Don't Love Without Me - Chanbaek - Mpreg

Özel Yer

Merhaba!!!! Bu bölüm benim için zorlayıcı oldu. Geçiş bölümü yazmak zordu. Umarım beğenirsiniz. Eleştirilerinize açığım. Fikirleriniz beni mutlu eder.

Sizi seviyorum, iyi okumalar 3<3<3<3<3<3<3

(Baekhyun)

Gece ülkede şenlikler devam ederken Kral ve yeni eşi sevgili arkadaşım Luhan odalarına çekilmişlerdi. Luhan için uda ediyordum. Onlar törenden ayrıldıktan sonra sarayın bahçesindeki misafirler de dağılmıştı ama buna rağmen sokaklardaki şenlikler büyük bir gürültüyle devam ediyordu ve gökyüzünde bir sürü renkli havai fişek patlıyordu.

Düğün birkaç gün daha devam edeceğinden sadece masaların üzerini topluyordu görevliler. Yarın sabah kral ve eşi halkı selamladıktan sonra saraydaki şenlikler de devam edecekti. Ben hala koltuğumda oturmuş ablamların ne zaman gideceklerini düşünüyordum. Her ne kadar uyumak istesem de bu gece pek mümkün gözükmüyordu bu gürültüde.

"İzninizle." Dedim ayağa kalkarak ve tören salonundan ayrıldım.

Kral Chanyeol benden çok daha önce ayrılmıştı. Minseok beni uykulu gözleriyle takip ediyordu.

"Minseok sen odana dönebilirsin."

"Majesteleri sizi bırakamam."

Durdum ve ona döndüm.

"Çok yorgun olduğunu biliyorum. Bu gece uyuyamam ben, seni de peşimden sürüklememe gerek yok. Hadi git."

Minseok ilk başta kararsız gibi gözükse de sonra selam verip gitmişti.

"Dikkatli olun majesteleri."

Gidişini izlemeyi bırakıp yoluma devam ettim. Aklımda belirgin bir şey yoktu ama adımlarımı ahırlara yönlendirdim. Sanırım biraz gezintiden kimsenin başı ağrımazdı.

Ahırlara geldiğimde beni gören görevliler selam verdiler.

"Atımı hazırlayın!"

Emrimi yerine getirmek için hemen birkaç kişi güzel atımın olduğu kısma gitti. Çok beklemeden dışarı çıkardılar. Önce başını okşadım sonra da burnunu öpüp üzerine çıktım. Bizim için açılan kapılardan yavaşça geçtik.

Bandanamı çıkarıp kuşağıma sıkıştırdım. Birkaç tane insanlarla dolu sokağı geçtikten sonra yavaşça şehirden uzaklaşmaya başlamıştık. Hala atımı koşturmuyordum çünkü madem gece uyumayacaktım tadını çıkarmalıydım.

İnsanlar mutlu görünüyordu. Kralları evleneceği için mutluydular çünkü kralın evlenmesi velihat gelmesi demekti. Kimsenin beni tanımasından çekinmemiştim yol boyunca. Babam halkın arasına gireceği zaman genelde abimi alırdı yanına bu yüzden yüzümü saray dışındakilerin bilmesi çok zordu. Neden benimle gitmezdi bilmiyordum.

Çirkin bir çocuk olduğum için mi yoksa başka bir nedeni mi vardı? Bazen beni sevmediğini düşünürdüm sonuçta ben onun için garanti çocuktum sadece. Ama ben biraz büyüyünce bana bunu açıklamıştı. Kendimi savunamayacağımdan endişesi oluyormuş. Ben de onu yanıltmak için kendimi geliştirdim hep; kilo verdim, kılıç kullanmayı öğrendim.