Trieja: Jake And Josh [Under Revision]

Chapter 15

"My God, hindi ko akalain na ganyan siya."

"Ang landi masyado. No wonder walang gusto makipag-kaibigan sa kanya."

"'Yan ang tinatawag na mahinhin pero nasa loob ang kulo."

"Nakakahiya. Boyfriend ng best friend niya, pinagkatiwalaan siya tapos biglang traydor?"

The group of women giggled as I walked past them. I kept my head low out of embarrassment as I take the hallway towards the Doctor's office. Para akong may sakit na nakakahawa dahil sa tindi ng pag-iwas sa akin ng mga co-workers ko.

Kumakalabog ang dibdib ko at nanuyo ang lalamunan ng makapasok sa opisina ni Doc. He was eyeing me that familiar disappointed gaze. The same gaze that I witnessed when I asked him about my suspension.

"You're well aware of what's gonna happen, right?"

Nanlalamig man ang kamay ay tumango ako. Tahimik kong nilapag sa table niya ang puting sobre na naglalaman ng Resignation letter ko.

"Clear your locker before you leave," he said coldly.

Para akong binagsakan ng mundo nang makalabas sa opisina at makarating sa locker room. My tears wanted to escape but I suppressed them. Hindi ko pwedeng ipakita ang kahinaan ko. Lalo lang nila akong huhusgahan. Siguradong hindi nila ako kaaawaan.

And if I let them see my tears, it would only give them permission to mock and insult me. Say that I deserved everything, and they are right.

Tinitigan ko ng matagal ang locker na nagsilbing taga-tago ng mga sikreto ko. A lot of memories happened in this hospital, and this locker is my sole witness of the truth.

Bukod sa nabinyagan din namin ito ni Josh, dito ako nakahanap ng totoong mga kaibigan. And reminiscing what happened on my first day here as a Nurse, I let out a low chuckle.

Maaga akong pumasok noon sa trabaho dahil masyado akong excited. It was the happiest day of my life dahil fresh graduate lang ako, pero agad na natanggap sa isang kilala at malaking ospital sa bansa.

Everything felt right because finally, may mapatutunayan na ako sa mga nanghusga sa akin noon. Then came the mean girls.

"Are you new here?"

The blonde girl is Bianca. Mataray niya akong pinasadahan ng tingin mula ulo hanggang paa. Umarko ang kilay ko dahil ginaya siya ng nasa kaliwa niya.

That day, I did not bothered talking to Bianca. But that was the same day I gained a friend, and it was Marni. I never thought she'd be the most sweetest mean girl I've ever known.

Simula kasi ng araw na 'yon ay walang nakipagkaibigan sa akin, maliban sa kanya. Minsan lang kami magkausap ni Marni noon dahil lagi siyang tinatawag ni Bianca.

Tipid akong napangisi bago sinarhan ang locker at nagpasyang lisanin ang ospital. Ano na kaya ang tingin sa akin ni Marni? Malandi, for sure. Nagkagusto siya sa isang malanding katulad ko.

Bahagya akong napa-aray nang masagi ng Nurse. Humingi siya ng pasensya bago dali-daling tumakbo palayo. Hindi sinasadyang napatitig ako dito. A memory of me and Josh bumping onto each other flashed inside my head.

Our very first encounter. Katulad nung babae, nagmamadali rin ako nun dahil Junior pa lang ako sa pagiging Nurse. May dala-dala akong rectangular tray para sana kumuha ng syringe, gamot, at rubber gloves kaya lang nabunggo ako ng isang matipunong lalake.

I was mesmerized by his cold and sharp eyes as he stared me down. Tila bula na nawala ang rason kung ba't ako nagmamadali. I felt our surroundings getting blurry as the people around us moved as slow as a sloth. Para akong nakatagpo ng Prince Charming.

Yun nga lang, agad na nabasag ang imagination ko nung umarko ang kilay niya.

"Excuse me, alam kong maganda ako pero 'wag kang haharang-harang sa dinaraanan ko. Chaka, hmp!"

Nakalayo na siya nun pero tulala pa rin ako. Hanggang sa may tumikhim sa gilid ko.

"Taken na po 'yong nabunggo niyo, future husband ko 'yon," said by a handsome, tanned man.

