្នែងឲ្យខ្ញុំរហូតមកដល់ពេលនេះ??"ជុងហ្គុកនិយាយមិនទាន់ចប់ផងក៏ត្រូវស្ងាត់មាត់ភ្លាមៗកាលបើត្រូវនាងតូចស្រែកសួរកាត់ដោយសម្លេងញ័រព្រោះតែនាងកំពុងយំ
"បងក៏ចង់ប្រាប់ការពិតទៅអូនដែរ តែបងរកឱកាសល្អមិនទាន់បាន..."
"ចុះបើមួយជីវិតនេះលោករកឱកាសល្អដើម្បីនិយាយមិនបាន មកនឹងនៅតែបន្តកុហកខ្ញុំបែបនេះអស់មួយជីវិតមែនទេ?បើដូច្នោះមែនសោកស្រាយផងព្រោះអាថ៌កំបាំងគ្មានទេលើលោកនេះ លែងខ្ញុំទៅ..."និយាយចប់នាងក៏រុញអ្នកកំលោះឲ្យងើបចេញពីខ្លួនរបស់នាងនិងព្យាយាមរើបម្រាស់ចេញពីគេម្តងទៀតប៉ុន្តែនៅតែមិនបានសម្រេចត្បិតថាគេក៏មិនព្រមដោះលែងនាងដោយងាយៗដែរ..
"ពួកយើងចប់គ្នាត្រឹមនេះចុះចាប់ពីពេលនេះតទៅពួកយើងមិនបាច់ជួបគ្នាទៀតទេតែបើជួបដោយចៃដន្យក៏មិនចាំបាច់ធ្វើស្គាល់គ្នាដែរចាត់ទុកថាមិនធ្លាប់ស្គាល់គ្នាទៅចុះ លោកទៅតាមផ្លូវរបស់លោកខ្ញុំទៅតាមផ្លូវរបស់ខ្ញុំពីពេលនេះទៅយើងជាអ្នកដទៃ បានហើយលែងខ្ញុំទៅ...អ្ហឹម"ព្រោះដឹងថាជុងហ្គុក មិនព្រមលែងនាងដោយងាយទើបឈ្លៀតឱកាសនោះនិយាយពាក្យខ្លះទៅកាន់គេទាំងមិនងាកមើលមុខតែបញ្ចប់ប្រយោគមិនទាន់ទាំងបានប៉ុន្មានផងបបូរមាត់របស់នាងក៏ត្រូវអ្នកកំលោះឆ្មក់មកគ្រប់គ្រងសារជាថ្មីហើយពេលដែលនាងលើដៃរុញនិងគក់ទ្រូងរបស់គេឲ្យងើបចេញតែកដៃរបស់នាងទាំងទ្វេក៏ស្រាប់តែត្រូវគេចាប់ជាប់សង្កត់លិចទៅនាងពូកទន់ៗម្តងទៀត ជុងហ្គុក ថើបនាងយ៉ាងផ្អែមល្ហែមមិនព្រៃផ្សៃដូចជាពេលមុនធ្វើឲ្យនាងទោរទន់និងយល់ព្រមទៅតាមគេក្នុងខណៈនោះដោយការភ្លេចខ្លួន បាតដៃក្រាស់ក៏ចាប់ផ្តើមលើកឡើងស្ទាបអង្អែលពាសពេញរាងកាយរបស់នាងតូចយ៉ាងទំនើងខណៈដែលបបូរមាត់ក៏បន្តបឺតជញ្ជក់ដូរអណ្តាតគ្នាទៅមកយ៉ាងផ្អែមល្ហែម ជុងហ្គុក ប្រលែងបបូរមាត់នាងឲ្យមានសេរីភាពសារជាថ្មីបន្ទាប់ពីថើបមកយ៉ាងយូរនាងប្តូរមកបង្អូសថើបត្រង់កញ្ចឹងករបស់នាងឆ្វេងស្តាំស្រស់យកក្លិនក្រអូបប្រហើរដែលមាននៅលើរាងកាយរបស់នាងព្រមទាំងបឺតជញ្ជក់ខាំញ៉េញបន្សល់ទុកនូវស្នាមក្រហមជាប់ជាច្រើនពាសពេញនោះ ដៃកំហូចលូកចូលទៅក្រោយខ្នងរបស់នាងតូចរួចប្រលេសទម្ពក់អាវក្នុងរបស់នាងហើយទាញវាដោះចេញទម្លាក់ចោលទៅលើឥដ្ឋដោយគ្មានភាពស្តាយស្រណោះ ពេលនេះដើមទ្រូងទ្រលុកទ្រលន់បង្ហាញឡើងនៅចំពោះមុខអ្នកកំលោះច្បាស់ជុងហ្គុក សម្លឹងមើលទៅរបស់ពេញភ្នែកថែមទាំងលួចលេបទឹកមាត់ក្អឹកៗមិនចាំយូរនាយក៏រហ័សឱនទៅលេបត្របាក់វាបឺតជញ្ជក់ពេញៗមាត់យ៉ាងទំនើង...
