Mavipembemilena- TAMAMLANDI🌺

37.bolum🧡

Keyifli okumalar ballikolaarr

1 saatin ardından doğum gerçekleşti. Doktorlar Doğa'nin düşen tansiyonunu fark edip telaşlanirken doktorun sözleriyle ameliyathanede ki telaş daha da büyüdü.

- Plesanta akreata oldu , acilen müdahale ediyoruz !

Doktorun son söylediklerini henüz duyamadan Doğa'nin gözleri kapanırken Umut'un elini de bırakmıştı.

Hemsirelerden biri yanına gelip

- Umut bey sizi dışarı alabilir miyiz dediğinde öfkeyle bağırdı.

- Hiçbir yere çıkmıyorum ! 

Daha sonra Doğa'ya dönüp elini tekrar tutarken titreyen sesiyle konuştu.

- Meleğim duyuyor musun beni !

Ameliyathaneye birkaç doktorun daha aceleyle gelmesiyle kapı önünden meraklı sesler yükselirken Umut başını iki elinin arasına alıp yalvararak dua etti .

- Allah'ım yardım et neolur sen onu bize bağışla

Müdahalede bulunan doktorlardan biri Umut'a sakince yaklaşmaya çalışarak konuştu .

- Umut hocam lütfen zorluk çıkarmayin. Anlıyorum sizi ...

Umut doktorun lafını tamamlamasina izin vermeden sesini yükseltti.

- Ne anlıyorsun sen ! Hiçbir şey anladığın yok !

Daha sonra ameliyathaneye dolan bebek sesiyle dolu gözleriyle baktı evladına.

Hemsirelerden biri bebeği yanlarına getirdiğinde kucağına alıp sadece yüzüne baktı. Hiçbir şey hissetmiyordu şuan , ne dusuneceginine yapacağını şaşırmıştı. Daha sonra hemşireye geri verip ameliyathaneden koşarak çıktı.

Dışarda bekleyen ailelerinin varlığını unutmuş bir şekilde kendini dışarı attığında herkesi de kendiyle beraber endiselendirmisti .

Herkes hep bir ağızdan konuşurken Ömer bey oğlunun omzunu sıkıp sordu.

- Oğlum kimse bir şey söylemiyor deli olduk burada meraktan .

Daha sonra oğlunun haline korkarak bakıp kisilan sesiyle devam etti.

- Bu halin ne oğlum ?

Umut hiçbir şey söylemeden babasına sarılıp ağladı.

- Baba !

Onların bu halini gören Zehra hanım kızına bir şey olduğunu anlayıp baygınlık geçirirken Umut babasından ayrılıp telaşla Zehra hanımin yanına geldi.

- Yok yok , yok Zehra anne Doga'ya hiçbir şey olmadı .

- Oğlum doğru de Allah aşkına bu halin ne o zaman ?

Umut ne söyleyeceğini bilemeyip yüzünü sıvazladiktan sonra güçlü olmaya çalışarak konuştu.

- Sadece biraz zor geçiyor , ama geçecek Allah'ın izniyle . Şimdi kimse ağlayıp beklemesin hepimiz dua edicez onların sağlıklı olması için .

Daha sonra herkes dualarla beklerken Umut dışarı çıkmak isteyince yanında gelmek isteyen Tolgaya ve diğerlerine engel olup dışarı çıktı.
Bir süre sonra Zeynep dayanamayıp peşinden gitti.

Abisinin bankta oturup ağladığını gördüğünde , Umut'u ilk kez böyle gördüğünü fark etti . Hızlı adımlarla yanına gidip abisinin yanına oturduğunda Umut Zeynebi hala fark etmemişti. Zeynep abisine yandan sarılıp başını göğsüne yasladiktan sonra , ne kadar istemese de yaşlarına engel olamadan sordu . Abisi ondan bir şey gizlemezdi , her zaman her şeyde hep birbirlerini bulup anlatırlardı.