Merhaba arkadaşlar bu benim ilk yazma deneyimim. Yazarken birçok kez vazgeçtim ama kendimi tekrar tekrar yazarken buldum çünkü aklımda ki kurguyu buraya tam olarak aktaracak kadar yeteneğim yok ama aklımda kalmasını da istemedim. Bizimle birlikte olan herkese şimdiden çok teşekkür ederim.
Yorumlarınızı ve oylarınızı eksik etmeyin lütfen umarım beraber üzülüp beraber güleriz.
O zaman tanıtımla başlayalım
Ey zaman gün olur geçmessin gün olur dedim gözyaşlarımla ıslattığım bilmem kaçıncı peçeteyi avuçlarımda parçalarken.
Zaman mıydı yetmeyen biz miydik yetirmesini bilmeyen diye düşündüm bir an.
Gün geçtikçe onu daha çok kaybediyordum ve bu hissettiğim iliklerime kadar acıtıyordu ben onu seviyordum ama sadece onu değil onunla geçen çocukluğumu gençliğimi onun süslediği hayallerimi...
İçinde onun olduğu her şeyi seviyordum.
Önce bir insanın kalbine böyle bir sevda sığmaz sandım. Yanılmışım eğer sevilen oysa sığarmış hatta taşarmış.
13 yaşımda anlamıştım o benim arkadaşım değildi o diğerlerinden farklıydı. Bu farklılığın sebebi bebekliğimizin birlikte geçmesi ya da ailelerimizin 20 yılı aşkın dostluğu da değildi. Farklıydı işte o zaman anlayamamıştım ismini de bilmiyordum bu hissin ama daha önce hiç böyle hissetmemiştim tek bildiğim buydu.
Umut, umudum...
Kalbimi heyecanlandıran adam.
sadece varlığını bilmenin bile verdiği huzurun tarif edilemediği adam, adını duyduğumda kalbime hükmedemediğim adam...
Helalim olması için Allaha dua ettiğim adam
Peki kaybedersem onu
Neden mi bu umitsizliğim neden mi bu içimi karartan düşüncelerim
Kimseye anlatamıyorum anlatsam da anlarlar mı bilmiyor muyum sonunda yazmaya karar verdim belki bu dilsiz sağır satırlar anlarlar beni anlamasalar da ortak olurlar derdime benimle ağlarlar belki
Bir de kafamda dolaşan sorular var tabi, bazen çok bunalıyorum sonra bir ayet düşüyor aklıma "Kalpleri birbirine ısındıran Allah'tır" peki onun kalbi, onun kalbi bana mı aitti yoksa başka.. Hayır bunu asla düşünmek istemiyordum ama eger öyleyse bunu kaldirabilir miydim bilmiyorum çünkü benim bütün hayallerimde o vardı bütün dualarım da... Peki insan nasibini hissedebilir miydi? Yanında kaç yaşında olduğunu unuttuğu küçük bir çocuga dönüştüğü kalbinin bağımsızlığını ilan ettiği insan nasibi olur muydu insanın...
Allah'ım sen hakkımda hayırlısını gönlüme razı eyle gönlümdekini de hakkımda hayırlı eyle benim kalbimi ona ısındırdığın gibi onun kalbini de bana ısındır Allahım...
Sonra mı sonrası geriye kalan hatıraların film şeridi gibi gözümün önünden geçmesiyle yanaklarimdan ardı ardına süzülen bir kaç damla yaş daha.
Geçsin günler, haftalar,
Aylar, mevsimler, yıllar...
Zaman sanki bir rüzgâr
Ve bir su gibi aksın...
Sen gözlerimde bir renk
Kulaklarımda bir ses
Ve içimde bir nefes
Olarak kalacaksın...
Enis Behiç koryurek
..................................................................
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Mavipembemilena- TAMAMLANDI🌺
Teen Fiction"Seviyorum" dedi çocuk "Büyükler gibi mi" dedi kız Hayır" dedi çocuk "Gerçekten" Masum bir sevgiden aşka yolculuk edeceğimiz bir hikaye. Onların aşkını siz de çok seveceksiniz. Hastahaneye geldiğinde ilk iş kafeteryaya baktı. Kahvaltı etmemişti burd...