"អ្ហឹស...ឈប់..កុំអី"យូជីព្យាយាមប្រមូលអារម្មណ៍និងស្រែកឃាត់អ្នកកំលោះតែហួសពេលទៅហើយគេមិនត្រឹមតែបឺតជញ្ជក់ដើមទ្រូងនាងតែប៉ុណ្ណោះទេ ចំណែកឯម្ខាងដែលនៅសេសសល់ក៏ត្រូវគេប្រើបាតដៃក្តៅគគុកច្របាច់មិនសំចៃធ្វើឲ្យនាងទាំងឈឺនិងស្រៀវស្រើបក្នុងពេលតែមួយ ជុងហ្គុក រំកិលឡើងមកលើរួចក៏បឺតជញ្ជក់បបូរមាត់នាងតូចម្តងទៀតស្របពេលដែលនៃក៏បង្អូសទៅស្ទាបអង្អែលត្រង់តំបន់ពិសេសដែលជារបស់ដែលនាងតូចហួងហែងបំផុត យូជី ចាប់ដៃរបស់អ្នកកំលោះជាប់នាងទាញចេញពេលគេបម្រុងនិងប្រើដៃចាត់ការត្រង់ចំណុចនោះតែគេមិនព្រមស្របតាមនៅតែជម្នះនាងទាល់តែបានទាំងស្ទាបអង្អែល និងឈ្លីទៅលើវាតិចធ្វើឲ្យនាងតូចទទួលបាននូវអារម្មណ៍ចម្លែកដែលមិនធ្លាប់ជួបពីមុនមក ជុងហ្គុក ប្រើម្រាមដៃចាត់ការនាងទាល់តែសម្រេចក្តីសុខជាលើកដំបូងធ្វើឲ្យសំណើមនៃសេចក្តីសុខហូរស្រក់ចុះប្រលាក់លើដៃរបស់គេ ជុងហ្គុក ក្រោកអង្គុយរួចក៏ចាត់ការរបស់ដែលនៅទើសទាល់ចេញពីខ្លួនគេនិងនាងរបស់អស់ពីខ្លួនគ្មានសេសសល់ រាងកាយអាក្រាតទាំងពីរក៏បង្ហាញនៅចំពោះមុខគ្នាកៀកកិតជិតគ្នាធ្វើឲ្យកាន់តែកើនកម្តៅនិងបង្កើនចំណង់ ជុងហ្គុក សម្លឹងមើលទៅនាងតូចទាំងញញឹមផ្អែមខណៈនោះក៏ថើបនាងលើកជើងរបស់នាងដាក់បញ្ឈរហើយគេក៏ជ្រៀតជ្រែកចូលក្នុងចន្លោះភ្លៅរបស់នាងខណៈដែលបាតដៃកាន់ក្តាប់ភាពជាបុរសជាមានសភាពរឹងកំព្រឹសនោះរួចក៏ចាប់ផ្តើមស៊កបញ្ជូលទៅក្នុងរាងកាយរបស់នាង យូជី កន្ត្រាក់ខ្លួនមួយទំហឹងដោយភាពឈឺចាប់ទឹកភ្នែកជាច្រើនតំណក់ក៏ចាប់ផ្តើមស្រក់ចុះតក់ៗឈឺស្ទើរតែផុតដង្ហើមនាងព្យាយាមរំកិលខ្លួនគេចចេញតែត្រូវជុងហ្គុក ចាប់ត្រគាកជាប់នាងព្យាយាមស៊កបញ្ចូលទៅក្នុងខ្លួនរបស់នាងថ្នមៗខណៈនាងព្យាយាមថើបលួងលោមនាង បន្តិចក្រោយមកចំណុចផ្សារភ្ជាប់ក៏ចូលទៅអោបជាប់គ្នាយ៉ាងស្និទ្ធស្នាលជុងហ្គុក ចាប់ផ្តើមកម្រើកត្រគាកវាយលុកពីតិចទៅជាញាប់ស្អេរ រាងកាយតូចដែលនៅក្រោមនៅញ័ររញ្ជួយទៅតាមកម្លាំងបោលសម្រុករបស់គេសម្លេងស្រែកថ្ងួចថ្ងូរក៏បន្លឺឡើងយ៉ាងអាម៉ាស់ សង្រ្គាមស្នេហ៍ក្តៅគគុកក៏កើតឡើងកាន់តែពុះកញ្រ្ចោលប្រមែប្រមូលយកក្តីសុខពីគ្នាមិនដឹងជាប៉ុន្មានដងទើបព្រមបញ្ចប់