Bumuntong hininga ako habang umiiling. And that's how I met the two of them. Hanggang sa, araw-araw na namin nakakasalubong ang isa't isa. That's how I accidentally built up feelings for Josh. Feelings that soon destroyed me. Destroyed us, our friendship.

Tuluyan akong umalis ng ospital habang pinapanood ng mapang-husgang mga matang ng mga ex-katrabaho ko. Nag-taxi ako patungong condo, at nang makarating sa building ay agad akong dumiretso sa loob.

Sumakay ako ng elevator at tahimik na lumabas nang makarating sa floor. Pagkapasok ko sa unit ay naabutan kong nanonood si Jake ng palabas sa TV. Ni hindi niya ako tinapunan ng tingin, and I understand.

Masakit sa mata ang isang katulad ko. Nakagat ko ang aking labi pagkapasok sa kwarto at padapang humiga sa kama. Mabilis pa sa gripo kung tumulo ang mga luhang kanina ko pa pinipigilan. Ngayon, malaya na akong umiyak dahil wala ng makakakita sa akin.

Gusto kong sabihin na hindi ko ginusto ang mga nangyari sa amin ni Josh, pero niloloko ko lang ang sarili ko. At lalo lang masasaktan si Jake kapag narinig niya 'yon sa akin. Kasi, alam niyang kasinungalingan iyon.

Kasi kung hindi ko talaga iyon ginusto, sa simula pa lang, pinigilan ko na si Josh. O kaya ay umalis ako ng condo. O kaya ay sinabi sa kanya ang lahat. Pero hindi ko iyon ginawa. Pinatayan ko pa nga siya ng tawag eh.

Napatitig ako sa Pinned Tweet ko sa Twitter. Tama lang ang pinagawa sa akin ni Jake. I deserved to be bashed by many. I deserved to be called a whore, a destroyer of relationships by his friends and relatives.

Sa pinned post na iyon, isang mahabang pag-aamin sa pamamagitan ng thread ang pinost ko. Dahil iyon ang kahilingan ni Jake. Iyon ang kapalit ng pagpapahiya niya sa akin imbes na kaladkarin palabas ng building na hubo't hubad.

Umabot na iyon ng 50k likes at 30k retweets. Dalawang oras pa lang iyon naka-post pero ganoon kabilis lumago ang post. Sa ibaba ng last thread ko, puno ng hate comments.

Nakakahiya ka girl

Yan ba tinuro ng nanay mo?

Kahihiyan sa angkan nila, yucks!

Ew! Gusto ka pa naman ni Marni tapos ganyan ka?

Marni oh, babaeng mahal mo kabit HAHA

NANGINAMO KUNG KASAL LANG SILA NAKASUHAN KA NA

Wala kang kwentang kaibigan, imbes na tinulungan mong maging maayos ang relasyon nila ikaw pa mismo ang nagsira!

I salute this girl, inamin ang kasalanan niya. Yun lang ang ka-salute-salute sayo.

Speaking of salute, sumaludo lang tite ng beki friend mo bigay ka na agad. Mahiya ka naman!

Alam niyo, pasikatin pa natin si ate gurl, kung may anak lang yung dalawa niyang best friends naku!

Yan kasi! Masyado siguro nito ginagaya yung isang celebrity na kayang i-straight ang balikong bayag kaya pumayag na maging third party.

Shame on you! My cousin trusted you so much. Mabuti na lang talaga at hindi kita kinaibigan. Noon pa man, may nararamdaman na akong something sayo! Tama talaga ang instinct ko na layuan ka!

May mga humahanga pa nga sayo tapos ganyan ka lang? Mabuti na lang talaga pinigilan ko kapatid kong i-follow ka sa lahat ng socmed accs mo!

Sa nangyaring ito, siguradong mahihirapan akong makahanap ng panibagong trabaho. Napahagulhol ako nang maisip iyon. Ano na lang ang kakainin ko sa araw-araw?

Tamod ni Josh, landi mo kasi, Claire!

I turned off my phone and decided to take a bath. Bahala na kung ano ang mangyari bukas. May naisip akong trabaho na pwede akong matanggap, I just hope na qualified pa rin ako.

*.*.*
Link: https://twitter.com/SVwhiteBlue/status/1381257367564607488?s=19