ခ်စ္သူ...သိေစ >>{Zaw+Uni}

Part 39 {Unicode}

'ဆူး'ကို'လင်း'စောင့်နေခဲ့တာ ညနေရုံးဆင်းခါနီးအချိန်မှပဲ‌ ရောက်လာတော့သည်။'အိဖြူ'ကတော့ မစောင့်နိုင်လို့ပြန်သွားပေပြီ။'လင်း'လဲ အခုမှပဲ စားပွဲမှာထိုင်ပြီး အလုပ်တွေတရစပ်လုပ်ရတော့သည်။'ဆူး'စိတ်နဲ့ဘာအလုပ်မှမလုပ်ဘဲ မျှော်နေခဲ့ရတာကိုး။

"အ..."

အလုပ်စားပွဲမှအထ 'လင်း'ခေါင်းမူးပြီး ယိုင်လဲမလိုဖြစ်သွားပါသည်။တကယ်တော့ 'လင်း'ကအားနည်းနေတာပါ၊'ဆူး'စိတ်ဆိုးနေတဲ့၂ရက်အတွင်း အစားလဲသိပ်မစားဖြစ်ဘဲ အလုပ်တွေပဲဖိလုပ်နေခဲ့တာကိုး။

"လင်း...လင်း ဘာဖြစ်တာလဲဟင်...ရရဲ့လား"

'လင်း'အဲ့ဒီလိုဖြစ်သွားတော့ 'ဆူး'ကအမြန်ပြေးလာကာ စိုးရိမ်တကြီးလေးမေးလိုက်သည်။

"လင်း ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး...ရပါတယ်"

"ဘာလို့ ဘာမှမဖြစ်ရမှာလဲ...လာ.လာ...ဆိုဖာပေါ် ခဏထိုင်ရအောင်"

ထို့နောက် 'လင်း'ကို'ဆူး'က ဆိုဖာနားအထိတွဲကူခေါ်ပြီး ထိုင်ခိုင်းလိုက်သည်။

"လင်း အဆင်ပြေရဲ့လားဟင်..ဘာဖြစ်သွားတာလဲ"

"လင်း ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး ဆူးရဲ့...ရုတ်တရက်ထလိုက်တာမို့လို့ မိုက်ခနဲဖြစ်သွားတာပါ...စိတ်မပူနဲ့နော်..ဘာမှမဖြစ်ဘူး"

"ဒီလောက်ဖြစ်နေတာကို ဘာမှမဖြစ်ဘူးပဲ ခဏခဏမပြောပါနဲ့...ဒါ လင်းအလုပ်တွေအရမ်းလုပ်နေလို့ဖြစ်တာ...ပြီးတော့ ဒီကြားထဲလဲ လင်းအစားလဲသိပ်မစားဘူးလေ...အားမှမရှိတာ.ဖြစ်ပြီပေါ့...ဘာဖြစ်လို့ အဲ့ဒီလိုလုပ်ရတာလဲ..ဟင်...ပြော...ဘာလို့ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုဒုက္ခပေးရတာလဲ"

"လင်းက ဆူးစိတ်ဆိုးနေတဲ့ဟာ..ဘယ်လိုလုပ် ထမင်းစားဝင်မှာလဲ...ဆူးကစိတ်ဆိုးနေတော့ လင်းအရမ်းဝမ်းနည်းတယ်...အလုပ်တွေဖိလုပ်နေတာ အဲ့ဒီဝမ်းနည်းစိတ်တွေပျောက်အောင်လို့ပါ"

သူမကြောင့်ဆိုတာ 'ဆူး'သိပါတယ်လေ။ချစ်သူကို သနားချစ်ခင်စွာကြည့်ပြီး သူမအပြစ်တွေကြောင့် အားနာမိရသည်။

"ရော့...ရှူဆေးရှူလိုက်"

သူမရဲ့စားပွဲပေါ်မှာရှိတဲ့ ရှူဆေးဗူးကိုထယူပြီး 'လင်း'ကိုပေးလိုက်သည်။