ទេសភាពស្រស់ត្រកាលនៃព្រៃភ្នំ ភ្លៀងរលឹមធ្លាក់មកស្រោចរុក្ខជាតិពណ៌បៃតងនិងផ្កាឲ្យរីកស្គុះស្គៀយ ពពកចុះអាព្ទ័គ្មានពន្លឺថ្ងៃ
ត្របកភ្នែកស្ដើងបើកឡើងសម្លឹងមើលពិដានពណ៌សរមុននឹងងើបអង្គុយរួចក្រលៀសភ្នែកមើលជុំវិញបន្ទប់
" ហ្អាយ! " នាងតូចទំលាក់ជើងចុះតែក៏ដួលព្រូសដៃតូចផ្ទប់ពោះដែលនៅឈឺផ្សារនៅឡើយ
" គ្មានបានការមែន "
" បងហ្គុក " នាងសម្លឹងទៅរកប្រភពសំលេងដែលដើរចេញពីបន្ទប់ទឹក
" យ៉ាងមិច..... ឈឺណាស់ទៅឬ " នាយដើរមកជិតនាងសម្លឹងមើលដោយកែវភ្នែកសើចចំអក
" ទីនេះជាកន្លែងណាបងនាំខ្ញុំមកទីនេះធ្វើអី " នាងតូចស្រែកសួរដោយកំហឹង
" នាំមកធ្វើអី.... គឺនាំនាងមកចុះនរកនោះអី "
" នរកស្អី? "
" នរកឋានមនុស្ស វាពិបាកជាងស្លាប់ទៅទៀត "
" អូយ! លែងសក់ខ្ញុំឈឺណាស់ ខ្ញុំទៅធ្វើស្អីដាក់បងទើបបងធ្វើចឹងដាក់ខ្ញុំ " ឃ្យូឈីចាប់ដៃជុងហ្គុកខ្ញៅដៃគេឲ្យលែងសក់របស់នាង
" ចង់ដឹងថាហេតុអីយើងស្អប់ឯងឬ.... បានយើងប្រាប់ឯងទៅចុះ តាំងពីមានវត្តមានរបស់ឯងមក ឯងប្រៀបដូចជាផ្កាយគ្រោះរបស់យើងចឹង យើងមិនដែលចូលចិត្តឯងទេនេះហើយដែលធ្វើឲ្យយើងចេះតែគិតថាឯងជាប្អូនយើងមែនឬអត់ ពីដើមមកបងៗស្រលាញ់ឯងជាងយើង ដំបូងការស្អប់របស់យើងវាគ្រាន់តែជាការស្អប់ធម្មតាមួយមិនដល់ថ្នាក់យើងប្រើវិធីឆ្គួតឡប់បែបនេះមកចាត់ការឯងទេ តែពេលយើងដឹងថាប្អូនស្រីភ្លោះពិតប្រាកដរបស់យើងនៅរស់ ការស្អប់នេះវាបានក្លាយទៅជារបួសចាក់ជ្រៅពិបាកព្យាបាលហើយថែមទាំងឈឺចាប់ខ្លាំងទៀតផង ជូឌីរស់នៅខាងក្រៅតែលតោលតែម្នាក់ឯង វេទនាអស់រយៈពេលជាង 20 ឆ្នាំគឺនាង .... នាងដណ្ដើមគ្រប់យ៉ាងរបស់ជូឌី នាងបំបែកបំបាក់បងប្អូនរបស់ពួកយើងនាងសាហាវខ្លាំងណាស់ ដល់ពេលដែលនាងភ្លក់រស់ជាតិលំបាកវេទនាម្ដងហើយមកនេះ "
" អូយ! កុំ... លោក... លែង.... អា៎! " ជុងហ្គុកចាប់ទាញសក់ឃ្យូឈីអូសចេញទៅក្រៅហើយរុញនាងឲ្យរអិលតាមកាំជណ្ដើរទៀតសំណាងហើយដែលជណ្ដើរមិនសូវខ្ពស់នាងគ្រាន់តែឈឺចុកចាប់បន្ដិចមិនសូវធ្ងន់ធ្ងរទេ
" នៅមិនទាន់ធ្ងន់ធ្ងរ របួសតិចតួចមិនស្លាប់ទេ "
" បងចង់យ៉ាងមិចហាស! ឆ្អែតឆ្អន់ហើយនៅ "
" នៅទេឯង យើងមិនឲ្យឯងមកដេកសុីទទេៗទេ ចាប់ពីថ្ងៃនេះតទៅការងារបោសសំអាត ដាំបាយ ធ្វើម្ហូបត្រូវតែធ្វើមិនចឹងកុំសង្ឃឹមថាបានសុីបាយនោះ "
