Don't Love Without Me - Chanbaek - Mpreg

Tehlike 2

Merhabalar, part iki ile geldim. 

Umarım beğenirsiniz <3<3<3 İyi okumalar <3<3<3<3

"Agh!"

Duyduğum yüksek sesle hızla gözlerimi açtım. Az önce beni öldürmeye çalışan adam şu an yere yığılmış ve kanayan kolunu tutuyordu acılar içinde. Hemen yanındaysa büyük ihtimalle kolunu sıyıran yere saplanmış bir ok vardı.

"Baekhyun!"

Ben hala olayın etkisinden çıkamamışken ismimi bağıran kişinin kim olduğunu seçemiyordum bile. Bir çift el yanaklarımdan tutup kafamı kaldırmıştı. O zaman beni kurtaran kişinin Chanyeol olduğunu anlamıştım. Bir şeyler söylüyordu ama kulaklarım çınlıyordu ve ne dediğini anlayamıyordum. Akmaya devam eden göz yaşlarım da cabasıydı.

"Baekhyun! Kendine gel, gitmeliyiz!"

"C-chanyeol?" dedim ismini fısıldayarak titreyen dudaklarımla.

Chanyeol beni ölümden kurtarmıştı az önce. Eğer o olmasaydı.. Olmasaydı ölecektim. Gerçeklik bir kez daha yüzümü vurduğunda ağlamam tekrar hızlanmıştı.

"Baekhyun ağlama. Gitmemiz gerek hadi kalk!"

Bir kolunu belime attı ve bir koluyla da omzumdan tutarak beni kaldırmaya çalıştı.

"D-dur! Acıyor!" dedim dengemi kaybederek yere düşünce. Kanayan bacağımın biraz üzerini tutuyordum sıkıca.

Gözleri ellerimin olduğu yere kaydı.

"Y-yaralandım mı? Kötü görünüyor. Tamam, bana tutun bacağına basma."

Kolumu omzundan atıp belimden destekleyerek kaldırdı beni. Arkamızdaki adamı umursamadan ilerleyebildiğimiz en hızlı şekilde ilerlemeye başladık. Bacağımın üzerine basamadığım için yükümü Chanyeol'a veriyordum. Bu da hem onun hem benim hızımı azaltıyordu.

Giderken arada sırada omzumun üzerinden arkama bakıyordum. Ama aniden yerden kalkan adam hiç iyi bir işaret olmamıştı.

"Chanyeol geliyor!" diye uyardım onu.

Chanyeol da hızlıca arkasına baktı ama adam koşarak bize yaklaşıyordu. Bu şekilde ondan kaçmamız imkansızdı. Chanyeol en yakın ağacın arkasına geçti ve beni tekrar yere bıraktı. Karşımda tek dizi üzerine çöktü ve başındaki bandanasını çıkarıp sıkıca üst bacağıma, yaranın hemen üzerine bağladı.

"Ah!"

"Kampa git Baekhyun. Bu şekilde kanaman azalır, çıkarma onu."

"S-sen?"

"Git Baekhyun!"

Son kez sert sesiyle beni uyardıktan sonra belindeki kılıcı çıkartarak adamın geldiği yere ilerledi. Onu tek başına bırakmak istemiyordum ama yapabileceğim bir şey yoktu bu halde. Ağacın gövdesinden destek alarak zorlukla ayağa kalktım ve ters yönde ilerlemeye başladım.

Çoktan birbiriyle çarpışan kılıç seslerini duymaya başlamıştım. Tökezleye tökezleye birkaç adım atabildim ta ki Chanyeol'un acı içindeki inlemesini duyana kadar. Korku dolu gözlerimle istemesem de arkamı döndüm.