Mavipembemilena- TAMAMLANDI🌺

10. bölüm 🌺

Keyifli okumalar 🥰🌺

Zeynep gittikten sonra içinde biriken her şey Doğa'nin boğazında düğümlendi . Daha fazla tasiyamiyordu içinde.Akan gözyaşlarını durdurmak için hiçbir çaba sarf etmeden boğazındaki tüm düğümleri çözmek ister gibi ağladı, neden ağladığını bilmeden ağladı . Şimdi hiçbir şey düşünemiyordu çok zor geliyordu tek başına üstesinden gelemeyecek kadar zor... Bir yanda hayal kırıklıkları bir yanda hala onu gördüğünde deli gibi çarpan kalbi... Bir yanda doğruları bir yanda gerçekler .Yarım saat süren sessiz hıçkırıklarının ardından yatağından doğruldugunda bakışları aynadaki yansımasına takıldı.

-böyle olması gerekiyormuş... şu haline bak yapma bunu kendine diyerek kendine acırken çalan kapıyla bakışlarını aynadaki yansımasından çekti

annesinin sesini duyduğunda gözyaşlarını saklama çabasına girmedi . Şu halini ne kadar saklayabilirdi ki ayrıca artık saklamak da istemiyordu ağır geliyordu içinde taşımak...

Annesi odaya girdiğinde gözleri kan çanağına dönmüş kızına endişeyle baktı

- Ne oldu sana yavrum bu halin ne diyerek yanına oturduğunda Doğa başını annesinin omzuna yaslayıp kollarını vücuduna doladıktan sonra hıçkırıklarının arasından konuştu

- belki şu an çocuk gibi davranıyorum ama artık güçlü kalamıyorum anne diye daha sıkı sarıldığında Zehra hanım kızının saçından öpüp gözyaşlarını silerken sordu

- Güçlü olmak zorunda değilsin ki annem Ne derdin varsa benimle paylaş dediğinde Doğa iç çekerek sakinleştikten sonra anlatmaya başladı

-bu zamana kadar senden hiçbir şey saklamadım dimi anne her şeyimi önce sen bildin dediğinde Zehra hanım başıyla onayladı

Doğa bir süre durduktan sonra

-işte o öyle değil bir şey hariç her şeyimi biliyorsun dediğinde Zehra hanım tedirgin olmasıni istemeyerek sakince sordu

- Neymiş o

Doğa şu ana kadar zorlansa da şimdi söyleyecekleri dudaklarından dökülmüyordu bir türlü. Ama söylemekte kararlıydı daha fazla içinde taşıyamazdı.

-Ben Umut'u seviyorum anne.

Tek çırpıda söyleyip gözlerini yumduktan sonra annesinin tepkisini bekledi.

Annesi kollarını ona daha sıkı sardığında başını annesinin omzundan hafifçe kaldırıp yüzünü görmeye çalıştı. Annesinin gülümsediğini görünce annesinden ayrılıp şaşkınca ona baktı

- Anne beni duydun mu annesi başını sallayıp "duydum " dedi.

Daha sonra devam etti

- Biliyordum zaten, anneyim kızım ben anlamam mı sandın dediğinde Doğa utanarak baktı annesine

- Ama nasıl anladın ki ben bile zor itiraf ettim kendime dediğinde Zehra hanım güldü

- Doğru sen hiç belli etmedin

- E o zaman nasıl anladın anne

Annesi gözlerini kaçırarak

- Biraz günlüklerini okumuş olabilirim dediğinde Doğa başını omzuna doğru eğip kendine acındırarak " Anneeee" dedi.

Zehra hanım kendini haklı çıkarmaya çalışarak konuştu

- Ne yapayım okuldan gelir gelmez kendini odaya kapatıp o günlüklere bazen gülerek bazen ağlayarak sürekli bir şeyler yazıyordun. Bir de yazdıktan sonra defalarca okuyup ondan sonra kaldırıyordun. Sen çocuğunu böyle görsen ne yaptığını merak etmez misin? O yüzden bana kızma anne olunca anlarsın beni dediğinde Doğa içinin parça parça olduğunu hissetti