" ឆ្គួតឬឡប់ផ្ទះធំចឹងឲ្យខ្ញុំធ្វើម្នាក់ឯងច្បាស់ណាស់បងមានចតនាធ្វើបាបខ្ញុំចង់សម្លាប់ខ្ញុំដោយវិធីនេះឬ? "
" ការងារប៉ុណ្ណឹងវាមិនស្លាប់ទេ អូ! យើងភ្លេចថាឯងធ្លាប់ជាអ្នកនាងពៅរស់នៅស្រណុកសុខស្រួលការងារចឹងមិចនឹងអាចធ្វើបានទៅនិយាយតាមត្រង់ឯងអន់គ្រប់យ៉ាងស្អីក៏មិនចេះធ្វើដែរ មិនយល់ហេតុអីបងៗស្រលាញ់ឯងជាងយើង ទេ! ៗ មានរឿងមួយដែលឯងពូកែ នោះគឺរឿងលើគ្រែ .... ផ្លាច់! " ពាក្យចុងក្រោយនេះគេឱនមកនិយាយជិតឃ្យូឈីដោយទ្រាំមិនបាននាងក៏លើកដៃទះគេមួយកំផ្លៀងតែកំលាំងទះរបស់នាងខ្សោយណាស់មិនធ្វើឲ្យជុងហ្គុកឈឺនោះទេ ផ្ទុយទៅវិញវាដូចជាឃ្យូឈីស្ទាបអង្អែលមុខជុងហ្គុកចឹង
" កំលាំងដូចស្រមោលធ្វើអីយើងមិនបានទេ តែឯងកំពុងតែធ្វើឲ្យការអត់ធ្មត់របស់យើងហួសដែនកំណត់ហើយ "
" ហ្អាយ! ថោកទាប មនុស្សអាក្រក់ជូរជាតិ សត្វតិរិច្ឆា លោកមិនសមជាមនុស្សទេ " ជុងហ្គុកទប់កំហឹងមិនបានគេក៏ចាប់លើកឃ្យូឈីទៅលើសាឡុងហើយចាប់ហែកអាវសាមីពណ៌សររបស់នាងរហូតក្លាយជាកំទេចកំណាត់ទៅហើយ
" ខ្លាំងណាស់ឬ ជេរទៅចាំមើលបានប៉ុន្មាន "
" អាមនុស្សឆ្គួត អារោគចិត្ត..... អឹម! " កំពុងតែជេរជុងហ្គុកក៏ថើបបំបិតមាត់របស់នាងនៅឆ្លៀតខាំបបូរមាត់នាងឲ្យដាច់ឈាមទៀតផង សង្រ្គាមស្នេហ៍កណ្ដាលផ្ទះបង្កាត់ឡើងកាត់ព្រឹកជុងហ្គុកប្រតិបត្ដិការមិនក្រែងចិត្តអ្នកណាទេ ចំណែកឃ្យូឈីតាំងពីយំរហូតដល់ស្ងាត់មាត់ជ្រាបមិនមែនសន្លប់តែក៏ខាំមាត់ខ្លួនឯងទប់សំលេងថ្ងូរដ៏អាម៉ាស់ ឃ្យូឈីសភាពទន់ខ្សោយទីបំផុតក៏សន្លប់បាត់បង់ស្មារតី ជុងហ្គុកឃើញហើយក៏ស្រាប់តែមានអារម្មណ៍ភ័យបារម្ភបន្ដិចដែលគេបញ្ឈប់រាល់សកម្មភាពភ្លាម
" នែ! កុំធ្វើពុត ដឹងខ្លួនឡើងគិតថាធ្វើចឹងហើយយើងអាណិតនាងឬ នែ! ដឹងខ្លួនឡើង.... ឃ្យូឈី! " មិនថាគេប្រើវិធីវាយទះនាងយ៉ាងណាក៏នាងមិនភ្ញាក់ដែលទីបំផុតគេក៏បីនាងឡើងទៅបន្ទប់សំអាតកាយស្លៀកពាក់ត្រឹមត្រូវរួចបីនាងមកដាក់លើគ្រែមុននឹងតេប្រាប់កូនចៅឲ្យនាំពេទ្យមក
YOU ARE READING
វង្វេងស្នេហ៍បងប្រុសចិត្តមារ (SS1) completed ✔️
Fanfictionបងប្រុសដែលនាងគោរពស្រលាញ់តែបែរជាធ្វើបាបនាង ពេលដឹងថានាងនិងគេមិនបានជាប់សាច់ឈាមគ្នាគេក៏ចាប់ផ្ដើមប្រើអំពើថោកទាបមកលើនាង តើនាងធ្វើអីខុស? ហេតុអីគេធ្វើបាបនាងម្ល៉េះ?
